ผลการจัดการเรียนรู้ เรื่อง วันสำคัญทางศาสนาและการปฏิบัติตนของพุทธศาสนิกชน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน

ผู้แต่ง

  • สุภัสสร โคตรมณี คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล
  • ศิริพร พึ่งเพ็ชร์ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยวงษ์ชวลิตกุล

คำสำคัญ:

ผลการจัดการเรียนรู้, การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบผลการจัดการเรียนรู้ เรื่อง วันสำคัญทางศาสนาและการปฏิบัติตน ของพุทธศาสนิกชน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน ก่อนเรียนและหลังเรียน 2) เพื่อเปรียบเทียบผลการจัดการเรียนรู้เรื่อง วันสำคัญทางศาสนาและการปฏิบัติตนของพุทธศาสนิกชนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน หลังเรียนกับเกณฑ์ร้อยละ 70 3) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนโนนขุยสามัคคี อำเภอชุมพวง จังหวัดนครราชสีมา ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2566 จำนวน 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่แผนการจัดการเรียนรู้ เรื่อง วันสำคัญทางศาสนาและการปฏิบัติตนของพุทธศาสนิกชน นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน ได้ค่าความเหมาะสมอยู่ในระดับมากที่สุด แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ได้ค่าความสอดคล้อง (IOC) ระหว่าง 0.67-1.00 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.93 และแบบวัดความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อการเรียน  ได้ค่าความสอดคล้อง (IOC) ระหว่าง 1.00 ทุกข้อ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และทดสอบสมมุติฐานการวิจัย โดยใช้สถิติทดสอบที

 

ผลการวิจัย พบว่า 1) นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน มีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 หลังจากได้รับการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน มีคะแนนผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังเรียนสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 มีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานอยู่ในระดับมากที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). รูปแบบการจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาความสามารถของเด็กในการอ่าน คิด วิเคราะห์ เขียน และสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง โดยเน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2547). สังคมวิทยา (พิมพ์ครั้งที่ 11). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

จุฬารัตน์ สุตนนท์. (2558). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนการคิดแก้ปัญหาและความพึงพอใจต่อการเรียนวิชา ประวัติศาสตร์ เรื่องประวัติศาสตร์สมัยอยุธยาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ระหว่างการจัดกิจกรรมแบบวัฏจักรการเรียนรู้กับแบบโครงงาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยนครพนม.

ดุษฎี โยเหลา (2557). การศึกษาการจัดการเรียนรู้แบบ PBL ที่ได้จากโครงการสร้างชุดความรู้เพื่อสร้างเสริม ทักษะแห่งศตวรรษที่ 21 ของเด็กและเยาวชน: จากประสบการณ์ความสำเร็จของโรงเรียนไทย. ทิพยวิสุทธิ์.

เนติธร สุคําภา และอังคณา ตุงคะสมิต. (2565). การศึกษาทักษะการคิดแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์โดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานร่วมกับการใช้แหล่งเรียนรู้ในชุมชนเป็นฐานของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วารสารสถาบันวิจัยและพัฒนามหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 10(1), 409-420.

นพรัตน์ มั่งเมือง และอังคณา ตุงคะสมิต (2565) การศึกษาทักษะความเป็นพลเมืองดี โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน เป็นฐานร่วมกับสื่อสังคมออนไลน์ รายวิชา ส13101 สังคมศึกษา ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 17(1), 13-23.

บุญชม ศรีสะอาด. (2541). การพัฒนาการสอน. สุรีวิริยาสาสน์.

พระครูวิสุทธานันทคุณสุรศักดิ์ วิสุทฺธาจาโร. (2558). ยุทธศาสตร์ในการบริหารจัดการวัดเพื่อความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนา. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 3(1), 132-143.

พัชรียา นิวัตร. (2563). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภูมิศาสตร์และความสามารถในการแก้ปัญหาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยบูรพา.

วราภรณ์ พิหูสูตร. (2559). ผลการจัดการเรียนรู้ เรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง กลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนบ้านทับโพธิ์วิทยา อำเภอรัตนบุรี จังหวัดสุรินทร์ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์.

ศูนย์เครือข่ายโรงเรียนที่ 10 ชุมพวง. (2564). ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม. ชุมพวง ทีเด็ด อิงค์เจ็ท.

อุทิศ สราญชื่น. (2559). การศึกษาผลของการจัดการเรียนรู้แบบโครงงานที่มีต่อทักษะชีวิตด้านการคิดวิเคราะห์ตัดสินใจและแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์กับจิตสาธารณะของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่เรียนกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

Greenwood, N. L. (2004). The Culture Fair: Reinventing Project – based Learning to Meet Current Standards. Masters Abstracts International, 42(2), 377.

KM CHILD-PBL. (2015). Project-based Learning. https://apr.nsru.ac.th/KM/myfile/20160826162610_%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%20km.pdf

Lowenthal, J. N. (2006). Project-Based Learning and New Venture Creation. Paper Presented at the NCIIA 10th Annual Meeting. Oregon Museum of Science and Industry.

Solomon, G. (2003). Project-Based Learning: a Primer. Technology & Learning, 23(6), 20.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-06-04

รูปแบบการอ้างอิง

โคตรมณี . ส., & พึ่งเพ็ชร์ ศ. (2025). ผลการจัดการเรียนรู้ เรื่อง วันสำคัญทางศาสนาและการปฏิบัติตนของพุทธศาสนิกชน ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยการจัดการเรียนรู้แบบโครงงาน. สิกขา วารสารศึกษาศาสตร์, 12(1), 187–196. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/sikkha/article/view/269729

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย
Share |