Developing the Instructional Self-learning Media of English Speaking Skills for Hotel Front Office Staff in Muang District, Loei Province

Authors

  • Srijittra Navaruttanaporn Lecturer, English Studies Program, Faculty of Humanities and Social Sciences, Loei Rajabhat University, Thailand

Keywords:

the instructional self-learning media, English speaking skills, hotel front office staff

Abstract

                 revious research results have shown that front office staff experienced problems when communicating in English. The most requirement method of improving their English communication skills was by learning from instructional self-learning media. Therefore, the researcher conducted further research as required by developing the instructional self-learning media of English speaking skills. The aims of this research were: 1) to develop the instructional self-learning media of English speaking skills revealing an efficiency ratio E1/E2 at 70/70, 2) to compare staff's learning achievements between pre-test and post-test after learning by the instructional self-learning media and 3) to study the staff's satisfaction levels with the instructional self-learning media. The target group was 49 front office staff from 19 hotels in Muang District, Loei Province.

                The research results revealed as follows: 1) The effectiveness of the created instructional self-learning media of English speaking skills was 73.24/77.02., 2) The post-test learning achievement was significantly higher than that of the pre-test with the significant level at .05 and 3) The staff's overall satisfaction levels towards the instructional self-learning media consisting of a training manual, video, and the benefits obtained from the instructional self-learning media of English speaking skills were at the highest level.

References

กชกร ธิปัตดี. (2547). การเรียนรู้กับการพัฒนาการเรียนการสอน. อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

ชยาพล ชมชัยยา. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสามารถในการสื่อสารภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน ของผู้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันอุดมศึกษา ในประเทศไทย ที่ทำงานอยู่ในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการ บัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 12(2), 167.

ดวงกมล สรรไพโรจน์. (2552). การพัฒนาสื่อการเรียนรู้ออนไลน์ แบบสถานการณ์จำลอง เรื่องภาวะโลกร้อน สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร, พิษณุโลก.

ทิศนา แขมมณี. (2556). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย.

ทัศนีย์ ธราพร.(2557). วิจัยเกี่ยวกับการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมภาษาอังกฤษเพื่อการโรงแรม โดยใช้รูปแบบการสอนแบบเน้นภาระงานเพื่อส่งเสริมทักษะในการสื่อสาร. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal, 7(5), 205-221.

น้ำลิน เทียมแก้ว. (2556). รายงานวิจัยความพึงพอใจต่อคุณภาพการให้บริการของสํานักวิทยบริการมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ประจำปีการศึกษา 2555 (รายงานการวิจัย). มหาสารคาม: สํานักวิทยบริการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

วิจิตรา พลสำโรง, ภัทรนิษฐ์ คำมั่น, ภานุ ศิริธรรม และชลธาร กาบบัวลอย. (2561). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการให้บริการโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลหนองเม็ก อำเภอหนองสองห้อง จังหวัดขอนแก่น (วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหามงกุฏราชวิทยาลัย, ขอนแก่น.

ศรีจิตรา นวรัตนาภรณ์. (2556). รายงานการวิจัยเรื่อง การวิเคราะห์ความต้องการ ปัญหา ความสามารถ และรูปแบบการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการพูดสื่อสารของพนักงานต้อนรับส่วนหน้าของโรงแรมในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเลย (รายงานการวิจัย). เลย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.

สุทธิกานต์ บ่อจักรพันธ์. (2559). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียเรื่องคำศัพท์ภาษาอังกฤษด้วยเทคโนโลยีความจริงเสริม. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 3(2), 6.

สุภิตา กาฬสินธุ์ และนิสากร จารุมณี. (2558). ความจำเป็นในการใช้ภาษาอังกฤษของพนักงานต้อนรับส่วนหน้าของโรงแรม ในพื้นที่ท่องเที่ยวภาคใต้ของประเทศไทย ในการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน 2558. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่, 7(2), 1-22.

เสรี วงษ์มณฑา. (2561). ความจำเป็นที่คนไทยต้องมีความเชี่ยวชาญภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างความได้เปรียบในการแข่งขันระดับโลกาภิวตน์. วารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 40(1), 22-33.

สำนักงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยจังหวัดเลย. (2561). ทะเบียนในทำเนียบรายชื่อที่พักในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเลย. เลย: สำนักงานการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยจังหวัดเลย.

อภิชา ปลัดกอง. (2559). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษโดยใช้บทเรียนแสวงรู้บทเว็บ สำหรับนักศึกษาที่เรียนภาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย, เลย.

อนุชา คะชาชัย. (2555). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์มัลติมีเดียตามแนวคิดคอนสตรัคติวิสต์ วิชาวิทยาศาสตร์ เรื่องระบบต่างๆ ในร่างกาย สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนวัดอู่ตะเภา. Veridian E-journal, Slipakorn University, 5(1), 93-94.

อรรถพล ศุภรรัตน์. (2553). การพัฒนาศักยภาพครูกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ด้านการผลิตสื่อการเรียนรู้ โรงเรียนโคกสีวิทยาสรรค์ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาสกลนคร เขต 2 (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร, สกลนคร.

Admission Premium. (2018). ทำไมภาษาอังกฤษจึงสำคัญสำหรับคนทำงาน. สืบค้นจาก https://www.Admissionpremium.com/libra/news/3570

Bawcom, L. (1995). Designing an Advanced Speaking Course. English Teaching Forum, 33(1), 41-43.

Canale, M., & Swain, M. (1980). Approach to communicative competence. Singapore: Seameo Regional Language Centre.

Diyyab, E. A., Abdel-Haq, E. M., & Aly, M. A. (2013). Uing a Multimedia-Based Program for Developing Student Teachers EFL Speaking Fluency Skills. Faculty of Education Department of Curricula and Teaching Methods. Arab Republic of Egypt Benha University.

Good, C. V. (1973). Dictionary of Education (3rd ed). New York: McGraw – Hill Book Inc.

Hilsdon, J. (1990). The Group Oral Exam: Advantages and limitations in language testing in the 1990s. The Communicative Legacy: Modern English Publications in Association with the British Council.

Hornby, G. (2000). Improving parental involvement. Educational Review, 63(1), 37-52.

Hutchison, T. & Water, A. (1989). English for Specific Purposes. Oxford: Oxford University Press.

Jackson, J. (2005). An inter-university, cross-disciplinary analysis of business education: Perceptions of Disciplinary analysis of business educations of business faculty in Hong Kong. English for Specific Purposes, 24, 293-306.

Maley, A. (1986). New lamp for old: Realism and Surrealism in Foreign Language Teaching. ELT journal, 37, 297-299.

Njoku, C. N. (2015). Developing and Evaluating of English Language Instructional Materials: Tool for the Enhancement and Innovations in Education in Nigeria. Journal of Research Development, 24(1), 1-8.

Peterson, C. A., & McCarthy, C. (2003). Hotel Development of Cultural Tourism Elements. Tourism Review, 58(2), 38-42.

Robinson, P. (1991). ESP Today: a Practitioner’s Guide. Hemel Hempstead: Prentice Hall International.

Savignon, S. J.. (1983). Communicative Competence: Theory and classroom practice. Massachusetts: Addison Wesky Publishing Company Inc.

Tsaur, S. H., & Lin, Y. C. (2003). Promoting service quality in tourist hotels: the role of HRM practices and service behavior. Tourism Management, 25, 471-481.

Widdowson, H. G. (1981). Teaching English as communication. London: Oxford University Press.

Downloads

Published

2021-01-05

Issue

Section

Research article