มาตรการทางกฎหมายเกี่ยวกับการบังคับคดีตามสัญญาประนีประนอม ยอมความโดยสำนักงานอัยการสูงสุด

บทคัดย่อ

การอยู่ร่วมกันของมนุษย์ย่อมต้องมีข้อพิพาทเกิดขึ้นระหว่างสมาชิกในชุมชนหรือสังคม ซึ่งส่งผลกระทบต่อความเป็นอยู่ของสมาชิกที่พิพาทนั้นโดยตรงหรือบางข้อพิพาทที่รุนแรงอาจจะส่งผลกระทบต่อความสงบสุขเรียบร้อยในสังคมส่วนรวมด้วย ซึ่งในแต่ละประเทศต่างก็มีหน่วยงานที่รับผิดชอบดูแลในด้านการไกล่เกลี่ยประนอมข้อพิพาทในสังคม โดยมีกฎหมายรองรับแตกต่างกัน ทั้งในด้านหลักเกณฑ์ บุคลากร ที่ทำหน้าที่ในการไกล่เกลี่ยประนอมข้อพิพาท รวมตลอดถึงผลของการประนอมข้อพิพาทในแต่ละรูปแบบของแต่ละหน่วยงาน

บทความวิชาการเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะศึกษาปัญหาทางกฎหมายในการบังคับคดีตามสัญญาประนีประนอมยอมความ ในกรณีคู่กรณีพิพาททำการไกล่เกลี่ยประนีประนอมยอมความชั้นพนักงานอัยการแล้วไม่ปฏิบัติตามสัญญาประนีประนอมยอมความ เปรียบเทียบกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทนอกศาลของกระทรวงมหาดไทย โดยพนักงานฝ่ายปกครอง (อำเภอ) ตลอดจนแนวทาง และข้อเสนอแนะให้มีการเพิ่มเติม ปรับปรุง แก้ไขตามกฎหมายที่มีอยู่ สำหรับรองรับการบังคับคดีตามสัญญาประนีประนอมยอมความในกรณีคู่กรณีพิพาททำการไกล่เกลี่ยประนีประนอมยอมความชั้นพนักงานอัยการ โดยให้มีผลเป็นเช่นเดียวกันกับสัญญาประนีประนอมยอมความของพนักงานฝ่ายปกครองระดับอำเภอ กล่าวคือ ทำให้สัญญาประนีประนอมยอมความของคู่กรณีที่ยุติข้อพิพาทโดยพนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุดมีสภาพบังคับทางกฎหมาย โดยหากคู่กรณีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งตามสัญญานั้นไม่ปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญา ให้คู่กรณีอีกฝ่ายหนึ่งสามารถร้องต่อพนักงานอัยการเพื่อยื่นคำร้องต่อศาลที่มีเขตอำนาจ เพื่อให้ศาลออก คำบังคับตามสัญญาประนีประนอมยอมความเช่นเดียวกัน โดยมิต้องนำสัญญาประนีประนอมยอมความนั้นไปฟ้องร้อง ต่อศาลก่อนดังเช่นสัญญาประนีประนอมยอมความทางแพ่งอื่น ๆ ที่คู่กรณีได้ไปทำข้อตกลงกันโดยทั่ว ๆ ไป