การวิเคราะห์ข้อผิดพลาดในการใช้ภาษาสุภาพของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทย

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์รูปแบบข้อผิดพลาดและศึกษาความเข้าใจวิธีการใช้ภาษาสุภาพผิดในกลุ่มผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทย โดยมีกลุ่มเป้าหมายคือ นักศึกษามหาวิทยาลัยที่เรียนภาษาญี่ปุ่นเป็นวิชาเอกชั้นปีที่ 3 และปีที่ 4 จำนวน 85 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบทดสอบชนิดเติมคำลงในช่องว่างให้สอดคล้องกับบทสนทนาจำนวน 10 ข้อ และการสัมภาษณ์ติดตามผล ผลการศึกษาพบว่า รูปแบบและความถี่ของข้อผิดพลาดแตกต่างกันตามประเภทของภาษาสุภาพ กล่าวคือ (1) คำยกย่องและคำถ่อมตนแสดงการยกย่อง ข้อผิดพลาดที่ปรากฏความถี่มากที่สุด คือ การผันคำกริยาผิดไวยากรณ์โครงสร้าง「お+คำกริยา」(2)คำยกย่องรูปเฉพาะของกริยา「する」และคำถ่อมตนแสดงความสุภาพของกริยา「ある」ข้อผิดพลาดที่ปรากฏความถี่มากที่สุดคือ การใช้ภาษาสุภาพไม่เหมาะสมกับบริบท (3)คำถ่อมตนแสดงการยกย่องรูปเฉพาะของกริยา「行く」ข้อผิดพลาดที่ปรากฏความถี่มากที่สุดคือ การใช้ภาษาสุภาพสลับกันระหว่าง「まいります」กับ「伺います」(4) คำถ่อมตนแสดงความสุภาพของกริยา「来る」ข้อผิดพลาดที่ปรากฏความถี่มากที่สุดคือ การใช้คำกริยาผิด เช่น การใช้คำกริยา「おります」แทน「まいります」(5) คำสุภาพ ข้อผิดพลาดที่ปรากฏความถี่มากที่สุดคือ การใช้ภาษาสุภาพสลับกัน โดยผู้เรียนมีแนวโน้มสูงในการใช้คำถ่อมตนแสดงการยกย่องต่อการกระทำที่ฝ่ายตรงข้ามไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการกระทำของประธาน ความเข้าใจวิธีการใช้ภาษาสุภาพผิดมีดังนี้ (1) การใช้คำยกย่องต่อการกระทำของผู้พูดและคนในของฝ่ายผู้พูด (2) การไม่ใช้คำถ่อมตนแสดงความสุภาพต่อประธานซึ่งเป็นสิ่งไม่มีชีวิต (3) การไม่ใช้คำยกย่อง คำถ่อมตนเมื่อสนทนากับคนนอก (4) การไม่ใช้คำยกย่องต่อการกระทำของคนใน เมื่อสนทนากับบุคคลในองค์กรเดียวกัน