แนวทางการส่งเสริมและพัฒนาการประกอบอาชีพนวดไทยของผู้พิการทางการเห็น ด้วยระบบการประกันสุขภาพของภาครัฐ

บทคัดย่อ

“นวดไทย” ได้รับการขึ้นบัญชีเป็นมรดกโลกทางวัฒนธรรมทำให้การนวดไทยเป็นที่รู้จักมากขึ้น และแนวโน้มของกระแสการรักษาสุขภาพที่ผู้บริโภคหันมาใช้บริการนวดไทยแทนการรักษาแบบใช้ยารักษาโรค สถานพยาบาลที่จะทำการบำบัด รักษา และฟื้นฟูอาการโรคด้วยวิธีการนวดไทยจะต้องได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติสถานพยาบาล พ.ศ.2541 และผู้ให้การรักษาจะต้องขึ้นทะเบียนและได้รับอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทย ตามพระราชบัญญัติวิชาชีพการแพทย์แผนไทย พ.ศ. 2556ซึ่งในปัจจุบันมีผู้พิการทางการเห็นสามารถสอบขึ้นทะเบียนเป็นผู้ประกอบวิชาชีพการแพทย์แผนไทยด้านการนวดไทยเพิ่มมากขึ้น แสดงให้เห็นถึงศักยภาพของผู้พิการแต่หน่วยบริการของรัฐยังไม่เปิดโอกาสหรือเอื้อให้ใช้บทบาทอย่างเต็มที่ จึงเกิดปัญหาในการประกอบอาชีพและส่งผลให้ขาดรายได้ในการดำรงชีวิต แนวทางการนำระบบการประกันสุขภาพของภาครัฐ ซึ่งประกอบด้วยกองทุนสวัสดิการรักษาพยาบาลของข้าราชการและรัฐวิสาหกิจกองทุนประกันสังคมและกองทุนหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ มาส่งเสริมและพัฒนาการประกอบอาชีพนวดไทยของผู้พิการทางการเห็นในรูปแบบการส่งต่อรักษาผู้ป่วยที่จำเป็นต้องได้รับการบำบัดรักษาโรคและการฟื้นฟูสมรรถภาพด้วยวิธีการทางการแพทย์แผนไทยให้กับสถานพยาบาลของผู้พิการทางการเห็นที่ได้มาตรฐานความปลอดภัย ซึ่งเป็นเครือข่ายและอยู่ภายใต้การกำกับ ควบคุม ดูแลจากโรงพยาบาลของรัฐโดยเบิกจ่ายเงินค่ารักษาจากระบบการประกันสุขภาพของภาครัฐ เพื่อให้ระบบเงินดังกล่าวมาสู่ผู้พิการทางการเห็นที่ประกอบอาชีพนวดไทย ซึ่งจะเป็นการยกระดับอาชีพและเป็นการสร้างแรงจูงใจในการพัฒนาอาชีพของผู้พิการทางการเห็นต่อไป