Service Learning: An Alternative for University Engagement
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to present principle and application of service learning as an alternative for university engagement. Service learning is an approach for teaching and learning in which students use academic knowledge and skills to address community needs in order to provide pragmatic learning experience while accomplishing desired community development. There are various methods of service learning including volunteerism, internship, practicum, field education, co-operative education, community service program and other community services of these kinds. Service learning complies with Reconstructionist school of philosophy and learning theories of student-centered instruction in which students learn by doing and through experiences.
Service learning processes consist of certain stages of activities which are investigation, preparation, action, reflection, demonstration and celebration. Researches focusing in service learning have been done in international and Thai educational institutions in elementary, secondary and higher education level through various courses and found that this kind of learning strategy could provide students with academic outcomes, skills and desired characteristics significantly. Students would engage in activities designed to achieve learning outcomes such as academic knowledge, personality development, reflective thinking, leadership skills, communication and collaboration skills, civic responsibility, mutual understanding of difference values and cultures. According to research results in some extent, students can also work with professional network of people and they might apply for jobs after graduation. Involvement of stakeholders and communities in each program can also gain many benefits from this model For example, communities can access to new knowledge and gain opportunities to achieve their outcomes in community service and planned development.
It is so recommended that educational institutions should take into consideration to put more attention and effort to promote this learning model as a key vision and flagship in their community engagement action plan and seek long-term partnership with certain organizations and communities.
Article Details
References
กิ่งกาญจน์ กลิ่นจันทร์. (2556). “การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้ที่เน้นการบริการสังคมเรื่องปรากฏการณ์ทางธรณีวิทยาและธรณีประวัติ สำหรับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4.” วารสารวิชาการ Veridian E-Journal. 6(3) : กันยายน-ธันวาคม 2556. หน้า 80-91.
เฉลิมชัย มนูเสวต. (2543). การพัฒนารูปแบบวิชาที่ใช้ในการเรียนการสอนเชิงบริการ ในสถาบันอุดมศึกษา สังกัดทบวงมหาวิทยาลัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิตสาขาวิชาอุดมศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ศาสตร์การสอน องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ ที่มีประสิทธิภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นฤมล มณีงาม. (2547). การพัฒนาโปรแกรมสร้างจิตสำนึกเกี่ยวกับการประหยัดพลังงานตามหลักการเรียนรู้ด้วยการรับใช้สังคมสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ณัฐนันท์ วิริยะวิทย์. (2014). ผลการใช้เทคนิคการเรียนรู้ด้วยการรับใช้สังคมของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร. สาขาวิชานิเทศศาสตร์ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ประสาท เนืองเฉลิม. (2558). “การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยการบริการสังคมสำหรับนิสิตครูวิทยาศาสตร์” วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 9 (19) : พฤษภาคม-สิงหาคม หน้า 30-39.
พัชรินทร์ เสตะจันทร์. (2550). ผลของการใช้กิจกรรมการเรียนรู้โดยการรับใช้สังคม (Service Learning) ที่มีต่อการปรับตัวเข้ากับสังคมในมหาวิทยาลัยของนักศึกษามหาวิทยาลัย อัสสัมชัน กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พันทิพย์ เหล่าหาโคตร. (2551). การพัฒนากิจกรรมการเรียนรู้โดยการรับใช้สังคม เพื่อส่งเสริมความตระหนักในการอนุรักษ์ทรัพยากรป่าไม้ของนักเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 121 ตอนพิเศษ 23 ก วันที่ 14 มิถุนายน 2547 หน้า 1-24.
วิทยากร เชียงกูล. (2550). อธิบายศัพท์สังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ : สายธาร.
