The Acquisition of Organic Agriculture Knowledge through Online Media and Application of Lecturers and Staff at Maejo University, Chiang Mai Province

Main Article Content

Pongkrit Purichpisittakorn
Piyawan siriprasertsin

Abstract

This survey research aimed to explore the behaviors through the online media,   the acquisition of knowledge, problems and suggestions related to organic agriculture through the online media of lecturers and staff at Maejo University, Chiang Mai province. The samples were 121 lecturers and staff who were randomized by proportional stratified random sampling. A set of questionnaires was used for data collection and analyzed by using descriptive statistics. Research findings showed that;


  1. Most of the respondents acquired knowledge about organic agriculture in their office through online media (Google, Facebook) once or twice per week, 1-2 hours each time. Using smart phone to retrieve data about organic vegetable planting led to higher level of knowledge and understanding for teaching applications. They downloaded the data, expressed opinions, and sometimes forwarded the data in their online group. Most of the respondents (70-79%) were satisfied with their acquisition of knowledge about organic agriculture although they did not apply as a group member nor construct a content for sharing.

  2. They preferred to use Google and www.greennet.or.th because it was easy and up-to-date. Online media led to higher level of knowledge which could be used for and working making decision; and they transferred data through Facebook.

  3. Problems encountered included needed data could not be found; data were not reliable; lack of sources and references; and incorrect data sharing. The following were suggestions finding data sources or references; a training on data retrieval; and an analysis / comparisons of data before sharing.

Article Details

How to Cite
Purichpisittakorn , P., & siriprasertsin, P. (2020). The Acquisition of Organic Agriculture Knowledge through Online Media and Application of Lecturers and Staff at Maejo University, Chiang Mai Province. PAYAP UNIVERSITY JOURNAL, 30(1), 54–69. https://doi.org/10.14456/pyuj.2020.5
Section
Research Articles

References

กฤตยา พงษ์ศรัทธาสิน. (2558). ความผูกพันของผู้บริโภคการสื่อสารผ่านสื่อสังคมออนไลน์กับพฤติกรรมผู้บริโภคในเขตภาษีเจริญ. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการจัดการทั่วไป มหาวิทยาลัยสยาม.

จารุชา เชาว์วรวิญญู. (2548). บทบาทหน้าที่ของผู้ซื้อสื่อโทรทัศน์ในยุคปัจจุบัน. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต สาขาการบริหารสื่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

จุฑารัตน์ ศราวณะวงค์, ขจร ฝ้ายเทศ, ดวงแก้ว เงินพูนทรัพย์, และวัลลภา จันทรดี. (2560). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนิสิตระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 10(2), 15-29.

ดลฤดี ศรีมันตะ. (2561). การแสวงหาความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการสื่อสารผ่านเครือข่ายสังคมออนไลน์ของผู้สูงอายุในตำบลบางแก้ว อำเภอบางพลี จังหวัดสมุทรปราการ. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 12(2), 177-219.

ดวงใจ วงษ์เศษ. (2556). พฤติกรรมการแสวงหาและการใช้สารสนเทศของอาจารย์และนักศึกษา คณะพยาบาลศาสตร์มิชชั่น มหาวิทยาลัยนานาชาติเอเชีย – แปซิฟิก. วารสารสุทธิปริทัศน์, 27(82), 97-112.

ตฤณธวัช วงษ์ประเสริฐ และกุลทิพย์ ศาสตระรุจิ. (2559). ทัศนคติและพฤติกรรมการใช้งานเฟซบุ๊ก (Facebook) ของวัยทำงานใน กรุงเทพมหานคร. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า,
3(2), 29-46.

ธีรภัทร์ ถิ่นแสนดี. (2558). สังคมออนไลน์เพื่อการศึกษา. วารสารมหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตร้อยเอ็ด, 4(2), 381-391.

นฤมล บุญส่ง. (2561). สื่อสังคมกับการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21. Veridian E-Journal Silpakorn University, 1(11), 2873-2885. สืบค้นเมื่อ 30 มีนาคม 2562. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article/view/124218/94218

บริษัท กสท โทรคมนาคม จำกัด (มหาชน). (2560). เกษตรยุคดิจิตอล, สืบค้นเมื่อ 30 มีนาคม 2562. http://www.catcsr.com/?p=4346.

