The Deciding Factors to Study A Master’s Degree of Government Teachers and Educational Personnels at Faculty OF Education, Naresuan University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to accomplish two principal objectives: First, to investigate the determinants influencing the pursuit of a master’s degree among government teachers and educational personnel. Second, to conduct a comparative analysis of these determinants, taking into account the variables of gender, age, and monthly income. The sample comprised 175 master's degree students, all of whom were government teachers and educational personnel enrolled at the Faculty of Education, Naresuan University, during the 2022 academic year. Data were collected using a 43 item questionnaire with an Index of Congruence (IOC) ranging from 0.67 to 1.00 and demonstrating a commendable reliability coefficient of 0.954. Analytical techniques included measures such as mean, standard deviation, independent sample t-test, and one-way ANOVA. The research findings are summarized as follows:
1. The determinants influencing government teachers and educational personnel in their pursuit of a master’s degree at the Faculty of Education, Naresuan University, encompass seven dimensions, namely: educational institution; financial considerations; curriculum; instructor qualifications; entrance examination system; university location; and application process. The collective assessment revealed a commendably high level of significance (Mean ( = 4.23, Standard Deviation (S.D.) = 0.40). Upon scrutinizing each dimension individually, it became evident that the three most influential factors were instructor qualifications (
= 4.29, S.D. = 0.53), succeeded by the application process (
= 4.28, S.D. = 0.46), and the entrance examination system (
= 4.27, S.D. = 0.48), respectively.
2. Gender, age, and monthly income exhibited no significant influence on the decisions of government teachers and educational personnel to pursue a master’s degree at the Faculty of Education, Naresuan University. The overall trends remained consistent across these demographic categories.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กนกวรรณ ตัณฑสิทธิ์. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกศึกษาต่อในระดับปริญญาโทกรณีศึกษา : โครงการเศรษฐศาสตร์ธุรกิจ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. การค้นคว้าอิสระเศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต. คณะเศรษฐศาสตร์: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
กนกวรรณ สุวรรณที และสุนิสา นาคะเต. (2555). การศึกษาปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาโทระหว่างในประเทศกับต่างประเทศในหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (MBA) กรณีศึกษา: นักศึกษาชั้นปีที่ 4 คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยศิลปากร. จุลนิพนธ์บริหารธุรกิจบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร
กันต์กมล สุขศิริ. (2562). การตัดสินใจศึกษาต่อปริญญาโทและปริญญาเอกในสาขาวิชาการจัดการสาธารณะ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์: มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทัศนี ทัศศรี. (2558). การตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาในระดับปริญญาโทสาขาการผังเมืองคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการผังเมืองมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธันย์ชนก เทศนา. (2555). ความต้องการในการเข้าศึกษาต่อระดับดุษฎีบัณฑิต ด้านบริหารธุรกิจของผู้สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโท ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
ปัทมา วิชิตะกุล. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อคณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
พัชรี พระสงฆ์. (2561). ปัจจัยที่มีต่อความต้องการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาคณะเทคโนโลยีการจัดการ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย (ไสใหญ่). (รายงานการวิจัย). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย.
พีรยา ฤทธิแปลก. (2562). ปัจจัยการตัดสินใจเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษาของนิสิตในหลักสูตรของมหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตบางแสน จังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
วารุณี รักด้วง. (2558). ปัจจัยที่ผลต่อผลการตัดสินใจเลือกศึกษาต่อระดับปริญญาโทหลักสูตรบริหารธุรกิจที่มหาวิทยาลัยสยาม. สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม
วีรวรรณ จงจิตร ศิริจิรกาล และคณะ. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับบัณฑิตศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. (รายงานการวิจัย). นครศรีธรรมราช: มหาวิทยาลัยราชภัฎนครศรีธรรมราช.
ศรัณย์วีร์ เอมะศิริ. (2561). การตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาระดับปริญญาตรีมหาวิทยาลัยสยาม. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.
สุกัญญา ขุนทอง. (2559). ความต้องการศึกษาต่อระดับปริญญาโท สาขาสหวิทยาการจัดการเรียนรู้ คณะครุศาสตร์อุตสาหกรรมและเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี. ปริญญาครุศาสตร์อุตสาหกรรมมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
สุนิษา กลึงพงษ์. (2556). ความต้องการพัฒนาตนเองของบุคลากรสายปฏิบัติการ คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
หทัยกาญจน์ สิทธิศักดิ์. (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาเอก หลักสูตรบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต ของนักศึกษาปริญญาโท มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
George, Smart, J. C., K. D., & William, T. G. (1997). The Role of Institution Cultures and Decision Approaches in Organizational Effective in Two-Year Colleges. The Journal of Higher Education, 68(3), 256-282.
Harrison, F. E. (1999). The managerial decision-making process (5th ed.). New York: Houghton Mifflin.
Krejcie, R. V., & D. W. Morgan. (1970). “Determining Sample Size for Research Activities”. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610