Prevalence of Risk Factors and Protective Factors of Drug Abuse in 5th and 6th Grade Students, Lamphun Primary Educational Service Area Office 1
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this quantitative research was to study practices of risk and prevention drug problem in 5th and 6th grade students in Lamphun Primary Educational Service Area Office 1. There were 355 samples selected with multistage cluster sampling. Research instrument was a questionnaire which was developed from the model of Hawkins, Catalano, & Miller (1992). Analyze data by frequency distributions, percentage, mean, standard deviation and median.
The highest risks factor drug problem is community were at 64.2 percentages, family risk factors 49.7 percentages, school risk factors 17.5 percentages and personal risk factors 12.4 percentages, respectively. The highest prevalence of preventive factors is the preventive factors in the school 94.9 percentages, the defensive factors in the family 93.0 percentages, the preventive factors in the community 92.1 percentages and the personal protective factors 91.9 percentages, respectively.
Article Details
References
จิราภรณ์ ลิ่มนิจสรกุล. (2546). ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยปกป้องการเสพติดสารแอมเฟตามีนในวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฉัตรชัย อินบำรุง. (2556). การจัดระบบการป้องกันปัญหายาเสพติดของโรงเรียนบ้านแม่คะ อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ฐิติทรัพย์ พระแก้ว. (2554). การป้องกันปัญหายาเสพติดในโรงเรียนมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 34 อำเภอเมืองเชียงใหม่ จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐวุฒิ จันดี. (2555). ปัญหาการแก้ไขการกระทำผิดซ้ำในคดียาเสพติดของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 7 จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ณัฐวุฒิ ประโมง. (2557). การพัฒนารูปแบบการจัดกิจกรรมต้านยาเสพติดในกลุ่มนักเรียน. ดุษฎีนิพนธ์ ปริญญาดุษฎีบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
ปิยดา ละอองปลิว. (2551). การศึกษาแบบแผนความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยบางประการกับพฤติกรรมการป้องกันสารเสพติดของนักเรียนช่วงชั้นที่ 3 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาอุทัยธานี. วารสารวิชาการศึกษาศาสตร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 9 (2), 1-13.
พรรณภา เรืองกิจ. (2554). ปัจจัยเสี่ยงและปัจจัยป้องกัน การใช้สารแอมเฟตามีนของนักเรียนวัยรุ่นศึกษาเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มศึกษาและกลุ่มควบคุมแบบไม่จับคู่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
พนม เกตุมาน. (2550). รายงานการทบทวนสถานการณ์เรื่องปัญหาพฤติกรรมของวัยรุ่น. มหาวิทยาลัยบูรพา.
พุทธชาติ คำสำโรง. (2549). พระสงฆ์กับการส่งเสริมเยาวชนและประชาชนในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด (รายงานผลการวิจัย). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
รังสรรค์ เสนาสิงห์. (2550). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการหลีกเลี่ยงการใช้ยาเสพติดของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ. การค้นคว้าอิสระ หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ศุภกร ชินะเกตุ. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมป้องกันยาเสพติดของนักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ สังกัดอาชีวะศึกษา จังหวัดราชบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ศูนย์อำนวยการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด กรมสุขภาพจิต. (2559). สถิติการบำบัดรักษา. ม.ป.ท.
อรุณไสว ปินอินต๊ะ. (2552). ความร่วมมือระหว่างโรงเรียนกับชุมชนในการป้องกันสารเสพติดใน โรงเรียนราชประชานุเคราะห์ 31 อำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่. การค้นคว้าอิสระ หลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Hawkins, .J.D., Catalano, R.F., and Miller, .J.Y. (1992). Risk and Protective Factors for Alcohol and Other Drug Problems in Adolescents and Early Adulthood: Implications for Substance Abuse Prevention. Psychological Bulletin, 112 (1), 64-105.