อำนาจลงโทษความผิดสากลกับการลงโทษฃํ้าตามประมวลกฎหมายอาญาไทย

บทคัดย่อ

จากแนวคิดที่ว่า บุคคลจะไม่เดือดร้อนซํ้าสองในการกระทำครั้งเดียวได้ถูกนำมาบัญญัติเป็นกฎหมายในเรื่องการห้ามดำเนินคดีซํ้า ซึ่งเป็นหลักสากลที่ระบบกฎหมายทุกประเทศยอมรับ และหลักการดังกล่าวยังได้ถูกพัฒนาไปถึงการห้ามดำเนินคดีซํ้าระหว่างรัฐโดยเฉพาะอย่างยิ่งความผิดที่มีลักษณะเป็นความผิดสากลที่รัฐทุกรัฐมีอำนาจในการพิจารณาพิพากษาคดี กล่าวคือ เมื่อผู้กระทำความผิดได้ถูกศาลต่างประเทศลงโทษมาแล้ว ก็ไม่ควรต้องได้รับโทษซํ้าซ้อนอีกในรัฐอื่น และหลักการดังกล่าวได้ถูกบัญญัติไว่ใน Title 18 บ.ร. Code § 3731 ฃองประเทศสหรัฐอเมริกา

สำหรับประเทศไทยได้ยอมรับหลักการนี้มาบัญญัติไว่ในประมวลกฎหมายอาญา เรื่องการคำนึงถึงคำพิพากษาของศาลต่างประเทศ และให้มีการลงโทษซํ้าได้ในความผิดสากลได้บางฐานความผิด ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าเป็นการขัดต่อหลักการห้ามดำเนินคดีซํ้าดังจะได้วิเคราะห์ในเนื้อหาของบทความนี้ต่อไป