The results of learning activities using Simulation-Based Learning with FOPS Strategy to develop the 9th grade students of mathematical problem-solving ability
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were as follows: 1) To compare the problem-solving ability in mathematics of Mathayomsuksa 3 students who participated in learning activities using simulation scenarios combined with the FOPS strategy against a criterion of 70% of the total score. 2) To study the satisfaction of Mathayomsuksa 3 students regarding the learning activities using simulation scenarios combined with the FOPS strategy. The samples group of this research were 40 students of Mathayomsuksa 3/6, Currently studying in the first semester of the 2024 academic year at the junior high school in, Roi Et Province. Selected by cluster random sampling technique. The research tools used include: 1) A lesson plan utilizing simulation scenarios combined with the FOPS strategy on trigonometric ratios, consisting of 12 plans, each lasting 1 hour, for a total of 12 hours. 2) A test to measure problem-solving ability in mathematics. 3) A satisfaction questionnaire for students who participated in learning activities using simulation scenarios combined with the FOPS strategy. The statistics used in the research include percentages, means, and standard deviations. The research findings revealed that: 1) The comparison of the problem-solving ability scores in mathematics of Mathayomsuksa 3 students who participated in learning activities using simulation scenarios combined with the FOPS strategy on trigonometric ratios revealed that after the learning activities, 36 students (90%) scored above the 70% criterion of the total score with a statistically significant of 0.05 level, while 4 students (10%) scored below this criterion. 2) The satisfaction scores of Grade9 students regarding the learning activities using simulation scenarios combined with the FOPES strategy were at the highest level, with an overall mean of 4.97 (S.D. = 0.18). The areas with the highest average scores were in learning media at 5.00 (S.D. = 0.00), assessment at 5.00 (S.D. = 0.00), learning activities at 4.96 (S.D. = 0.20), and content at 4.92 (S.D. = 0.20).
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. All articles undergo a thorough with at least three reviewers evaluating their suitability within the respective field of study, during the double-blind review.
2. The views expressed by individual authors do not represent the official views of the Editorial Boards of RMUJ: The author of each articie is responsible for all its contents.
3. The Editorial Boards do not reserve the copyrights. but proper citations need to be made.
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (ฉบับปรับปรุง2560). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ทรงศักดิ์ ภูสีอ่อน. (2561). การวิจัยและพัฒนาทางการศึกษา. มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
ทิศนา แขมมณี. (2556). รูปแบบการเรียนการสอน:ทางเลือกที่หลากหลาย (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสาท เนืองเฉลิม. (2556). การวิจัยการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปรานวดี อุ่นญาติ. (2564). ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้สะเต็มศึกษาตามแนวทางกระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมร่วมกับเทคนิคสแคมเปอร์ (SCAMPER) ที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรีชา เนาว์เย็นผล. (2537). การแก้ปัญหาทางคณิตศาสตร์,ในประมวลสาระชุดวิชาสารัตถะและวิทยวิธีทางวิชาคณิตศาสตร์ หน่วยที่ 12-15. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ปาริชาติ ประเสริฐสังข์. (2563). การพัฒนารูปแบบการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการคิดแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ของนักเรียน โรงเรียนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐานในภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยใช้กิจกรรมตามแนวคิดสะเต็มศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
พิราวรรณ วังทะพันธ์. (2564). การพัฒนาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้ด้วยกลวิธีเอฟโอพีเอส. มหาสารคาม:มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
สุนีย์ เหมะประสิทธิ์. (2553). การพัฒนาชุดการสอนเพื่อแก้ไขข้อบกพร่องในการแก้โจทย์ปัญหาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. (ปริญญานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. อัดสำเนา.
สุธิดา แสนวัง. (2562). การพัฒนาความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาเคมีเรื่องปริมาณสัมพันธ์โดยใช้การจัดการเรียนรู้ 5 ขั้นร่วมกับเทคนิคการแก้ปัญหาของโพลยา ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. (ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาการสอนวิทยาศาสตร์และคณิตศาสตร์). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
เสฏฐวุฒิ มุลอามาตย์, (2549). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาฟิสิกส์โดยใช้ชุดการเรียนตามแนวอริยสัจ 4. (สารนิพนธ์ กศ.ม. การมัธยมศึกษา). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย.
อนุสรา พุ่มพิกุล. (2562). ได้ศึกษาผลของการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางสะเต็มศึกษาโดยใช้ปัญหาเป็นฐานที่เน้นการออกแบบวิธีการแก้ปัญหาลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและความพึงพอใจ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาป ที่ 1. (วิทยานิพนธ์ กศ.ม.). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อมรรัตน์ บัวจำรัส. (2560). การศึกษาความสามารถในการแก้ปัญหาและความสามารถในการสื่อสารทางคณิตศาสตร์ เรื่อง การประยุกต์ของสมการเชิงเส้นตัวแปรเดียว ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาคณิตศาสตร์). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
Brueckner, L.J., & Grossnickle. (1974). How to make arithmetic meaningful. Philadelphia of Fourth: The John C. Winston.
Herganhahn, B.R. and Olson, M. (1993). Anintroduction to theories of learning 4th ed. United States: Prentice Hall.
Jitendra, A.K. and Star, J.R. (2011). Meeting the Needs of Students with Learning Disabilities in Inclusive Mathematics Clasrooms: The Role of Schema-Based Instruction on Mathematical Problem Solving. Theory into Practice, 50(1), 12-19.
