การสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศสำหรับวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยง

ผู้แต่ง

  • จุฑาวดี กมลพรมงคล นิสิตดุษฎีบัณฑิต หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • สุวิชัย โกศัยยะวัฒน์ อาจารย์ประจำสาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา
  • วรวุฒิ เพ็งพันธ์ อาจารย์ประจำสาขาวิชาการศึกษาและการพัฒนาสังคม คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา

คำสำคัญ:

รูปแบบการดำเนินชีวิต, การสร้างเสริมสุข, เสี่ยงทางเพศ, วัยรุ่นหญิง

บทคัดย่อ

                การวิจัยเชิงคุณภาพแบบปรากฏการณ์วิทยา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการดำเนินชีวิตวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ การปรับตัวที่เกิดขึ้นจากการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของวัยรุ่นหญิง และแนวทางการสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศสำหรับวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยง กลุ่มตัวอย่างเป็นกลุ่มวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศ จำนวน 20 คน ใช้แบบสัมภาษณ์แบบกึ่งโครงสร้างในการเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือน เมษายน – กรกฎาคม พ.ศ. 2562 โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก และสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า

                1. รูปแบบการดำเนินชีวิตวัยรุ่นหญิงก่อนมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศคือ การมีแฟน การใช้เฟสบุ๊ค และการอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับแฟน พฤติกรรมเหล่านี้ทำให้เกิดความใกล้ชิด ไว้วางใจ อยากรู้อยากลอง และไม่กล้าปฏิเสธนำไปสู่การมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศและตั้งครรภ์ ซึ่งการตั้งครรภ์ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งทางด้านร่างกาย จิตใจ และสังคมแก่วัยรุ่นหญิง เมื่อทราบว่าตั้งครรภ์วัยรุ่นหญิงจะแก้ไขปัญหาโดยการบอกให้พ่อแม่ตนเองและฝ่ายชายทราบต่อจากนั้นจึงมีการสมาและพาวัยรุ่นหญิงไปฝากครรภ์

               2. การปรับตัวที่เกิดขึ้นจากการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของวัยรุ่นหญิงหลังจากตั้งครรภ์วัยรุ่นหญิงสามารถปรับตัวได้ดีทั้ง 4 ด้าน ได้แก่ ร่างกาย อัตมโนทัศน์ บทบาทหน้าที่ และการพึ่งพาระหว่างกัน เนื่องจากได้รับความช่วยเหลือและการให้อภัยจากพ่อแม่ ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากฝ่ายชายทำให้วัยรุ่นหญิงมีกำลังใจเลิกโทษตัวเองหันมาดูแลตัวเอง และมีการวางแผนการดำเนินชีวิตในอนาคต

               3. แนวทางการสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศสำหรับวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยงประกอบด้วย 2 ประเด็น คือ 1) แนวทางในการให้ความช่วยเหลือวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยง พบว่าแนวทางในการให้ความช่วยเหลือจากการทำกลุ่มตรงกับความต้องการของวัยรุ่นหญิงที่เป็นผู้ให้ข้อมูลคือ การให้กำลังใจ การให้อภัย การส่งเสริมเรื่องอาชีพในการหารายได้ และมีโอกาสในการศึกษาต่อ 2) แนวทางในการป้องกันการมีพฤติกรรมเสี่ยงทางเพศของวัยรุ่นหญิงได้แก่  การมีทักษะการปฏิเสธ ซึ่งจะเกิดขึ้นได้นั้นครอบครัวและครู จะต้องช่วยกันสื่อสารเรื่องเพศอย่างสร้างสรรค์เริ่มตั้งแต่วัยเด็ก

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์, สํานักงานปลัด. (2556). รายงานการวิเคราะห์สถานการณ์ทางสังคม. โครงการพัฒนาระบบข้อมูลสารสนเทศในรูปแผนที่ทางสังคมปีงบประมาณ 2556. กรุงเทพฯ: กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.

