Development of Training Program for Life Skills by Experiential Learning for Ethnic Youth in Chiang Rai Province

Main Article Content

Pim Wasana
Suchad Leetagool

Abstract

The purpose of this research is to study life skills by experiential learning for ethnic youth in Chiang Rai Province.  The research population was 1,808 ethnic youths under the Office of Private Education in Chiang Rai. The sample group included 328 ethnic youth under the Office of Private Education in Chiang Rai. Using stratified random sampling set sample proportion by school district. The instrument used in the study was a questionnaire. The data were analyzed by using frequencies, percentage, mean and standard deviation, t-test, F-test, and one-way ANOVA. Instrument inspection method by searching for the conformity index (IOC), the IOC was 0.95 and the reliability has a confidence value of 0.89. The results of the study revealed that life skills by experiential learning for ethnic youth in Chiang Rai province were at the degree of high level for overall. And all aspects including cognitive skills, decision making skills and problem solving skills, communication and social skills, emotional control and stress management, and self-awareness were at the degree of high level. The results of hypothesis testing were also found that the differences of gender, education level, study plan and cumulative grade point average of ethnic youth had life skills by experiential learning differences significantly at level of .05.

Article Details

How to Cite
Wasana , P. ., & Leetagool, S. . (2021). Development of Training Program for Life Skills by Experiential Learning for Ethnic Youth in Chiang Rai Province . PAYAP UNIVERSITY JOURNAL, 30(2), 118–134. https://doi.org/10.14456/pyuj.2020.22
Section
Research Articles

References

กรมสุขภาพจิต. (2553). คู่มือการจัดกิจกรรมเพื่อเสริมสร้างทักษะชีวิตสำหรับเด็ก. นนทบุรี: ผู้แต่ง.

นวลใย สุทธิพิทักษ์. (2558). การพัฒนาหลักสูตรเสริมสร้างทักษะชีวิต สำหรับนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต (สาขาวิชาการบริหารการศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.

ประเวศ วะสี. (2552). วิสัยทัศน์ของกระบวนการเรียนรู้ในหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

ปิยาภรณ์ พุ่มแก้ว. (2555). การพัฒนาหลักสูตรทักษะชีวิตโดยใช้การคิดเป็นฐานการเรียนรู้สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต (สาขาการวิจัยและพัฒนาหลักสูตร) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ลักขณาวดี กันตรี. (2559). การพัฒนาทักษะชีวิตสำหรับนักเรียนกลุ่มชนชาติพันธุ์ในศูนย์พัฒนาคุณภาพการศึกษา ตำบลเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาหาบัณฑิต (สาขาการบริหารการศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น.

วิจารณ์ พานิช. (2554). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.

ศูนย์พัฒนาคุณภาพการศึกษาตำบลเชียงดาว. (2557). รายงานประจำปีศูนย์พัฒนาคุณภาพการศึกษาตำบลเชียงดาว. เชียงใหม่: ผู้แต่ง.

สกล วรเจริญศรี. (2560). การศึกษาทักษะชีวิต และการสร้างโมเดลกลุ่มฝึกอบรมเพื่อพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนวัยรุ่น. วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต (สาขาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สมพร คงวิมล. (2558). กลยุทธ์การพัฒนาทักษะชีวิตของนักเรียนโรงเรียนในเครือมูลนิธิคณะเซนต์คาเบรียลแห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต (สาขาการบริหารการศึกษา) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ. (2558). การประเมินผลการดำเนินงานของกองทุน สสส. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

อมรวิชช์ นาครทรัพย์. (2556). การศึกษาในวิถีชุมชน: การสังเคราะห์ประสบการณ์ในชุดโครงการวิจัยด้านการศึกษากับชุมชน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.

อมรศรี ศรีอินทร์. (2552). การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมทักษะชีวิตเกี่ยวกับพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นที่เหมาะสมสําหรับนักเรียน ระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต (สาขาการวิจัยและการประเมิน) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยทักษิณ.