แนวทางการพัฒนาปัจจัยด้านมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสำรวจแหล่งวัฒนธรรมที่มีศักยภาพในการยกระดับสู่แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต 2) เพื่อประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต  3) เพื่อศึกษาปัจจัยด้านมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม ที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจของนักท่องเที่ยวที่จะมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม และ 4) เพื่อเสนอแนวทางการพัฒนาปัจจัยด้านมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต โดยวัตถุประสงค์ที่ 1 และ 2 เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยจัดกิจกรรมสนทนากลุ่ม มีกลุ่มตัวอย่างเป็น 1) กลุ่มผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดการท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต  และ 2) กลุ่มนักท่องเที่ยว Generation Y สำหรับวัตถุประสงค์ที่ 3 เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถาม มีกลุ่มตัวอย่างเป็นนักท่องเที่ยวชาวไทยกลุ่ม Generation Y จำนวน 400 คน และในวัตถุประสงค์ที่ 4  ได้นำผลการศึกษาตามวัตถุประสงค์ที่ 1 - 3  มาวิเคราะห์และอภิปราย รวมทั้งมีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน รวมทั้ง สถิติเชิงอนุมาน การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ

ผลการศึกษาเชิงคุณภาพ พบว่าแหล่งวัฒนธรรมที่มีศักยภาพยกระดับสู่แหล่งท่องเที่ยว 3 ลำดับแรก เป็นแหล่งวัฒนธรรมประเภทโบราณสถานทั้งหมด และเมื่อพิจารณามาตรฐานคุณภาพ พบว่าแหล่งท่องเที่ยวโดยรวมมีมาตรฐานคุณภาพระดับสูง นอกจากนี้ ผลการวิจัยเชิงปริมาณ จากการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของปัจจัยมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจโดยรวมของนักท่องเที่ยวที่จะมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมในจังหวัดภูเก็ต พบว่าตัวแปรปัจจัยที่มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มี 2 ปัจจัย จาก 7 ปัจจัย ได้แก่ 1) ปัจจัยคุณค่าทางศิลปวัฒนธรรม และ   2) ปัจจัยศักยภาพและการจัดกิจกรรม ทั้งนี้ได้เสนอแนวทางการพัฒนาปัจจัย ทั้ง 7 ปัจจัย ประกอบด้วย 1) ปัจจัยคุณค่าทางศิลปวัฒนธรรม 2) ปัจจัยศักยภาพและการจัดกิจกรรม 3) ปัจจัยการจัดการ 4) ปัจจัยการพัฒนาจากปัจจัยภายนอก 5) ปัจจัยการจัดการด้านการอนุรักษ์  6) ปัจจัยการพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวก และ 7) ปัจจัยการสื่อความหมาย