กระทรวงศึกษาธิการ, กรมวิชาการ. (2553). แนวทางการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน: ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.

กระทรวงสาธารณสุข, กรมควบคุมโรค, สำนักระบาดวิทยา. (2553). สถานการณ์โรคเอดส์ในประเทศไทย รายงาน ณ วันที่ 31 ตุลาคม 2553. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงสาธารณสุข, กรมควบคุมโรค, สำนักระบาดวิทยา. (2561). สถานการณ์โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ในวัยรุ่นและเยาวชนอายุ 15-24 ปี 2553-2561. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.

กระทรวงสาธารณสุข, กรมอนามัย, สำนักอนามัยการเจริญพันธุ์. (2557). การตั้งครรภ์ในวัยรุ่น:นโยบาย แนวทางการดำเนินงานและติดตามประเมินผล. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร แห่งประเทศไทย.

กระทรวงสาธารณสุข, กรมอนามัย, สำนักอนามัยการเจริญพันธุ์. (2559). สถานการณ์อนามัยการเจริญพันธุ์ในวัยรุ่นและเยาวชน. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

ชลนิทรา แสงบุราณ. (2551). รูปแบบการเลี้ยงดูและการสื่อสารเรื่องเพศระหว่างมารดาและบุตรสาวต่อพฤติกรรมทางเพศของวัยรุ่นตอนต้น (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.

เชาว์ฤทธิ์ แดงซอน. (2552). การพูดคุยเรื่องเพศระหว่างพ่อแม่กับลูกวัยรุ่นในชุมชนชนบทในภาคเหนือของประเทศไทย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพ.

ทรงพร จันทรพัฒน์. (2543). การพยาบาลภาวะจิตสังคมของหญิงตั้งครรภ์. สงขลา: ภาควิชาการพยาบาลสูติ-นรีเวชและผดุงครรภ์ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

บุญฤทธิ์ สุขรัตน์. (2557). การตั้งครรภ์ในวัยรุ่น: นโยบาย แนวทางการดำเนินงาน และติดตามประเมินผล. นนทบุรี: กระทรวงสาธารณสุข.

ยุวดี งอมสงัด, รุ่งรัตน์ ศรีสุริยเวศน์, และพรนภา หอมสินธุ์. (2562). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ในนักเรียนวัยรุ่นหญิง จังหวัดศรีสะเกษ. วารสารสาธารณสุข มหาวิทยาลัยบูรพา, 14(2), 37-49.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2556). แม่วัยใส ความท้าทายการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น. กรุงเทพฯ: แอดวานส์ปริ้นติ้งจำกัด.

สุคนธ์ ไข่แก้ว. (2547). ตั้งครรภ์วัยรุ่น: การส่งเสริมสุขภาพ. วารสารพยาบาลศาสตร์, 22(1), 20-27.

สุวชัย อินทรประเสริฐ และคณะ. (2551). คู่มือการให้บริการวางแผนครอบครัว สำหรับเจ้าหน้าที่สาธารณสุข. นนทบุรี: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

Aquilera, D. C., & Messick, J. B. (1978). Crisis Intervention: Theory and Methodology (5th ed.). St. Louis: Mosby

Andrew, H. A. & Roy, C. (1991). Essential of the Roy adaptation model. In S. C. Roy and H. Andrew (eds.), The Roy adaptation model: The definitive statement. Connecticut: Appleton & Lange.

Karen. B. O. (2002). Child and Adolescent: An Integrated Approach. Southblank: Wadsworth/ I’homson Learning.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-08-20

รูปแบบการอ้างอิง

กมลพรมงคล จ., โกศัยยะวัฒน์ ส., & เพ็งพันธ์ ว. (2020). การสร้างเสริมสุขภาวะทางเพศสำหรับวัยรุ่นหญิงที่มีพฤติกรรมเสี่ยง. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 15(53), 74–85. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/researchjournal-lru/article/view/242008

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิทยานิพนธ์