Environmental Responsibility under Thailand 4.0
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Although the recognition of environmental responsibility of enterprises in Thailand, in the agricultural sector and industry sector, as well as the service sector, in the recent decade has increased, the majority of Thai enterprises have environment policies and report environmental information just for complying with the state’s regulations and for reinforcing the corporate image without conducting serious environmental responsibility activities. Moreover, reporting environmental information in the aforementioned feature cannot meet the needs of all stakeholder groups.
This article’s objectives are to provide the concept of corporate sustainable development and the guideline to promote the corporate environmental responsibility under Thailand 4.0 earnestly.
The reporting based on the Global Reporting Initiative (GRI) reporting framework is another guideline that will promote the corporate environmental responsibility and help push Thai enterprises doing environmental responsibility activities seriously. In addition, it will also help create the balance among three perspectives: economic, social, and environmental. GRI will create values for firms in the sustainable context, which is consistent with the sustainable development concept of World Business Council on Sustainable Development (WBCSD). If GRI guideline becomes mandatory for all Thai enterprises, it may promote the Growth Engine in Thailand 4.0 model’s goal, which enhances green production and consumption, to achieve.
Article Details
References
กรมควบคุมมลพิษ. (2560). รายงานสถานการณ์มลพิษของประเทศไทย ปี 2560, สืบค้นเมื่อ 6 มีนาคม 2561. http://infofile.pcd.go.th/pcd/DraftPollutionReport2017.pdf?CFID=2263903 &CFTOKEN=37416219.
กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง. (2539). พระบรมราโชวาทและพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว, สืบค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2561. http://www.dmcr.go.th/detailAll/24 42/pc/23/.
กลุ่มมิตรผล. (2561). รายงานความยั่งยืน ประจำปี 2561, สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2562. https://www.mitrphol.com/pdf/Sustainability-Report-Executive-Summary-2018-TH.pdf.
กิตติมา อัครนุพงศ์. (2558). การศึกษาการเปิดเผยข้อมูลการบัญชีสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนที่อยู่ในอุตสาหกรรมที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในประเทศไทย. วารสารวิชาชีพบัญชี, 11(32), 73-98.
จันทนา ธนสารบริสุทธิ์ และมนวิกา ผดุงสิทธิ์. (2558). คุณลักษณะของบริษัทกับการเปิดเผยข้อมูลด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม: กรณีศึกษาบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เอ็ม เอ ไอ. วารสารวิชาชีพบัญชี, 11(30), 25-40.
ฐิติมา กิ่งแก้ว และมนวิกา ผดุงสิทธิ์. (2555). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการเปิดเผยข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมตามความสมัครใจของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. ใน การประชุมวิชาการ บัณฑิตศึกษาระดับชาติ ครั้งที่ 2 (น. 1-22). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
นริศรา อยู่จรรยา และสุชาดา เจียมสกุล. (2561). ดัชนีการเปิดเผยข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมกับผลการดำเนินงานของบริษัท. วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 15(1), 83-102.
พิพัฒน์ นนทนาธรณ์. (2553). การจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร: การสร้างข้อได้เปรียบในการแข่งขันอย่างยั่งยืน. นนทบุรี: ธิงค์ บียอนด์ บุ๊ค.
มัทนชัย สุทธิพันธุ์. (2555). การเปิดเผยข้อมูลสิ่งแวดล้อมในรายงานประจำปีของบริษัท: กรณีศึกษาบริษัทขนาดใหญ่ 50 บริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 34(132), 47-67.
มัทนชัย สุทธิพันธุ์. (2556). ทางออกของธุรกิจไทยสู่หนทางแห่งการพัฒนาอย่างยั่งยืน. วารสารบริหารธุรกิจ, 36(137), 38-50.
วิภา จงรักษ์สัตย์. (2559). การเปิดเผยข้อมูลความรับผิดชอบต่อสังคมของกิจการในประเทศไทย. วารสารศรีนครินทรวิโรฒวิจัยและพัฒนา (สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 8(5), 128-144.
วิริยา จงรักษ์สัตย์. (2560). ความสัมพันธ์ระหว่างรายงานข้อมูลสังคมและสิ่งแวดล้อมกับผลการดำเนินงานทางการเงินของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยกลุ่มดัชนีเซท 100. รายงานวิจัยฉบับที่ 371. มหาวิทยาลัยพายัพ: เชียงใหม่.
วิริยา จงรักษ์สัตย์. (2561).การเปิดเผยข้อมูลทางสังคมและสิ่งแวดล้อมตามกรอบการจัดทำรายงานของ GRI: กรณีศึกษา บริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยกลุ่มดัชนีเซท 100. วารสารเกษตรศาสตร์ธุรกิจประยุกต์, 12(7), 1-22.
วาริน ลีมะวัฒนา. (2008). ISO 26000 มาตรฐานใหม่ สังคมไทย. วารสาร For Quality, 15(131), 36-40.
วรัท วินิจ. (2559). ระดับคุณภาพความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรกับผู้มีส่วนได้เสีย. วารสารบริหารธุรกิจ, 39(149), 1-22.
ศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2560). การบัญชีตามความรับผิดชอบ. วารสารวิชาการบริหารธุรกิจ, 6(1), 25-32.
