เรื่องเล่ากลุ่มชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า: พื้นที่ ความเป็นมา และสิ่งทอกับการรื้อฟื้นวิถีชีวิตและวัฒนธรรม

ผู้แต่ง

  • ไทยโรจน์ พวงมณี อาจารย์ประจำสาขาวิชาทัศนศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย
  • ธัญชนก หอมสวาสดิ์ อาจารย์ประจำสาขาวิชาทัศนศิลป์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย
  • สุภาวดี สำราญ อาจารย์ประจำสาขาวิชาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีการอาหาร คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยราชภัฎเลย

คำสำคัญ:

การรื้อฟื้น, วิถีชีวิตและวัฒนธรรม, กลุ่มชาติพันธุ์ไทแดง, บ้านห้วยผักเน่า

บทคัดย่อ

                บทความวิชาการนี้วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาพื้นที่ ความเป็นมาและสิ่งทอกับการรื้อฟื้นวิถีชีวิตและวัฒนธรรมกลุ่มชาติพันธุ์ไทแดงบ้านห้วยผักเน่า อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย ศึกษาข้อมูลด้วยการศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์  การสนทนากลุ่มจากประชากรเป้าหมายในพื้นหมู่บ้านห้วยผักเน่า อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย ใช้แนวคิดทฤษฎีการอนุรักษ์วัฒนธรรมในการศึกษา วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการศึกษาพบว่า การมีหลักฐานจากคนรุ่นเก่าที่ยังมีชีวิตอยู่ และภาพถ่ายบรรพบุรุษ ส่งผลทำให้คนรุ่นใหม่ เห็นคุณค่า เกิดความตระหนักและสนใจที่จะรื้อฟื้นวิถีชีวิตดั้งเดิมที่เป็นตัวตนขึ้นมา ผ่านเงื่อนไขของความเป็นคนในชุมชนที่มีการอพยพมาตั้งถิ่นฐานจากอดีตจนถึงปัจจุบันที่เชื่อมโยงกับคนภายนอกชุมชน โดยการเก็บรวบรวมข้อมูลและดำเนินการพัฒนาพื้นที่บ้านห้วยผักเน่าให้เป็นพื้นที่เฉพาะที่มีอัตลักษณ์ทางกลุ่มชาติพันธุ์ไทแดง โดยมีแนวทางการรื้อฟื้นดังนี้ 1) ผู้นำชุมชนจัดประชุมเพื่อชี้แจงและขอความคิดเห็น  2) ผู้นำชุมชนประสานกับหน่วยงานภาครัฐเพื่อแจ้งและขอสนับสนุนงบประมาณ  3) ประสานกับหน่วยงานการศึกษาเพื่อเก็บข้อมูล  4) ผู้นำชุมชนและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องรับฟังผลการดำเนินการและร่วมกันหาจุดเริ่มต้นเพื่อการดำเนินการเพื่อการบ่งชี้และสร้างอัตลักษณ์ผ่านสื่อหรือวัตถุในพื้นที่

เอกสารอ้างอิง

จินตนา แปบดิบ. (2554). วาทกรรมอัตลักษณ์ไทใหญ่ชุมชนบ้านเมาะหลวง ตำบลแม่เมาะ อำเภอแม่เมาะ จังหวัดลำปาง. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา, 1(2), 1-10.

สมพาวัน แก้วบุดตา. (2556). “จาว”: สายสัมพันธ์ฉันท์เครือญาติของไทแดง. วารสารศิลปกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(1), 1-22.

สุมิตร ปิติพัฒน์. (2546). คนไทแดงในแขวงหัวพัน สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว. กรุงเทพฯ: สถาบันไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

โศรยา ธัญญประกอบ และปฐม หงส์สุวรรณ. (2560). ตำนานเมืองของคนไทเลยกับปฏิบัติการทางสังคมว่าด้วยสำนึกทางชาติพันธุ์. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. 8(1), 122-154.

มัญชรี โชติรสฐิติ. (2556). การปรับตัวข้ามวัฒนธรรมของนักเรียนไทยในต่างประเทศ (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพฯ.

ไพฑูรย์ มีกุศล. (2559). ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง. วารสารราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 3(2), 1-32.

เพชรรี รูปะวิเชตร์. (2550). การเรียนรู้ลักษณะการจัดการ: การจัดการข้ามวัฒนธรรม. เชียงใหม่: นพบุรีการพิมพ์.

นภาพร อัศวะรังสีกุล. (2562). ปัญหาของกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย: อัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมที่เปลี่ยนแปลง. บทความนำเสนองานประชุมวิชาการระดับชาติ มหาวิทยาลัยรังสิตประจำปี 2562, 947-957.

ราชันย์ นิลวรรณาภา. (2557). วิถีวัฒนธรรมการแต่งกายและอาหารกลุ่มชาติพันธุ์ไทแดง. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 1(1), 109-123.

ศิริพร เชิดดอก และจักรพันธ์ ขัดชุ่มแสง. (2558). งานบุญอีสานกับการปรับเปลี่ยนอัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ของชาวไทยเชื้อสายเขมร ในจังหวัดสุรินทร์. บทความนำเสนอการจัดประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 34. ณ ห้องประชุมมอดินแดง ชั้น 1 อาคารเรียนรวม คณะแพทย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัย ขอนแก่น, 1507-1517.

อัจฉริยา. (2557, 5 มิถุนายน). ไปคุยกับผู้ไทแดง-ไทขาวที่แทงฮว๋า เวียดนาม: ชื่อไทแดงมาจากไหน ใครเรียก ใครยอมรับ. สืบค้นจาก https://blogazine.pub/blogs/achariyach/post/5336

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-11-13

รูปแบบการอ้างอิง

พวงมณี ไ., หอมสวาสดิ์ ธ., & สำราญ ส. (2020). เรื่องเล่ากลุ่มชาติพันธุ์ไทแดง บ้านห้วยผักเน่า: พื้นที่ ความเป็นมา และสิ่งทอกับการรื้อฟื้นวิถีชีวิตและวัฒนธรรม. วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, 16(55), 13–24. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/researchjournal-lru/article/view/243386

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