การใช้สิทธิและเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะ ตามกฎหมายว่าด้วยการชุมนุมสาธารณะ

บทคัดย่อ

การศึกษาวิจัยนี้เป็นการวิจัยทางเอกสาร มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความเป็นมา แนวคิด ทฤษฎี และหลักการเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะ  2) เพื่อศึกษาและวิเคราะห์เปรียบเทียบบทบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับการใช้สิทธิและเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะของประเทศไทยและสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี 3) เพื่อวิเคราะห์ปัญหาการใช้สิทธิและเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะตามพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 และ 4) เพื่อเสนอแนะแนวทางในการแก้ไขปรับปรุงบทบัญญัติเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะ ให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น     

ผลการศึกษา พบว่า ประการแรกกฎหมายธรรมชาติเป็นสิ่งสากลอยู่เหนือกฎหมายที่มนุษย์สร้างขึ้น และรัฐธรรมนูญได้รับรองสิทธิและเสรีภาพเป็นสิ่งสำคัญสูงสุดที่องค์กรของรัฐและประชาชนต้องให้ความเคารพและคุ้มครอง ประการที่สองสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีพบการยอมรับสิทธิเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะเป็นสิทธิขั้นพื้นฐานในการปกครองระบอบประชาธิปไตยในกฎหมายพื้นฐาน อย่างไรก็ดีประเทศไทยพบว่าเนื้อหาบทบัญญัติของกฎหมายการชุมนุมสาธารณะเอื้อต่อการใช้ดุลพินิจของเจ้าหน้าที่ในทางที่เกิดปัญหาอุปสรรคต่อการใช้สิทธิและเสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะ ประการที่สามสิทธิเสรีภาพในการชุมนุมของประชาชนถูกจำกัดด้วยบทบัญญัติของกฎหมายที่คลุมเครือ และประการที่สี่บทบัญญัติของกฎหมายต้องมีความชัดเจนเพื่อให้เจ้าหน้าที่ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการชุมนุมสาธารณะต้องตีความบทบัญญัติอย่างเคร่งครัด จึงเห็นควรให้แก้ไขพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 ในส่วนที่เกี่ยวกับ 1) ความหมายของผู้จัดการชุมนุม 2) ความรับผิดของผู้จัดการชุมนุม 3) การคุ้มครองการชุมนุมสาธารณะที่ชอบด้วยกฎหมาย