การประเมินผลการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่

Main Article Content

ดำรัสศิริ ศิลปวัฒนานันท์
ชญาน์นันท์ เผ่าศรีเจริญ

บทคัดย่อ

การจัดการขยะมูลฝอย เป็นประเด็นที่ทวีความท้าทายในหลายประเทศทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเทศที่กำลังพัฒนาและเปลี่ยนผ่านสู่โลกสมัยใหม่ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการจัดการขยะมูลฝอยที่ไม่เหมาะสม การใช้เทคโนโลยีที่ล้าสมัยภายใต้สภาวะเศรษฐกิจที่ย่ำแย่ การขาดความตระหนักและสำนึกที่ดีต่อการดูแลสภาพแวดล้อม จึงส่งผลกระทบอันน่าสะพึงกลัวต่อสภาพแวดล้อมของโลก บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงผลการศึกษา (1) สภาวะแวดล้อมของโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยเพื่อคัดแยกและทำปุ๋ยชีวภาพขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ (2) ความเหมาะสมของปัจจัยนำเข้า (Input) และกระบวนการการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ (3) ผลผลิตของโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ และ (4) ความรู้ความเข้าใจและพฤติกรรมการจัดการขยะมูลฝอยของประชาชนในพื้นที่โดยรอบโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ เพื่อนำเสนอผลการศึกษาให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเพื่อใช้เป็นข้อมูลในการทบทวนโครงการ และการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนของประชาชนโดยรอบโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ การประชุมกลุ่มโดยใช้เทคนิคการระดมสมอง และการเดินทางไปศึกษาดูงานในพื้นที่ที่ประสบความสำเร็จในการจัดการขยะมูลฝอยการวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา และแบบจำลองซิปป์ ผลการศึกษาพบว่า การจัดการโครงการขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่มีปัจจัยสนับสนุนที่เป็นจุดแข็ง  (ค่าเฉลี่ยความเหมาะสมอยู่ที่ระดับมากขึ้นไป)ที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ควรร่วมกันนำไปใช้เป็นแนวทางในการดำเนินการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯต่อไป ได้แก่ (1) ด้านสภาวะแวดล้อมโดยรวมมีความสอดคล้องระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.19 (2) ด้านปัจจัยนำเข้า ในภาพรวมมีความเหมาะสมในภาพรวมระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.54 และด้านกระบวนการในภาพรวมมีความเหมาะสมระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.70 อย่างไรก็ตาม ปัจจัยเสี่ยงซึ่งเป็นจุดบกพร่อง (ปัจจัยที่มีความเหมาะสมปานกลาง-น้อยที่สุด) ที่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่จักต้องร่วมกันปรับปรุงแก้ไขเพื่อลดปัญหาที่เกิดขึ้น ได้แก่ ผลกระทบด้านมลภาวะที่มีความรุนแรงในระดับปานกลาง ค่าเฉลี่ยในภาพรวมเท่ากับ 3.21 ทั้งนี้ประชาชนในพื้นที่โดยรอบโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการจัดการขยะมูลฝอยในทุกประเด็น (ร้อยละ 93.23) และมีพฤติกรรมที่พึงประสงค์ในทุกประเด็นตามหลักการจัดการขยะมูลฝอยที่ถูกต้องดังนั้นแนวทางการจัดการขยะมูลฝอยในระยะสั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นและประชาชนควรร่วมกับองค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่ในการคงไว้ซึ่งปัจจัยสนับสนุนความสำเร็จของการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ (จุดแข็ง) และร่วมกันกำหนดกติกาในการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยฯ เพื่อใช้ดำเนินงานต่อไปและจักต้องปรับปรุงแก้ไขปัจจัยเสี่ยง (จุดบกพร่อง) เพื่อแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น ส่วนการแก้ไขปัญหาระยะยาว องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรใช้กลุ่มประชาชนบ้านร้องขี้เหล็ก ตำบลเชิงดอย อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่ (กลุ่มที่ได้รับเลือกเป็นตัวแทนไปศึกษาดูงานในพื้นที่ที่ประสบความสำเร็จในการจัดการขยะมูลฝอย) เป็นกลุ่มนำร่องในการจัดการขยะมูลฝอยในครัวเรือนด้วยตนเองโดยน้อมนำเอาหลักเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ให้เหมาะสมกับพื้นที่

Article Details

How to Cite
ศิลปวัฒนานันท์ ด., & เผ่าศรีเจริญ ช. (2016). การประเมินผลการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 26(1), 107–128. https://doi.org/10.14456/pyuj.2016.4
บท
บทความวิจัย

References

ไกรสิทธิ์ สารแปง .(2553). การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งของท้องถิ่นบริเวณพื้นที่รอบโรงงานกำจัดขยะของจังหวัดเชียงใหม่ ตำบลป่าป้อง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. สารนิพนธ์.

