การสื่อสารของผู้นำชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยว
คำสำคัญ:
การสื่อสาร, ภาวะผู้นำ, ผู้นำชุมชน, การพัฒนาการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการสื่อสารของผู้นำชุมชนกับการพัฒนาการท่องเที่ยว ผู้เขียนเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร งานวิจัยและบทความที่เกี่ยวข้องกับผู้นำชุมชนด้านการพัฒนาการท่องเที่ยว พบว่า ผู้นำชุมชนคือผู้ที่มีบทบาทในการนำพาชุมชนสู่การพัฒนาและการเปลี่ยนแปลง มีบทบาทสำคัญต่อการบริหารจัดการและกำหนดทิศทางการพัฒนาการท่องเที่ยวในชุมชน ผู้นำชุมชนจะต้องเป็นผู้มีความรู้ความสามารถในด้านต่างๆ โดยเฉพาะทักษะด้านการสื่อสาร การสื่อสารที่ดีและมีประสิทธิภาพของผู้นำชุมชนในการพัฒนาการท่องเที่ยวควรประกอบด้วย ความชัดเจน ความกระชับ ความถูกต้องเหมาะสม ความสร้างสรรค์ ความน่าเชื่อถือและความสมบูรณ์ครบถ้วน ผู้นำชุมชนต้องเน้นบทบาทการมีส่วนร่วมกับชุมชน เครือข่าย หน่วยงานภาครัฐและภาคเอกชน ด้วยกลยุทธ์การสื่อสารเพื่อสร้างสัมพันธภาพเสริมสร้างบรรยากาศในการสื่อสาร ควบคู่กับการสื่อสารเชิงสร้างสรรค์ในการขับเคลื่อนกิจกรรมการพัฒนาการท่องเที่ยวของชุมชนให้มีประสิทธิภาพ
เอกสารอ้างอิง
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2552). การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน: กระบวน ทัศน์การส่งเสริมและพัฒนาการท่องเที่ยวยุคใหม่. สืบค้นจาก http://tourismlibrary.tat.or.th/medias/.
จักรี ศรีจารุเมธีญาณ และ พระถนัด วฑฺฒโน. (2561). ภาวะผู้นํากับการพัฒนาชุมชน. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6(1), 527-538.
จิระพงค์ เรืองกุน และ วิทยา นามเสาร์. (2563). สมรรถนะผู้นํากลุ่มท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของชุมชนท่องเที่ยวที่ประสบความสําเร็จในประเทศไทย. วารสารการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 16(2), 43.
จุฑารัตน์ บันดาลสิน, ปาลิดา สายรัตทอง พัฒนพิชัย, วิภาวรรณ นาศรีเจริญกุล, สุปราณี ภู่ระหงษ์, และ ชัยธวัช ตนตรง. (2561). หลักสูตรเสริมสร้างความสามารถสื่อสารอย่างสร้างสรรค์ในสื่อสังคมออนไลน์สำหรับนักศึกษาปริญญาตรี. วารสารวิจัยและพัฒนาหลักสูตร, 8(1), 160-175.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2552). บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน บนฐานเศรษฐกิจพอเพียง. นนทบุรี: สถาบันพระปกเกล้า.
ธนพร บัวรอด, นิชภา โมราถบ และอิสสราพร อ่อนบุญ. (2561). ผู้นำกับการขับเคลื่อนท้องถิ่นในกระแสโลกาภิวัฒน์. สักทองวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ (สทมส.), 24, (ฉบับพิเศษ), 17.
นุชริน ทองพูล, วิไลลักษณ์ ลังกา, และวิชุดา กิจธรธรรม. (2561). การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันโมเดลการวัดการรู้ทันสื่อสังคมออนไลน์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี. วารสารวิจัยมทร.กรุงเทพ, 12(1), 97-111.
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์.
บุญศิลป์ จิตตะประพันธ์, ชลดรงค์ ทองสง, อำนาจ รักษาพล, และ เบญจมาศ ณ ทองแก้ว. (2556). รายงานวิจัยเรื่อง การท่องเที่ยวทางทะเลและชายฝั่งในจังหวัดชุมพร: สถานะความต้องการ ปัญหา และแนวโน้มในการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ปภาดา ฉัตรสกุลปัญญา, และ สุพัทธ แสนแจ่มใส. (2562). พฤติกรรมการใช้เครือข่ายสังคมออนไลน์ อย่างมีวิจารณญาณในกลุ่มเจเนอเรชั่นวาย (ปริญญานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิต. (2554). หมวด ก.: การสื่อสาร. สืบค้นจาก https://dictionary.orst.go.th.
ยุภา นารินนท์. (2563). ผู้นำท้องถิ่นกับการสื่อสาร. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขตอีสาน, 1(3), 4-43.
วรพงศ์ ผูกภู่. (2562). ผู้นำในการพัฒนาชุมชน 4 ประเภท. สืบค้นจาก http://www.randdcreation.com.
วรภูริ มูลสิน. (2561). องค์ประกอบของผู้นำชุมชนในการจัดการอนุรักษ์ป่าชุมชนอย่างยั่งยืน ตำบลโนนโหนน อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิชาการ สถาบันเทคโนโลยีแห่งสุวรรณภูมิ, 4(ฉบับพิเศษ), 372-373.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2566). ภาวะผู้นำ: ทฤษฏีและนานาทัศนะร่วมสมัยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ์.
สุโขทัยธรรมาธิราช, มหาวิทยาลัย. (2548). องค์การและการจัดการ (พิมพ์ครั้งที่6). นนทบุรี: ชวนพิมพ์.
สุทธิชัย ปัญญโรจน์. (2555). 7C’s เพื่อการสื่อสารที่ดี. สืบค้นจาก http://www.drsuthichai.com.
Connors, J. V. (2013). Constructive communication. Retrieved from Constructive Communication.
DeVito, J. A. (2000). Human communication (8th ed.). New York: Longman.
Harnack, Victor R.; and Fest, Thorrell. (1964). Group Discussion. New York: Appleton - Century - Crofts.
Kelley and Robert. (1977). Communication. New York: Crowell Company.
Miller, G. A. (2016). Communication. from/http://e-book.ram.edu/e-book/m//mc111/mc1110101.html.
Reese - Weber, M. (2015). Intimacy, communication, and aggressive behaviors: Variations by phases of romantic relationship development. Personal Relationships, 22(2), 204-215.
Rogers, E. M. and Shoemaker, F. F. (2016). Communication. Retrieved from http://e-book.ram.edu/e-book/m//mc111/mc1110101.html.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2024 วารสารวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นความคิดเห็นของผู้เขียนแต่ละท่าน สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย และกองบรรณาธิการ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วยและไม่มีส่วนรับผิดชอบใดๆ
สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย ขอให้ผู้อ่านอ้างอิงในกรณีที่ท่านคัดลอกเนื้อหาบทความในวารสารฉบับนี้
