The Use of Active Learning in the Moral and Ethical Development of Youth in the 21st Century
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this paper is to present ways to use Active Learning in the moral and ethical development of youth in the 21st century. The author raises the impact of changes resulting from the advancement of information technology systems on all aspects of people's lives to discuss how people can adapt and cope with these changes. People in today's world, especially the youth, must be prepared to learn new things and be lifelong learners. They must develop the skills for the 21st century world, especially life skills that correspond to moral and ethical development. This skill development will help encourage individuals to have virtuous minds, thoughts, and life features, and to be able to live peacefully with others amid diverse societies and cultures. According to the analysis of moral aspects, such ethics correspond to the state of mind and behavior of a person. The author uses psychological theories, namely psychoanalytic, cognitive development, and social learning theories, to interpret that a person's mental state and behavior are fundamental to enhancing and encouraging that person to develop moral and ethical competency. The author points out that Active Learning is an important mechanism for the moral and ethical development of youth in today's world.
Article Details
References
กมล โพธิ์เย็น. (2564). Active Learning: การจัดการเรียนรู้ที่ตอบโจทย์การจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21(Active Learning: Learning satisfy Education in 21st Century). วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 19(1), 11-28.
กระทรวงศึกษาธิการ สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2562). แนวทางการนิเทศเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) ตามนโยบาย ลดเวลาเรียนเพิ่มเวลารู้. ผู้แต่ง.
จันทรา แซ่ลิ่ว. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบเชิงรุก (Active Learning) ในรายวิชาการพัฒนาทักษะการคิดสำหรับเด็กปฐมวัย. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่. http://cmruir.cmru.ac.th /handle/123456789/2012
ดุษฎี โยเหลา. (2557). การศึกษาการจัดการเรียนรู้แบบ PBL ที่ได้จากโครงการสร้างชุดความรู้เพื่อสร้าง เสริมทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของเด็กและเยาวชน: จากประสบการณ์ความสำเร็จของโรงเรียนไทย. ทิพยวิสุทธ.
ทิศนา แขมมณี. (2557). ศาสตร์การสอน องค์วามรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 18). ด่านสุทธาการพิมพ์.
แบลเลนซาร์, เจมส์ และแบรนดท์, รอห์น. (2554). ทักษะแห่งอนาคตใหม่ การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21 (วรพจน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง และอธิป จิตตฤกษ์, ผู้แปล). Openworlds. (ต้นฉบับพิมพ์ปี 2553)
ปาริชาติ ธีระวิทย์. (2561). การเสริมสร้างคุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักศึกษาระดับอุดมศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารเทคโนโลยีภาตใต้, 11(1), 31-39.
ปราชญา กล้าผจญ. (2544). คุณธรรม จริยธรรม จรรยาบรรณวิชาชีพ. เยลโลว์การพิมพ์.
ปิยนันท์ สวัสดิ์ศฤงฆาร. (2556, 1 ธันวาคม). รูปแบบการพัฒนาคุณธรรมในองค์กร.http://oknation.nationtv.tv/blog/piyanan/2013/12/01/entry-1
ปิยะพล ทรงอาจ. (2562). การจัดการเรียนรู้เชิงรุก (Active Learning) โดยใช้เทคนิค STAD รายวิชา 810107 จิตวิทยาสำหรับครูของนักศึกษาหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิตวิชาชีพครู วิทยาลัยบัณฑิตเอเซีย.วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 9(ฉบับพิเศษ), 161-172. https://casjournal.cas.ac.th/admin/filedocuments/1578062429-21.ED087(161-172).pdf
ปิยะพล ทรงอาจ. (2563). Active Learning: การจัดการเรียนรู้เชิงรุก เทคนิคการสอนในศตวรรษที่ 21. วารสารวิทยาลัยบัณฑิตเอเชีย, 9(1), 136-143.
ประดินันท์ อุปรมัย. (2540). มนุษย์กับการเรียนรู้. ใน วิจิตร ศรีสอ้าน (บก.), เอกสารการสอนชุดวิชาพื้นฐานการศึกษา (ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 15, หน่วยที่ 4, น.117-155). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ศักดา ไชกิจภิญโญ. (2548). สอนอย่างไรให้ Active Learning. วารสารนวัตกรรมการเรียนการสอน. 2(2), 12-15.
ศิริพร มโนพิเชฐวัฒนา. (2547). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์แบบบูรณาการที่เน้นผู้เรียนมีส่วนร่วมในการเรียนรู้ที่กระตือรือร้น เรื่อง ร่างกายมนุษย์ [วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิตไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สิทธิพล อาจอินทร์. (2563). ศาสตร์และศิลป์การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 3). คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สุคนธ์ สินธพานนท์. (2558). การจัดการเรียนรู้ของครูยุคใหม่เพื่อพัฒนาทักษะผู้เรียนในศตวรรษที่ 21. 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.
อนิวัช แก้วจำนงค์. (2556). จริยธรรมทางธุรกิจ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). นำศิลป์โฆษณา.
อ้อมเดือน สดมณี และ ฐาศุกร์ จันประเสริญ. (2554). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรม : จากแนวคิดสู่ แนวทางการปฏิบัติ. วารสารพฤติกรรมศาสตร์. 17(1), 2-14.
แอมโบรส, ซูซาน เอ. (2556). การเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ 21: 7 หลักการสร้างนักเรียนรู้แห่งอนาคตใหม่ (วันวิสาจ์ เคน, ผู้แปล). โอเพ่นเวิลด์ พับลิชชิ่ง เฮาส์. (ต้นฉบับพิมพ์ปี 2553)
เฮ็นดริคส์, ฮาเวิร์ด จี. (2552). การสอนที่มีอานุภาพเปลี่ยนชีวิต (กนกบรรณสาร, ผู้แปล). กนกบรรณสาร. (ต้นฉบับพิมพ์ปี 2546)
Anderson, L. W., & Krathwohl, D. R. (Eds.). (2001). A Taxonomy for learning, teaching and assessing: A revision of Bloom’s taxonomy of education objectives (Complete Edition). Longman.
Freud, S. (1949). An outline of Psychoanalysis. W. W. Norton.
Meyers, C., & Jones, T. B. (1993). Promoting active learning: Strategies for the college classroom. Jossey-Bass Inc.
Power, F. C., Higgins, A., & Kohlberg, L. (1989). Lawrence Kohlberg's Approach to Moral Education. Columbia University Press.
Shenker, S.F., Goss, S. A., & Bernstein, D. A. (1996). Instructor’s Resource Manual for Psychology: Implementing Active Learning in the Classroom. n.p.