การวัดแบบอิงกลุ่มและการวัดแบบอิงเกณฑ์ : ทฤษฎีและแนวปฏิบัติ

บทคัดย่อ

แบบทดสอบอิงกลุ่มและแบบทดสอบอิงเกณฑ์เป็นแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์หรือสมรรถนะทางการเรียนที่ใช้อยู่ทั่วไปขณะนี้แบบทดสอบแต่ละประเภทมีพื้นฐานทางทฤษฎีที่แตกต่างกัน การสร้างโดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีไม่ถูกต้องจะทำให้เกิดการแปลความหมายของคะแนนที่ผิดพลาด นำไปสู่การตัดสินใจดำเนินการต่อเนื่องที่ผิด เกิดผลเสียต่อผู้เรียนและผู้มีส่วนได้เสียเป็นอย่างมาก การวัดแบบอิงกลุ่มและอิงเกณฑ์เป็นแนวคิดที่พัฒนาต่อเนื่องมาเป็นเวลาไม่ต่ำกว่าครึ่งศตวรรษ ในบทความนี้จะเรียกแนวคิดทั้งสองว่า “ทฤษฎี”

            ทฤษฎีการวัดแบบอิงกลุ่มอธิบายว่า ในการวัดผลทั่วไปนั้นกรอบสาระหลักมีขนาดใหญ่มาก ไม่เป็นเนื้อเดียวกัน การวัดกรอบเนื้อหาข้างต้นใช้วิธีสุ่มตัวอย่างเนื้อหามาเพียงบางส่วนมาสร้างเป็นแบบทดสอบ ไม่ได้นำเนื้อหาทั้งหมดมาสร้างเป็นแบบทดสอบ คะแนนที่ได้จากแบบทดสอบจึงไม่ใช่คะแนนจริง และไม่เสมือนจริง ไม่สามารถแปลความหมายของคะแนนโดยคิดเป็นร้อยละได้ ต้องแปลความหมายอิงกลุ่มผู้สอบที่เข้าสอบ ในขณะที่ทฤษฎีการวัดแบบอิงเกณฑ์อธิบายว่าในบางกรณีการวัดผลนั้นกลุ่มสาระหลักมีขนาดเล็กและเป็นเนื้อเดียวกันสุ่มเนื้อหามาสอบเพียงนิดเดียวก็สามารถแทนเนื้อหาทั้งหมดได้ เหมือนสุ่มแกงเพียงหนึ่งช้อนจากแกงหนึ่งหม้อ สามารถใช้แกงหนึ่งช้อนประเมินแกงหนึ่งหม้อได้ในทำนองเดียวกันในการวัดแบบอิงเกณฑ์จะถือว่าคะแนนจากแบบทดสอบเป็นคะแนนเสมือนจริงเป็นตัวประมาณค่าคะแนนจริงที่เชื่อถือได้ ดังนั้นจึงสามารถแปลความหมายคะแนนโดยคิดเป็นร้อยละ แล้วเทียบหรืออิงกับเกณฑ์ ซึ่งเป็นกลุ่มสาระหลักว่าผู้สอบมีความรู้ความสามารถคิดเป็นร้อยละของความรู้ทั้งหมดเท่าไรได้