วิมลรัตน์ จตุรานนท์. (2551). “การบูรณาการเทคนิคการเรียนรู้ด้วยการบริการสังคม (ในรายวิชา 404401 บูรณาการหลักสูตรและการสอนวิชาเฉพาะ): กรณีศึกษาสาขาวิชาบรรณารักษศาสตร์และสาร สนเทศศาสตร์” ใน วารสารศึกษาศาสตร์. 19 (2): กุมภาพันธ์ 2551-พฤษภาคม 2551 หน้า 5-14.
Billing, S. H. (2006). Lessons from Research on Teaching and Learning: Service-learning as effective instruction. New York: State Farm Companies Foundation.
Butin, D.W. (2010). Service Learning in Theory and Practice : the Future of Community Engagement in Higher Education. New York : Palgrave Macmillan.
Center for Community-Engaged Learning, University of Minnesota. (2011). Benefit of Service Learning [Online]. Available from : http//www.servicelearning. umn.edu/info/benefits.html
Center for Teaching and Learning, University of Washington (2012). Service Learning [Online]. Available from : http//www.washington. edu/ teachingresources
Center for Service Learning and Civic Engagement, University of Cincinnati. (2014). Faculty Workbook : Using P.A.R.C. Model for SL Course Design [Online]. Available from: http//www.servicelearningnetwork.org /wp-content/uploads/2014.
Ernest, B. (2003). “Using literature with English language learners : A service learning Project”. in Learning to Serve, Serving to Learn. A View from Higher Educations. Salisbury University.
Fischer, G. Rohde, M. and Wulf, V. “Community-based learning: The core competency of residential, research-based universities” in International Journal of Computer-Supported Collaborative Learning. March 2007, Volume 2, Issue 1, pp 9–40. Received: 15 October 2006.
Freeman, Nancy K. and Swick, Kevin J. (2000). “Early childhood teacher education students Strengthen this caring and competence through service-learning.” in Anderson, J.B., Swick, K.J., Yff, Joost, (eds). Service learning in teacher education : Enhancing the growth of new teachers, their students and communities. 2001. New York: ERIC Publications.
Iverson, S.V. and James, J.H. (2010). “Becoming “Effective” Citizens? Change-Oriented Service in a Teacher Education Program”. in Innovative Higher Education. 35 (1): 19-35.
Kolb, D. A. (1984). Experiential learning. Englewood Cliffs. New Jersey: Prentice Hall.
Lambert, L., Walker, D., Zimmerman, D., Cooper, J., Lambert, M., Gardner, M., & Szabo, M. (2002). The constructivist leader (2nd ed.). New York: Teacher’s College Press.
McCarthy, M. and Corbin, I., (2003). “The Power of service-learning for American’s schools.” Principal. 82(3) : 52-55.
National Service-Learning Clearinghouse. (2004). Service learning is… Retrived Augest, 20, 2004, [Online]. Available from : http://www. servicelearning.org/article/archive/35/.
National Youth Leadership Council. (2010). The Service Learning Cycle. Retrieved on August, 2010, [Online]. Available from : http//www. nylc.org/ sites /nylc.org/files/SLCycle_2PgHandOut.pdf
Point of Light and Hasbro Children’s Fund (2017). IPARDE Resources. [Online]. Available from : www.generation.org/iparde
Ralph, R. B. (2005). Service learning in a community college. UMI Proquest Digital Dissertation: AAT 3184344.
Richardson, S., (2006). “The power of service learning.” Techniques. January, 2006 : 38-40.
Sandle, K. (2005). Service learning research at Ohio University. Retrived February, 02, 2006.[Online]. Available from : http://ww.ohiou. edu/ commserv/servlern/research.htm.
Scott,V.G. (2006). “Incorporating Service Learning into your Special Education Program.” in Intervention in School and Clinic. 42 (1): 25-29.
Swan, B.G. (2006). “Motivating Students Through Service Learning”. in The Agricultural Education Magazine. 78 (4): 23-24.
University of Louisville (2011). Community Engagement : Glossary of Terms. Recommendation of the Community Engagement Steering Committee, February 4, 2011.