The Influence of Work Environments on Innovative Work Behavior of Employees in a Manufacture and Sale Drink Company in Bangkok: The Mediating Effect of Achievement Motivation
Keywords:
innovative work behavior, work environments, achievement motivation, mediating variablesAbstract
The purposes of this research were to 1) study work environments, achievement motivation, and innovative work behavior. 2) compare innovative work behavior classified by personal factors. 3) study influence of work environments on innovative work behavior by achievement motivation as a mediating variable. The research instrument was the questionnaire. The sample size was 173 employees in a manufacture and sale drink company in Bangkok. Statistics for data analysis were frequency, percentage, mean, standard division, independent sample T-test, F-test, simple regression analysis and hierarchical regression analysis.
The research results revealed that 1) work environments, achievement motivation, and innovative work behavior were rated at a high level. 2) The sample group with different age differently affected innovative work behavior with a statistically significant level of .01. 3) work environments had direct effect to innovative work behavior with a statistically significant level of .01, work environments had indirect effect to innovative work behavior with a statistically significant level of .01, and achievement motivation is a partially transmitted variable between work environments and innovative work behavior with a statistically significant level of .01.
References
กนกนาฏ เอียดมาก, กนกวรรณ สุขโณ, จุฑาทิพย์ แดงเหมือน, สาวิตรี วงค์งาม, วรรณภรณ์ บริพันธ์, และ สัญชัย ลั้งแท้กุล. (2561). พฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของบุคลากรในมหาวิทยาลัย จังหวัดสงขลา. การประชุมวิชาการระดับชาติ “วลัยลักษณ์วิจัย” ครั้งที่ 10 วันที่ 27-28 มีนาคม 2561.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เจนจิรา เทียนวิจิตร และวสันต์ สกุลกิจกาญจน์. (2565). แรงจูงใจในการทำงานและสภาพแวดล้อมในการทำงานที่มีความสัมพันธ์ต่อพฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์ในการทำงานของกลุ่มคน Generation Y ในเขตกรุงเทพมหานคร. [ออนไลน์]. สืบค้นเมื่อ 1 กันยายน 2565. จาก http://kowdum.com/article/fileattachs/08072022104632_f_0.pdf.
โชติกา จันทร์อุ่ย. (2562). พฤติกรรมเชิงนวัตกรรมของพนักงานเจนเนอเรชั่นวาย การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ธัญพร ภาคคู. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานบริษัท มติชน จำกัด (มหาชน). วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการนวัตกรรมทางธุรกิจ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
นัฐกานต์ ฐิติจำเริญพร และกัลยกิตติ์ กีรติอังกูร. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมเชิงนวัตกรรมของพนักงานองค์การธุรกิจของบริษัทโตโยต้า ไดฮัทสุ เอ็นจิเนียริ่ง แอนด์ แมนูแฟคเจอริ่ง จำกัด. Veridian E-Journal, Silpakorn University 11(2): 651-669.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 10. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปัญญ์กณิฐ เนรมิตตกพงศ์, อริสา สำรอง, พีสสลัลฌ์ ธำรงศ์วรกุล, และณัชชามน เปรมปลื้ม. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างทุนทางจิตวิทยาเชิงบวก บรรยากาศองค์การ ที่ส่งผลต่อพฤติกรรมสร้างนวัตกรรมในการทำงานของบุคลากร ฝ่ายปฏิบัติการขนส่งทรัพย์สินธุรกิจธนาคาร. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี 14(2): 142-155.
ปิยะณัฐ เริงเกษกรรม. (2561). วัฒนธรรมองค์การ ความผูกพันต่อองค์การมีผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานในอุตสาหกรรมเครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกตลาด มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
รักชาติ แดงเทโพธิ์ และนริศรา แดงเทโพธิ์. (2562). ผลกระทบของสภาพแวดล้อมในการทำงานที่มีต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของนักวิชาการโสตทัศนศึกษาในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม 11(4): 82-92.
ลดาวรรณ หัทยาวัฒน์ และสมโภชน์ เอี่ยมสุภาษิต. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างบุคลิกภาพห้าองค์ประกอบ สภาพแวดล้อมในการทำงาน และการรับรู้การสนับสนุนจากองค์การ กับพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานธนาคารพาณิชย์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ 15(2): 99-110.
วัชรพงษ์ สุนัติ. (2562). แบบจำลองพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานกลุ่มอุตสาหกรรมไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์ในเขตนิคมอุตสาหกรรมจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.
วัยวุฑฒ์ อยู่ในศิล. (2556). การถดถอยแบบขั้นตอนระดับลดหลั่น. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร 3(1): 28-38.
สุขุมาล เกิดนอก. (2559). อิทธิพลปัจจัยพหุระดับของวิธีปฏิบัติด้านทรัพยากรมนุษย์ต่อพฤติกรรมเชิงนวัตกรรม. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
สุภาพร เพ่งพิศ. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของพนักงานกลุ่มโรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดนครปฐม. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง 3(3): 131-146.
อรรถชัย จันโททัย. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความคิดสร้างสรรค์ในการทำงานของบุคลากรกรมการขนส่งทางบกในส่วนกลาง. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาเอกการจัดการทั่วไป มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
อรอุมา เจริญสุข. (2558). ตัวแปรส่งผ่าน. สารานุกรมศึกษาศาสตร์ 50: 96-104.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing. 3rd ed. New York, NY: Harper & Row.
De Jong and Den Hartog. (2010). Measuring Innovative Work Behavior. Creativity and Innovation Management 19: 23–36.
Marcoulides, K. M., and Raykov, T. (2019). Evaluation of Variance Inflation Factors in Regression Models Using Latent Variable Modeling Methods. Educational and Psychological Measurement 79(5): 874-882.
McClelland, D. C. (1961). The Achieving Society. New York: D. Van Nostrand.
Rani Noviyanti, Thamrin Abdullah and Martinus Tukiran. (2021).Increasing Teacher Innovativeness through Strengthening Achievement Motivation, Teamwork, and Organizational Climate. Multicultural Education 7(10): 514-524.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Pacific Institute of Management Science
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับสถาบันวิทยาการจัดการแห่งแปซิฟิค และคณาจารย์ท่านอื่นๆในสถาบันฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
