ปัจจัยพยากรณ์พฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสม ของเยาวชนหญิงในสถานสงเคราะห์เอกชน จังหวัดเชียงใหม่
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
มิ.ย. 30, 2021
คำสำคัญ:
พฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสม เยาวชนหญิง สถานสงเคราะห์เอกชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยพยากรณ์พฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสมของเยาวชนหญิงในสถานสงเคราะห์เอกชน จังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยครั้งนี้ คือ เยาวชนหญิง อายุระหว่าง 12-20 ปี จำนวน 300 คน ที่อยู่ในความดูแลของสถานสงเคราะห์เอกชนจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 25 แห่ง สุ่มกลุ่มตัวอย่างโดยวิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้น การเก็บรวบรวมข้อมูลใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่า การเห็นคุณค่าในตนเอง การบริโภคสื่อด้วยปัญญา การทำหน้าที่ของสถานสงเคราะห์ และอิทธิพลของกลุ่มเพื่อนสนิท สามารถร่วมกันพยากรณ์พฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสมได้ร้อยละ 16.9 โดยการบริโภคสื่อด้วยปัญญา สามารถทำนายพฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสมได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
How to Cite
หลักแหลม น. ., & วงศ์ปิ่นเพ็ชร์ ว. . (2021). ปัจจัยพยากรณ์พฤติกรรมการวางตัวกับเพศตรงข้ามอย่างเหมาะสม ของเยาวชนหญิงในสถานสงเคราะห์เอกชน จังหวัดเชียงใหม่. วารสารมหาวิทยาลัยพายัพ, 31(1), 90–102. https://doi.org/10.14456/pyuj.2021.7
บท
บทความวิจัย
References
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2562). เอกสารเผยแพร่, แผ่นพับสถิติข้อมูลและสถานการณ์ด้านเด็กและเยาวชนปี 2560, สืบค้น 17 มกราคม 2563. http://dcy.go.th/webnew/upload/download/file_th_20181303064125_1.pdf
จิราพร สุวะมาตย์. (2558). ผลของโปรแกรมป้องกันการสูบบุหรี่สำหรับวัยรุ่นชายตอนต้นในสถาน สงเคราะห์ชาย. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
จินตนา ตันสุวรรณนนท์. (2550). ผลการฝึกอบรมเพื่อพัฒนาการรู้เท่าทันสื่อของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชมรมสถานสงเคราะห์เอกชนจังหวัดเชียงใหม่. (2561). การประชุมแลกเปลี่ยนเสวนาประจำปี 2561. เชียงใหม่: สถานสงเคราะห์บ้านอิ่มใจ.
ณฐาภพ ระวะใจ. (2554). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมป้องกันการเสี่ยงทางเพศของนักศึกษาใน สถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทวีพร พาณิชย์พงษ์. (2550). ผลของการจัดกิจกรรมกลุ่มส่งเสริมความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของวัยรุ่นในสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปริมา อภิโชติการ. (2551). อิทธิพลของสื่อลามกต่อพฤติกรรมทางเพศของนักศึกษากลุ่มอาชีวศึกษา จังหวัดเชียงใหม่. ปัญหาพิเศษศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
พิมญาดา จรัสศรี. (2555). ผลของการใช้กระต่ายช่วยบำบัดต่อการเห็นคุณค่าในตนเองภาวะซึมเศร้า และความสุขของเด็กกำพร้าสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านวิถี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2538). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักงานทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ร่มเกล้า ช้างน้อย. (2558). ผลของการใช้แนวคิดการเรียนรู้จากประสบการณ์ในกระบวนการละครประยุกต์เพื่อส่งเสริมความเชื่อมั่นในตนเองของเยาวชนในสถานสงเคราะห์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ระวิวรรณ แก้วคง. (2539). ผลของการฝึกพฤติกรรมที่เหมาะสมในการแสดงออกที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมก้าวร้าวของเยาวชนในสถานสงเคราะห์เด็กชายบ้านปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ลลิตภัทร เจริญรัฐ. (2555). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการบริโภคด้วยปัญญาของนักเรียนมัธยมตอนปลาย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 ด้วยวิธีวิเคราะห์กลุ่มพหุ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุชา จันทน์เอม. (2542). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สุพัตรา พรหมเรนทร์. (2550). พฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุพัตรา อักษรรัตน์. (2549). โครงสร้างและหน้าที่ครอบครัวกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุมาลี สวยสอาด. (2550). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมในการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานพินธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุมาลี สุขพัฒน์. (2544). ทัศนคติของเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับการพัฒนาความสามารถทางอารมณ์ของเด็กในสถานสงเคราะห์เด็กสังกัดกองสงเคราะห์เด็กและบุคคลวัยรุ่นกรมประชาสงเคราะห์. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัดเชียงใหม่. (2561). แบบสำรวจสถานสงเคราะห์เอกชนที่จดทะเบียนปี 2561. เชียงใหม่: ผู้แต่ง.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน ปี 2560. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง. http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/%e0%b8%94%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%99ICT/%e0%b9%80%e0%b8%97%e0%b8%84%e0%b9%82%e0%b8%99%e0%b9%82%e0%b8%a5%e0%b8%a2%e0%b8%b5%e0%b9%83%e0%b8%99%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%a7%e0%b9%80%e0%b8%a3%e0%b8%b7%e0%b8%ad%e0%b8%99/2560/FullReportICT_60.pdf.