ดำรัสศิริ ศิลปวัฒนานันท์และชญาน์นันท์ เผ่าศรีเจริญ. (2555). การประเมินผลการจัดการโครงการโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยเพื่อคัดแยกและทำปุ๋ยชีวภาพขององค์การบริหารส่วนจังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัย. สำนักวิจัย มหาวิทยาลัยพายัพ.

เทศบาลตำบลเมืองแกลง. ศูนย์ประสานงานเครือข่ายการเรียนรู้ด้านการจัดการเมืองและสิ่งแวดล้อมประจำภาคตะวันออก. ค้นแนวคิด พบมรรควิธี ปรุงเมืองให้น่าอยู่อย่างแยบยล. เอกสารประชาสัมพันธ์เทศบาลตำบลเมืองแกลง.

นิรันดร์ พงษ์ธัญญการ. (2547). การจัดการขยะมูลฝอยในนิคมอุตสาหกรรมบางปูโดยใช้กระบวนการสิ่งแวดล้อมศึกษา กรณีศึกษา: โรงงานอุตสาหกรรม บริษัทอุตสาหกรรมกรดมะนาว จำกัด. วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

นุชนรินทร์ ช้างป่าดี. (2550). การเรียกร้องประชาพิจารณ์นโยบายสาธารณะ: กรณีศึกษาโครงการก่อสร้างโรงงานกำจัดขยะมูลฝอยครบวงจร ตำบลป่าป้อง อำเภอดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าแบบอิสระ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

บุญรัตน์ หาญชัย. การสัมภาณ์ส่วนบุคคล. มิถุนายน 2557.

ปัญญาพล มงคลเจริญ. การสัมภาษณ์ส่วนบุคคล. เมษายน 2556.

พีรยา วัชโรทัย. (2556). การจัดการขยะขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น: กรณีศึกษาเทศบาลตำบลเมืองแกลง จังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาการจัดการสิ่งแวดล้อม) คณะพัฒนาสังคมและสิ่งแวดล้อม สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2553). โครงการสร้างความเข้มแข็งแก่ประชาชนในการแก้ไขปัญหาวิกฤตหมอกควัน กิจกรรมการพัฒนาประชาชนเป็นแหล่งเรียนรู้การแก้ไขปัญหามลภาวะหมอกควันในประชาชน, สืบค้นเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2557. http://www.pol.cmu.ac.th/images/editor/files/smog/green/manual-ii.pdf.

สุธาวัลย์ เสถียรไทย. (2554). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับสังคมไทย. ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการจัดการสิ่งแวดล้อม, 249-260.

สุรีย์ บุญญานุพงศ์. (2549). การบริหารจัดการระบบกำจัดขยะแบบศูนย์รวมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. รายงานการวิจัย.

สุวจี แตงอ่อน. (2557). แนวทางพัฒนาชุมชนต้นตาลเพื่อเตรียมรับภาวะโลกร้อนในแนวทางปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชิวิต เครือข่ายบริหารการวิจัย, 2 (1), 24-25.

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. (2552). การสร้างกลยุทธ์การจัดการขยะโดยการมีส่วนร่วมของประชาชนบ้านนาบอน หมู่ 2 ตำบลบ่องาม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง. สืบค้นเมื่อวันที่ พฤษภาคม 2555. http://wwwtrf.or.th/RE/X.asp?Art_ID=309

อนุชิต ไชยถา. (2552). ประสิทธิภาพการจัดการขยะมูลฝอยของเทศบาลตำบลดอยสะเก็ด จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าแบบอิสระ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Topic, Milan and Biedermann, Hubert. (2015). “Planning ofintegrated/sustainable solid waste management (ISWM) – Model of integrated solid waste management in RepublikaSrpska” Serbian Journal of Management 10 (2), 255-267. สืบค้นเมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2559. http://web.b.ebscohost.com/ehost/pdfviewer/pdfviewer?sid=d764f79c.