ปณิชา นิติพรมงคล. (2554). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ของคนวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พรธิดา วิเชียรปัญญา. (2547). การจัดการความรู้: พื้นฐานและการประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.

พรรณิการ์ พุ่มจันทร์, นุชจรีย์ หงส์เหลี่ยม, และพัชดาพรรณ อุดมเพ็ชร. (2558). พฤติกรรมการใช้สื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษาแพทย์ระดับปรีคลินิกของคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. เวชบันทึกศิริราช, 8(1), 27-35.

พัชรกุล เพ็ชร์ประยูร. (2558). พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารและการใช้ประโยชน์จากหนังสือพิมพ์ออนไลน์และนิตยสารออนไลน์ ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พิชญะภาคย์ พิพิธพัฒน์ไพสิฐ และกุลธิดา ท้วมสุข. (2559). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์และแลกเปลี่ยนแบ่งปันความรู้ในการประกันคุณภาพการศึกษาของบุคลากรในมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล. วารสารวิจัยสมาคมห้องสมุดแห่งประเทศไทย, 9(1), 1-22.

ภาณุวัฒน์ กองราช. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลนของวัยรุ่นในประเทศไทย: กรณีศึกษา Facebook. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารเทคโนโลยี วิทยาลัยนวัตกรรม มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เมษิยา ญาณจินดา. (2558). การรับรู้ข้อมูลข่าวสารเกี่ยวกับการเลือกตั้งผ่านสังคมออนไลน์กับพฤติกรรมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

รสสุคนธ์ อุดมศรี, ชุมภู เมืองคลี่, ศิริรัตน์ น้ำจันทร์, และชไมพร ตะเภาทอง. (2559). การใช้ฐานข้อมูลออนไลน์ของอาจารย์มหาวิทยาลัยราชภัฎบ้านสมเด็จเจ้าพระยา. วารสารสารสนเทศ. 15(2), 82-91.

รัตติยาพร ปราชญาวงศ์ และประภัสสร เกียรติสุรนนท์. (2560). ความต้องการความรู้และการสนับสนุนในการใช้อินเตอร์เน็ตเพื่อการเกษตรของผู้นำชุมชนในอำเภอโนนสัง จังหวัดหนองบัวลำภู. แก่นเกษตร, 45(ฉบับพิเศษ 1), 1509-1514.

ลงทุนแมน. (2018). เว็บไซต์ไหน คนไทยเข้าบ่อยสุด?, สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2562. http://longtunman.com/4086.

ศุภชานันท์ วนภู, ธีระศักดิ์ สังข์ศรี, และนริศ มิ่งโมรา. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเป็นสมาชิกแฟนเพจบ้านมะขามเทศดอนสระจันทร์ จังหวัดนครราชสีมา. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. 9(6), 430-444.

ศูนย์เทคโนโลยีสารสนเทศภูมิศาสตร์กรุงเทพมหานคร. (2558). 10 อันดับการประยุกต์ใช้ Internet of Things, สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2562. http://www.bangkokgis.com/bangkokgis_2008//system_file/-t1439539799.pdf.

สิริชัย ดีเลิศ และเยาวลักษณ์ รวมอยู่. (2560). การใช้สื่อสังคมออนไลน์อินสตาแกรมเพื่อสร้างความสำเร็จในการรับรู้ภาพลักษณ์ตราสินค้าของธุรกิจ. Veridian E-Jounal Silpakon University ฉบับภาษาไทย มนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 10(1), 1422-1438. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2562. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/Veridian-E-Journal/article /view/89246/70224.

สิริวันทน์ ชัยญาณะ. (2532). สถิติและการวิจัยเบื้องต้น. เชียงใหม่: วิทยาลัยครูเชียงใหม่.

อรุณรัตน์ เชื้อบาง และประภาส พาวินันท์. (2559). พฤติกรรมสารสนเทศของนักข่าวหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ. วารสารมนุษยศาสตร์ ฉบับบัณฑิตศึกษา, 5(2), 109-117.

Marketing Oops. (2552). พฤติกรรมการใช้ Internet ของคนไทย ปี 2008. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม2562. https://www.marketingoops.com/reports/research/internet-behavior/

Van Zolingen, S.J., Streumer, J.N., & Stooker, M. (2006). Changing Organization: Knowledge Management and Human Resource Management. In Work-Related Learning. London: Springer.