อรชุฎา ณะวิชัย. (2553). การศึกษาเปรียบเทียบอิทธิพลของกลุ่มเพื่อน เชาวน์ปัญญากับภาวะสุขภาพจิตของเยาวชนในสถานสงเคราะห์ของรัฐจังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Coopersmith, S. (1981). SEI: self-esteem inventories manual. Redwood city, CA.: Mind Garden.
Friedman, M. M. (1998). Family nursing: Theory and practice (3rd ed.). Connecticut: Appleton and Lange.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975) Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. New York: Addison Wesley.
Lukacs, G. (2015). The Labor of cute: Net idols, cute culture, and the digital economy in contemporary Japan. Positions, 23(3), 487–513. https://doi.org/10.1215/10679847-3125863.
จิราพร สุวะมาตย์. (2558). ผลของโปรแกรมป้องกันการสูบบุหรี่สำหรับวัยรุ่นชายตอนต้นในสถาน สงเคราะห์ชาย. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
จินตนา ตันสุวรรณนนท์. (2550). ผลการฝึกอบรมเพื่อพัฒนาการรู้เท่าทันสื่อของนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต. ปริญญานิพนธ์วิทยาศาสตรดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชมรมสถานสงเคราะห์เอกชนจังหวัดเชียงใหม่. (2561). การประชุมแลกเปลี่ยนเสวนาประจำปี 2561. เชียงใหม่: สถานสงเคราะห์บ้านอิ่มใจ.
ณฐาภพ ระวะใจ. (2554). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมป้องกันการเสี่ยงทางเพศของนักศึกษาใน สถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทวีพร พาณิชย์พงษ์. (2550). ผลของการจัดกิจกรรมกลุ่มส่งเสริมความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของวัยรุ่นในสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปริมา อภิโชติการ. (2551). อิทธิพลของสื่อลามกต่อพฤติกรรมทางเพศของนักศึกษากลุ่มอาชีวศึกษา จังหวัดเชียงใหม่. ปัญหาพิเศษศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
พิมญาดา จรัสศรี. (2555). ผลของการใช้กระต่ายช่วยบำบัดต่อการเห็นคุณค่าในตนเองภาวะซึมเศร้า และความสุขของเด็กกำพร้าสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านวิถี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2538). วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักงานทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ร่มเกล้า ช้างน้อย. (2558). ผลของการใช้แนวคิดการเรียนรู้จากประสบการณ์ในกระบวนการละครประยุกต์เพื่อส่งเสริมความเชื่อมั่นในตนเองของเยาวชนในสถานสงเคราะห์. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ระวิวรรณ แก้วคง. (2539). ผลของการฝึกพฤติกรรมที่เหมาะสมในการแสดงออกที่มีต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมก้าวร้าวของเยาวชนในสถานสงเคราะห์เด็กชายบ้านปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหิดล.
ลลิตภัทร เจริญรัฐ. (2555). การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการบริโภคด้วยปัญญาของนักเรียนมัธยมตอนปลาย สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 2 ด้วยวิธีวิเคราะห์กลุ่มพหุ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุชา จันทน์เอม. (2542). จิตวิทยาพัฒนาการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สุพัตรา พรหมเรนทร์. (2550). พฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุพัตรา อักษรรัตน์. (2549). โครงสร้างและหน้าที่ครอบครัวกับพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนหญิงชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น อำเภอเมือง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์พยาบาลศาตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
สุมาลี สวยสอาด. (2550). ปัจจัยทางจิตสังคมที่เกี่ยวข้องกับความพร้อมในการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น ในกรุงเทพมหานคร. วิทยานพินธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุมาลี สุขพัฒน์. (2544). ทัศนคติของเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับการพัฒนาความสามารถทางอารมณ์ของเด็กในสถานสงเคราะห์เด็กสังกัดกองสงเคราะห์เด็กและบุคคลวัยรุ่นกรมประชาสงเคราะห์. วิทยานิพนธ์สังคมสงเคราะห์ศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จังหวัดเชียงใหม่. (2561). แบบสำรวจสถานสงเคราะห์เอกชนที่จดทะเบียนปี 2561. เชียงใหม่: ผู้แต่ง.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). การสำรวจการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน ปี 2560. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง. http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/%e0%b8%94%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%99ICT/%e0%b9%80%e0%b8%97%e0%b8%84%e0%b9%82%e0%b8%99%e0%b9%82%e0%b8%a5%e0%b8%a2%e0%b8%b5%e0%b9%83%e0%b8%99%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%b1%e0%b8%a7%e0%b9%80%e0%b8%a3%e0%b8%b7%e0%b8%ad%e0%b8%99/2560/FullReportICT_60.pdf.
อรชุฎา ณะวิชัย. (2553). การศึกษาเปรียบเทียบอิทธิพลของกลุ่มเพื่อน เชาวน์ปัญญากับภาวะสุขภาพจิตของเยาวชนในสถานสงเคราะห์ของรัฐจังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Coopersmith, S. (1981). SEI: self-esteem inventories manual. Redwood city, CA.: Mind Garden.
Friedman, M. M. (1998). Family nursing: Theory and practice (3rd ed.). Connecticut: Appleton and Lange.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975) Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. New York: Addison Wesley.
Lukacs, G. (2015). The Labor of cute: Net idols, cute culture, and the digital economy in contemporary Japan. Positions, 23(3), 487–513. https://doi.org/10.1215/10679847-3125863.