HI! So–Cial ไฮโซ...เชียล: เรื่องเล่าในรูปแบบกวีนิพนธ์
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาองค์ประกอบของเรื่องเล่าในกวีนิพนธ์ขนาดสั้น โดยศึกษาจากกวีนิพนธ์ Hi! So – Cial ไฮโซ...เชียล ของ ขวัญข้าว ขวัญเรียมเอย ใช้องค์ความรู้ที่เรียกว่า “ศาสตร์แห่งเรื่องเล่า” ซึ่งหมายถึง ศาสตร์ที่ศึกษาตัวบทของเรื่องเล่า โดยใช้แนวคิดทฤษฎีองค์ประกอบของการเล่าเรื่อง เพื่อวิเคราะห์ให้เห็นว่า กวีนิพนธ์ขนาดสั้นมีลักษณะเป็นเรื่องเล่าได้ ซึ่งแต่เดิมลักษณะของเรื่องเล่าจะปรากฏในกวีนิพนธ์ขนาดยาวและบันเทิงคดีร้อยแก้วประเภทเรื่องสั้นและนวนิยายเท่านั้น ผลการศึกษาพบว่า กวีนิพนธ์ HI! So – Cial ไฮโซ...เชียล ถึงแม้จะเป็นกวีนิพนธ์ขนาดสั้น แต่ก็มีลักษณะเป็นเรื่องเล่า เพราะมีองค์ประกอบของการเล่าเรื่องครบถ้วน ได้แก่ โครงเรื่อง ตัวละคร ฉาก แนวคิด และมุมมองในการเล่าเรื่อง กวีใช้กลวิธีการเล่าเรื่องโดยเล่าเหตุการณ์ในอดีตเชื่อมโยงกับปัจจุบัน เพื่อเสนอแนวคิดหลัก 2 แนวคิด คือ ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากความเป็นสมัยใหม่ และ ความลวงจากสื่อโซเชียล
Article Details
References
ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2530). ผจงถ้อยร้อยเรียง. กรุงเทพฯ: ปลาตะเพียน.
ดวงมน จิตร์จำนงค์. (2543). แนวคิดสำคัญของกวีนิพนธ์ไทยในยุคโลกาภิวัตน์. สงขลานครินทร์ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์. 6 (1), 1-13.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2539). วรรณกรรมวิจารณ์. ปทุมธานี: นาคร.
ธัญญา สังขพันธานนท์. (2559). การศึกษาเกี่ยวกับมุมมองในวรรณกรรมประเภทเรื่องเล่า: เก็บเบี้ยใต้ถุนร้าน ปรากฏการณ์วรรณกรรม (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปทุมธานี: นาคร.
นพพร ประชากุล. (2552). ยอกอักษร ย้อนความคิด เล่ม 2 ว่าด้วยสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: อ่าน.
สรณัฐ ไตลังคะ. (2560). ศาสตร์และศิลป์ในการเล่าเรื่อง (พิมพ์ครั้งที่ 3 ฉบับปรับปรุง). กรุงเทพฯ: อมรินทร์.
สายวรุณ น้อยมิมิตร. (2541). เรื่องสั้นช่อการะเกด: ใครเล่าเรื่อง. วารสารภาษาและหนังสือ รวมบทความว่าด้วยเรื่องสั้น พ.ศ. 2475 – 2540. 29, 209 – 230.
สุจิตรา จงสถิตย์วัฒนา. (2541). เจิมจันทน์กังสดาล: ภาษาวรรณศิลป์ในวรรณคดีไทย. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.