A Semantics Change of [kin] from the Concept of ‘EATING IS LIFE’ in Thai Language
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
‘EATING IS LIFE’ is conveyed by conceptual mapping in accordance with human cognitive process. Accordingly, this research aims to analyze semantic change of the word ‘eat’ and factors affecting the semantic change of this word in Thai novels. The data were collected from Thai novels composed and published from 1904 to 2019 and they were analyzed in terms of concepts, conceptual metaphors, and semantic change based on cognitive linguistic theory.
The finding reveals that the semantic change of the word ‘eat’ reflected in ‘EATING IS LIFE’ concept conveys ways of life, well-beings, behavior, concepts of language users and entities surrounding human. The aforementioned semantic change indicates positive and negative meanings. Regarding factors affecting the semantic change of the concept ‘EATING IS LIFE’, there is a relation to western culture acquisition as part of human life such as values on premarital cohabitation and premarital sex. Therefore, the study on the semantic change from the aforementioned concept is a proof of a cognitive process which reflects a conceptual system of language users.
Article Details
References
ก.สุรางคนางค์, นามแฝง. (2480). หญิงคนชั่ว. กรุงเทพฯ: ณ บ้านวรรณกรรม.
โกลาบ จัน. (2561). ไต้ฝุ่น. กรุงเทพฯ: แพรว.
ครูเหลี่ยม, นามแฝง. (2458). ความไม่พยาบาท. กรุงเทพฯ: ปูชนีย์.
คึกฤทธิ์ ปราโมช, ม.ร.ว. (2494). สี่แผ่นดิน, เล่ม 2. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.
จิ้ง เสิ่น, เมธาวี ยุทธพงษ์ธาดา และรุจิรา เส้งเนตร. (2562). การเปรียบเทียบการขยายความหมายของคำว่า “กิน” ในคำประสมที่เป็นรูปแบบคำกริยา + การใช้ภาษาไทยและภาษาจีน. มนุษยสังคมสาร, 17(1),67 – 84.
จุฬามณี, นามแฝง. (2560). กรงกรรม. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
นันทนา วงษ์ไทย. (2561). ภาษาและความหมาย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ เค.ซี.อินเตอร์เพรส.
โบตั๋น, นามแฝง. (2524). ผู้หญิงคนนั้นชื่อบุญรอด. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
ปราณี กุลละวณิชย์, กัลยา ติงศภัทิย์, ม.ร.ว. , สุดาพร ลักษณียนาวิน และอมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์ และ. (2545). ภาษาทัศนา (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: โครงการตำราคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุวดี ตันสกุลรุ่งเรือง (2550). รอยวสันต์. กรุงเทพฯ: ประพันธ์สาส์น.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2544. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
รุจิวรรณ เหล่าไพโรจน์. (2560). การศึกษาคำหลายความหมายคำว่า ăn “กิน” ในภาษาเวียดนาม: การศึกษาตามแนวภาษาศาสตร์ปริชาน. ภาษาและวัฒนธรรม, 36(2), 29 – 44.
ศรีบูรพา, นามแฝง. (2480). ข้างหลังภาพ. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
ศรีวรา ผาสุขดี. (2561). ปรากฏการณ์พหุนัยของชุดกริยาเคลื่อนที่ด้วยเท้าในภาษารัสเซีย: การศึกษาตามแนวภาษาศาสตร์ปริชาน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สิริวัฒน์ คำวันสา. (2539). สะท้อนวัฒนธรรมไทย, เล่ม 2. กรุงเทพฯ: ศูนย์พัฒนาหนังสือ กรมวิชาการ.
อากาศดำเกิง รพีพัฒน์, ม.จ. (2472). ละครแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ: แพรว.
Arlotto, A. (1972). Introduction to historical linguistics. Lankam, Md.: University Press of America.
Evans, V. & Green, M. (2006). Cognitive linguistics: An introduction. Edinburgh: Edinburgh University Press.
Hui, L. X. & Park, K. E. (2019). A Cognitive Linguistic Study on the Polysemous Verb “KIN (‘to eat’)” in Thai. 한국태국학회논총 (Korea Association of Thai Studies), 25(2), 31 – 64, Retrieved August 9, 2020. from http://www.kci.go.kr/kciportal/landing/article.kci ?arti_id=ART002442045
Lakoff, G. & Johnson, M. (2003). Metaphors we live by. Chicago: The University of Chicago Press.
Ogden, C.K. & Richards, I. A.. (1972). The meaning of meaning: A study of the influence of language upon thought and of the science of symbolism. London: Routledge & Kegan Paul.
Unchalee Singnoi. (2006). Eating Terms: What the Category Reveals about the Thai Mind. MANUSYA, 9(1), 82 – 109.