การพัฒนาพฤติกรรมการสื่อสารของเด็กปฐมวัย โดยใช้การจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H ของโรงเรียนอนุบาลวัดพิชัยสงคราม จังหวัดสมุทรปราการ

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบพฤติกรรมการสื่อสารของเด็กปฐมวัยก่อนและระหว่างได้รับการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H 2) ศึกษาแนวโน้มพฤติกรรมการสื่อสารของเด็กปฐมวัย ระหว่างได้รับการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H ประชากรที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ เด็กปฐมวัย ชาย-หญิง อายุ 5-6 ปี ซึ่งกำลังศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลปีที่ 3 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2564 โรงเรียนอนุบาลวัดพิชัยสงคราม จังหวัดสมุทรปราการ จำนวน 4 ห้องเรียน รวมทั้งสิ้นจำนวน 120 คน กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กปฐมวัย ชาย-หญิง อายุ 5-6 ปี ซึ่งกำลังศึกษาอยู่ชั้นอนุบาลปีที่ 3/4 เลือกกลุ่มตัวอย่างโดยสุ่มแบบแบ่งกลุ่มทุกห้องเรียนมีลักษณะคล้ายคลึงกัน ผู้วิจัยเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบสมัครใจ จำนวน 15 คน การวิจัยครั้งนี้ใช้การวิจัยแบบกึ่งทดลอง แผนการทดลองแบบอนุกรมเวลากลุ่มเดียว (One-Group Time-Series Design) ระยะเวลาในการทดลอง 7 สัปดาห์ สัปดาห์ละ 3 วัน คือ วันจันทร์ อังคาร พุธ วันละ 45 นาที เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H และแบบสังเกตพฤติกรรมการสื่อสารของเด็กปฐมวัย มีค่าความเชื่อมั่นที่ .96 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ  (one–way Repeated–Measures ANOVA)

ผลการวิจัยพบว่า เด็กปฐมวัยมีพฤติกรรมการสื่อสารระหว่างการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพฤติกรรมการสื่อสารของเด็กปฐมวัยระหว่างได้รับการจัดประสบการณ์ตามแนวคิด 4-H มีแนวโน้มสูงขึ้น