ผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวทางจิตวิทยาเชิงบวกและความซาบซึ้งขอบคุณต่อความสุขเชิงอัตวิสัยในนักศึกษา

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้ศึกษาผลของการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามแนวทางจิตวิทยาเชิงบวกและความซาบซึ้งขอบคุณต่อการเสริมสร้างความสุขเชิงอัตวิสัยในนักศึกษา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาประจำปีการศึกษา 2567 จากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ จำนวน 23 คน โดยใช้การสุ่มตัวอย่างแบบไม่ใช้ความน่าจะเป็น (Non-Probability Purposive Sampling Method) แบ่งเป็น กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบวัดความสุขเชิงอัตวิสัย 3 ด้าน ได้แก่ 1) ความพึงพอใจในชีวิต 2) อารมณ์ทางบวก 3) อารมณ์ทางลบ และโปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มแนวทางจิตวิทยาเชิงบวกและความซาบซึ้งขอบคุณ สถิติที่ใช้วิเคราะห์ ได้แก่ สถิติทดสอบความแตกต่าง 2 กลุ่มตัวอย่างที่ไม่สัมพันธ์กัน (Independent t-test) และสถิติทดสอบความแตกต่าง 2 กลุ่มตัวอย่างที่สัมพันธ์กัน (Paired t-test)

ผลการทดลองพบว่า เมื่อเปรียบเทียบระยะก่อนและหลังการทดลองการจัดกระทำโปรแกรมกลุ่มทดลองมีความสุขเชิงอัตวิสัยด้านความพึงพอใจในชีวิตและอารมณ์ทางบวกสูงขึ้น อารมณ์ทางลบน้อยลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 เมื่อเปรียบเทียบความแตกต่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม หลังจัดกระทำโปรแกรมพบว่า กลุ่มทดลองมีความพึงพอใจในชีวิตและอารมณ์ทางบวกสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ในขณะที่กลุ่มทดลองมีอารมณ์ทางลบน้อยกว่ากลุ่มควบคุมไม่แตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