Factors Influencing Self-Advocacy Behaviour of Children and Youths in Mueang District, Chiang Mai Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research has studied factors influencing the self-advocacy behaviours of adolescents in Mueang District, Chiang Mai Province. Participants in this study were randomly selected through multi-stage sampling and included 442 teenagers, aged 13 - 18 years, studying at secondary schools in Mueang District, Chiang Mai Province. The research instrument was a questionnaire, and a MIMIC model was used to analyse the data.
Results reveal that the developed model is consistent with empirical data and all path coefficients are statistically significant at .05 levels. This study also found that causal factors such as social support and self-esteem can explain variability of self-advocacy behaviours at a level of 59% predictability. Furthermore, the findings indicate that social support has the most influence on self-advocacy behaviours, showing total effects of .66, whereas total effects of self-esteem are .10. Therefore, to make young people in Mueang District, Chiang Mai Province, have appropriate self-advocacy behaviours, be able to protect their rights and have suitable means of self-expression, self-esteem among young people should be promoted, and socially supported by parents, teachers, guardians, schools and friends.
Article Details
References
กรมกิจการเด็กและเยาวชน. (2562). สถิติข้อมูลและสถานการณ์ด้านเด็กและเยาวชน ประจำปี 2562. http://dcy.go.th/webnew/upload/download/file_th_20201705214233_1.pdf
กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว (2562). รายงานข้อมูลสถานการณ์ด้านความรุนแรงในครอบครัว สำหรับการรายงานตามาตรา 17 แห่งพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550 ประจำปี 2561. ผู้แต่ง.https://dl.parliament.go.th/ handle/lirt/562792
จิรังกูร ณัฐรังสี. (2563). ก้าวข้ามความรุนแรงสู่การใช้วินัยเชิงบวกในการแนะแนวทางเด็กและเยาวชน. เวชสารแพทย์ทหารบก, 73(3), 173-179.
เฉลิมพล สวัสดิ์พงษ์, วิชัย วงษ์ใหญ่, ศิริยุภา พูลสุวรรณ, และมนัส บุญประกอบ. (2551). การพัฒนาหลักสูตรกลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ เพื่อสร้างเสริมการเห็นคุณค่าในตนเองของนักเรียน ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 31(3), 31-40.
บ้านพักเด็กและครอบครัวจังหวัดเชียงใหม่. (2564). สรุปผลการดำเนินงานประจำปีงบประมาณ 2564. ผู้แต่ง.
สุฑาทิพย์ คำเที่ยง. (2562, 3 มกราคม). ความรุนแรงในเด็กและเยาวชน: ตั้งใจ หรือ แค่พลั้งเผลอ. ศูนย์สมเด็จพระเทพรัตนฯ โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย. https://craniofacial.or.th/ aggressiveness-in-youth.php
Adams, C. D. (2015). Development of the self-advocacy measure for youth: Initial validation study with caregivers of elementary students with attention-deficit/hyperactivity disorder [Graduate Theses and Dissertations, University of South Florida]. Digital Commons @ University of South Florida. https://scholarcommons.usf.edu/etd/5445
Briggs, D. A. (2014). Perspectives of a peer-mentoring program on self-esteem, self-advocacy, and leadership skills [Doctor of Education, Walden University]. ProQuest Dissertations and Theses Global.
Coopersmith, S. (1984). SEI: Self-esteem inventories. Consulting Psychologist Press.
Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL. SAGE.
Dowrick, P. W., Anderson, J., Heyer, K., & Acosta, J. (2005). Postsecondary education across the USA: Experiences of adults with disabilities. Journal of Vocational Rehabilitation, 22(1), 41-47.
Eriks-Brophy, A., Durieux-Smith, A., Olds, J., Fitzpatrick, E., Duquette, C., & Whittingham, J. (2006). Facilitators and barriers to the inclusion of orally educated children and youth with hearing loss in schools: Promoting partnerships to support inclusion. Volta Review, 106(1), 53–88.
Goodley, D. (2005). Empowerment, self-advocacy and resilience. Journal of Intellectual Disabilities, 9(4), 333–343. https://doi.org/10.1177/1744629505059267
Johnson, J. I. M. (2015). The relationship between social support and self-advocacy in college students with disabilities [Doctoral dissertation, University of Denver]. https://digitalcommons.du.edu/etd/1040/
Mirels, H. L., & McPeek, R. W. (1977). Self-advocacy and self-esteem. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 45(6), 1132–1138. https://doi.org/10.1037/0022-006X.45.6.1132
Michael, R., & Zidan, H. M. (2018). Differences in self-advocacy among hard of hearing and typical hearing students. Research in Developmental Disabilities, 72, 118–127.
Norusis, M. J. (1995). SPSS 6.1: Guide to data analysis. Prentice Hall.
Schaefer, C., Coyne, J. C., & Lazarus, R. S. (1981). The health-related functions of social support. Journal of Behavioral Medicine, 4(4), 381-406. DOI: 10.1007/BF00846149.
Steven, J. (1996). Applied multivariate statistics for the social sciences (3rd ed.). Lawrance Erlbaum.
Williams, P., & Shoultz, B. (1982). We can speak for ourselves: Self-advocacy by mentally handicapped people. Souvenir Press.
Wongpakaran, T., & Wongpakaran, N. (2012, January 25). A Comparison of reliability and construct validity between the original and revised versions of the Rosenberg self-esteem scale. Psychiatry Investigation, 9(1), 54-58. DOI: https://doi.org/10.4306/pi.2012.9.1.54
Yamane, T. (1967). Statistics, an introductory analysis (2nd ed.). Harper and Row.
Zegar, M., & Baumann, A. (2012, July 9). Fostering self-advocacy in elementary-aged students with hearing loss. Audiologyonline. http://www.audiologyonline.com/articles/fosteringselfadvocacy-in-elementary-6583