ปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5
คำสำคัญ:
สถานศึกษาสีขาว, ปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว, ปลอดยาเสพติดและอบายมุขบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการปฏิบัติการมาตรการโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข 2) ศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว การดำเนินโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข และ 3) สร้างสมการพยากรณ์มาตรการโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข สามารถทำนายปัจจัยที่การดำเนินโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารสถานศึกษาและครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 จำนวน 327 คน เครื่องมือการวิจัย คือ แบบสอบถามมาตรฐานการโครงการสถานศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุข และแบบสอบถามปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุข คือ แบบสอบถามประมาณค่า 5 ระดับ ซึ่งทั้ง 2 ฉบับมีค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง 0.80 - 1.00 และค่าความเชื่อมั่นแบบสอบถามมาตรการโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข เท่ากับ 0.957 และค่าความเชื่อมั่นปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข เท่ากับ 0.938 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบ Pearson และวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน
ผลการวิจัย พบว่า 1) ระดับการปฏิบัติการมาตรการโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุขของโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว การดำเนินโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก และ 3) ปัจจัยด้านลักษณะส่วนบุคคลส่งผลต่อโครงการสถานศึกษาสีขาว การดำเนินโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยนี้กับระดับการปฏิบัติโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข โรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 เท่ากับ 0.178 และปัจจัยนี้สามารถอธิบายความแปรปรวนโครงการสถานศึกษาสีขาวปลอดยาเสพติดและอบายมุข สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5 ได้ร้อยละ 3.20 สามารถสร้างสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนดิบและสมการพยากรณ์ในรูปคะแนนมาตรฐาน คือ = 3.846+ .164X1 และ
y = .178X1 ตามลำดับ
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. กระทรวงศึกษาธิการ.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2566). นโยบายและจุดเน้นของกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. กระทรวงศึกษาธิการ.
กานดา สุขมาก และยุวดี แตรประสิทธ. (2561). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดของนักเรียนประถมศึกษาตอนปลายโรงเรียนวัดปทุมวนาราม ในพระราชูปถัมภ์สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี. วารสารพยาบาลตำรวจ, 10(1), 164-172. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/policenurse/article/view/132203/99316
กุลกนิษฐ์ ทองเงา และสมใจ สืบเสาะ. (2564). การศึกษาพฤติกรรมความเชื่อมั่นในตนเองของนักศึกษาคณะเทคโนโลยีสื่อสารมวลชนมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 20(1), 18-31. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/commartsreviewsiamu/article/view/250947/170059
จินตนา จันทร์ทอง. (2561). ทัศนคติของเยาวชนที่มีต่อการเสพยาเสพติดในสังคมปัจจุบันกรณีศึกษา: วิทยาลัยเทคนิคพัทยา (นักศึกษาชั้นประกาศนียบัตรวิชาชีพ ปวช.) [วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยบูรพา.
เจตน์สฤษฎิ์ สังขพันธ์, เก็ตถวา บุญปราการ, ชิดชนก เชิงเชาว์, อภิรักษ์ จันทวงศ์ และปกรณ์ ลิ้มโยธิน. (2563). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมเสี่ยงใช้สารเสพติดของเยาวชนไทยในอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี, 31(3), 88-103. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/edupsu/article/view/231268/167017
ชีวิตคุณภาพ. (1 กุมภาพันธ์ 2565). ‘อบายมุข’ สิ่งไกล้ตัวเยาวชนไทย! แนะนำพ่อแม่เลี้ยงลูกเชิงบวกชี้กลไกสำคัญให้เด็กพ้นจุดเสี่ยง. มติชน, 12.
ณณัฐ ช่วยงาน. (2565). ภาวะผู้นำเชิงสร้างสรรค์ที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการบริหารสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 2 [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ณัชชา ศรีมหาพรหม, สมศักดิ์ จีวัฒนา และกระพัน ศรีงาน. (2566). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมก้าวร้าวของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 42(1), 85-95. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/humsujournal/article/view/260240/180366
นัฐพงษ์ นาอุดม และศุภวัฒนากร วงศ์ธนวสุ. (2563). สาเหตุของการติดยาเสพติด กรณีศึกษา: ชุมชนคุ้มสระบัว ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด. Journal of Modern Learning Development, 5(6), 102-115. https://so06.tci-thaijo.org/index.php/jomld/article/view/246153/
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). หลักการวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). สุวีริยาสาส์น.