สถาบันไทยพัฒน์. (2554). รายงานเพื่อความยั่งยืน: Reporting Your CSR, สืบค้นเมื่อ 20 มิถุนายน 2557. https://thaicsr.sharefile.com/requireduserinfo.aspx?id=s128465f54404bad8&type=send.
สถาบันไทยพัฒน์. (2555). ไขปัญหาเขียน SD Report ยึดกรอบ GRI สร้างความยั่งยืน, สืบค้นเมื่อ
มิถุนายน 2562. http://www. thaicsr.com/2012/11/sd-report.gri.html.
สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม. (2555ก). แนวทางความรับผิดชอบต่อสังคมของกิจการ. กรุงเทพฯ: เมจิกเพรส.
สถาบันธุรกิจเพื่อสังคม. (2555ข). วิธีการจัดทำรายงานแห่งความยั่งยืนตามกรอบของ GRI Version 3.1, สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2562 http://www.csri.or.th/index.php/2012-03-19-10-53-35/2012-03 -19-10-57-06/item/2247.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560-2564, สืบค้นเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2562. www.nesdb.go.th/ewt_dl_link.php?nid=6422.
สิรีนาฎ นาคเลิศ และมัทนชัย สุทธิพันธุ์. (2559). อิทธิพลของการกำกับดูแลกิจการต่อการเปิดเผยข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 38(149), 1-37.
สุภัทวษร ทวีจันทร์. (2556). การบัญชีความรับผิดชอบต่อสังคมและสิ่งแวดล้อม: ความสำเร็จองค์กรอย่างยั่งยืน. วารสารมหาวิทยาลัยนเรศวร, 21(1), 136-141.
เสาวรส กรรณขจิต และมัทนชัย สุทธิพันธุ์. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดเผยข้อมูลสิ่งแวดล้อมและผลการดำเนินงานทางการเงินของบริษัทในประเทศไทย: กรณีศึกษาเปรียบเทียบบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ระหว่างอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์และการก่อสร้าง และอุตสาหกรรมการเกษตรและอาหาร. วารสารบริหารธุรกิจ, 37(144), 67-71.
อรุณี ตันติมังกร และศุภกร เอกชัยไพบูลย์. (2560). GRI Standards: จากการรายงานสู่เครื่องมือการจัดการธุรกิจอย่างยั่งยืน, สืบค้นเมื่อ 30 มิถุนายน 2560 จาก https://www.setsustainability.com /libraries/628/item/315-gri-standards.
เอสซีจี. (2561). รายงานการพัฒนาอย่างยั่งยืน ประจำปี 2561, สืบค้นเมื่อ 29 ธันวาคม 2562. https://scc.listedcompany.com/misc/sustainability_report/20190530-scc-sdr-2018-th-02.pdf.
Costa Tavares, M.C. (2018). Digital communication management, Retrieved January 20, 2020, from http://dx.doi.org/105772/intechopen.76221.
Deegan, C. (2002). The legitimising effect of social and environmental disclosures-a theoretical foundation. Accounting, Auditing and Accountability Journal, 15(3), 282-298.
Gray, R., Owen, D., & Adams, C. (1996). Accounting and accountability: Changes and challenges in corporate social and environmental reporting. London: Prentice Hall.
Joshi, S., & Krishnan, R. (2010). Sustainability accounting: System with a managerial decision focus. Cost Management, 24(6), 20-30.
Kuasirikun, N., & Sherer, M. (2004). Corporate social accounting disclosure in Thailand. Accounting, Auditing & Accountability Journal, 17(4), 629-660.
Lynch, B. (2010). An examination of environmental reporting by Australian state government departments. Accounting Forum, 34, 32-45.
Mohd Ghazali, N.A. (2007). Ownership structure and corporate social responsibility disclosure: Some Malaysian evidence, Corporate Governance, 7(3), 251-266.
Mosnja, L. & Grzinic, J. (2019). Environmental accounting in function of sustainable development of highly touristic region of Istria. International Journal of Accounting and Financial Management, 34, 650-689.
Prayukvong, P., & Olsen, M. (2009). Research paper on promoting corporate social responsibility in Thailand and the role of volunteerism. The Network of NGO and Business Partnerships for Sustainable Development. Retrieved December 13, 2015, from http://www.undp.or.th/UNV/documents/ResearchontheCSRDevelopmentin Thailand_000.pdf.
Rajanakorn, N. (2012). Examining corporate social responsibility in Thailand: A view from Thai companies. Doctoral dissertation, University of Tennessee Knoxville, United State of America.
Ratanajongkol, S., Davey, H., & Low, M. (2006). Corporate social reporting in Thailand: The news is all good and increasing. Qualitative. Research in Accounting & Management, 3(1), 67-83.
Sherman, W.R. (2009). The global reporting initiative: What value is added?. International Business & Economics Research Journal, 8(5), 9-12.
Suttipun, M., & Stanton, P. (2012). The differences in corporate environmental disclosures on websites and in annual reports: A case study of companies listed in Thailand. International Journal of Business and Management, 7(14), 18-31.
World Business Council on Sustainable Development. (1999). Corporate social responsibility: meeting changing expectation. Geneva: Author.
Wuttichindanon, S. (2017). Corporate Social Responsibility Disclosure- Choice of Report and its Determinants: Empirical Evidence from Firms Listed on the Stock Exchange of Thailand. Kasetsart Journal of Social Sciences, 38(2), 156-162.