ศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษาคณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง เมื่อสังคมเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษาตามลักษณะพื้นฐาน ได้แก่ เพศ หลักสูตรการศึกษา การประกอบกิจการของครอบครัว รายได้เฉลี่ยของครอบครัวต่อเดือน และประสบการณ์การทำงานระหว่างกำลังศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีชั้นปีที่ 4 ปีการศึกษา 2558 คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จำนวน 200 คน โดยใช้สถิติเชิงปริมาณในการวิจัย (Quantitative Research) และใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือสำหรับเก็บข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) นักศึกษามีศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการเมื่อสังคมเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนโดยรวมอยู่ในระดับสูง เมื่อพิจารณาองค์ประกอบย่อยของศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการ พบว่า นักศึกษามีคุณลักษณะ ทัศนคติ บรรทัดฐานทางสังคม และการรับรู้ความเป็นไปได้ในการเป็นผู้ประกอบการอยู่ในระดับสูง แต่มีความตั้งใจที่จะเป็นผู้ประกอบการอยู่ในระดับปานกลาง 2) นักศึกษาที่มีเพศ หลักสูตรการศึกษา และการประกอบกิจการของครอบครัวแตกต่างกันมีศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนนักศึกษาที่มีรายได้เฉลี่ยของครอบครัวต่อเดือนและประสบการณ์การทำงานระหว่างกำลังศึกษาแตกต่างกันมีศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการไม่แตกต่างกัน และ 3) ตัวแปรหลักสูตรการศึกษาและตัวแปรการประกอบกิจการของครอบครัวมีความสัมพันธ์กับศักยภาพในการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05