ประทักษ์ ลิขิตเลอสรวง. (2567). วัยรุ่น วุ่นยา. https://www.praram9.com/teenager-and-addictive-drug/
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. (2542, 14 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 116 ตอนที่ 74 ก หน้า 3.
มงคล สุขจิตร, ประเสริฐ ประสมรักษ์, ศุภยางค์ เกิดสุข, สุขเกษม ร่วมสุข และสุพิชฌาย์ สายเย็น. (2566). เปรียบเทียบปัจจัยภูมิคุ้มกัน พฤติกรรมเสี่ยงการใช้สารเสพติดของนักเรียนในสถานศึกษาที่ผ่านมาตรฐานการดำเนินงานทูบีนัมเบอร์วันกับสถานศึกษาที่ ยังไม่ผ่านมาตรฐานการดำเนินงานทูบีนัมเบอร์วัน ในจังหวัดอำนาจเจริญ. วารสารสภาการสาธารณสุขชุมชน, 5(2), 60-69. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JCCPH/article/view/260698/179236
ศิริลักษณ์ ปัญญา, เสาวลักษณ์ ทาแจง, นภาจันทร์ ชาปลิก, สุกัญญา กาญจนีบัตร และจริยา มงคลสวัสดิ์. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยจิตสังคม และปัจจัยสิ่งแวดล้อมกับการกลับมาเสพยาซ้ำของผู้กลับไปเสพเมทแอมเฟตามีนซ้ำในโรงพยาบาลธัญญารักษ์. พยาบาลสาร, 48(2), 273-282. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/cmunursing/article/view/247286/171063
สรวิชญ์ เหล่าดรุณ, จิณห์จุฑา ชัยเสนา ดาลลาส และภรภัทร เฮงอุดมทรัพย์. (2561). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมป้องกันการใช้สารเสพติดในนักเรียนโรงเรียนขยายโอกาส. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ, 36(4), 146-156. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jnat-ned/article/view/165235/119661
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5. (2566). รายงานผลการดำเนินงานปีงบประมาณ พ.ศ.2566 สพป.นครราชสีมา เขต 5. สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครราชสีมา เขต 5.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2553). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 3). สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2567). แผนปฏิบัติราชการประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2567. สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด, สำนักยุทธศาสตร์.
สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ. (2564). คู่มือการเนินการโครงการสถานศึกษาสีขาว ปลอดยาเสพติดและอบายมุข ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2564. สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ, กระทรวงศึกษาธิการ.
อรุโณทัย ปัญญา. (2562). ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้าแฟชั่นผ่านสังคมออนไลน์ (เฟซบุ๊ก) ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ในมหาวิทยาลัยเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
อารีรัตน์ บุญรัตน์. (2561). ปัจจัยส่วนบุคคลและการรับรู้การสนับสนุนจากองค์กรที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของพนักงานบริการเที่ยวบินและผู้โดยสารภาคพื้นบริษัท แพนไทยแอร์ (กรุงเทพ) จำกัด [สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Prentice-Hall.
Burks, H. M. & Stefflre, B. (1979). Theories of Counseling. McGraw-Hill.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607–610.
Liao, J., Huang, C., Lee, C. T., Hsu, H., Chang, C., Chuang, C. & Guo, J. (2018). Risk and Protective Factors for Adolescents Illicit Drug Use: a Population-based Study. Health Education Journal, 77, 749-761. https://scholar.lib.ntnu.edu.tw/en/publications/risk-and-protective-factors-for-adolescents-illicit-drug-use-a-po-2/
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale, in Attitude Theory and Measurement. Wiley and Son.
Maslow, A. (1970). Human Needs Theory: Maslow’s Hierarchy of Human Needs. In Craven, R. F. & Hirnle, C. J. (Eds.), Fundamental of Nursing: Human Health and Function (3rd ed.). Lippincott.
United Nation, United Nations Office on Drugs and Crime. (2023). World Drug Report 2022. Author.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 สิกขา วารสารศึกษาศาสตร์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
