การรับรู้ความเสี่ยง และการยอมรับเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ของผู้ใช้บริการ Gen Baby Boomer ในจังหวัดนครพนม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงระดับการรับรู้ความเสี่ยง การยอมรับเทคโนโลยีและการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ของผู้ใช้บริการ Gen Baby Boomer ในจังหวัดนครพนม และเพื่อศึกษาถึงอิทธิพลของการรับรู้ความเสี่ยง และการยอมรับเทคโนโลยีที่ส่งผลต่อการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ของผู้ใช้บริการ Gen Baby Boomer ในจังหวัดนครพนม จำนวน 400 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบตามความสะดวก ทำการเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม ที่มีค่าความเชื่อมั่นในระดับสูงมาก ( = 0.94) และทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วย สถิติพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมานการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณ เพื่อทดสอบสมมติฐาน ผลการศึกษาพบว่า การรับรู้ความเสี่ยงที่สามารถทำนายการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ของผู้ใช้บริการ Gen Baby Boomer ในจังหวัดนครพนม คือ 1) ความเสี่ยงด้านการเงิน 2) ความเสี่ยงด้านสังคม และความเสี่ยงด้านความปลอดภัย ซึ่งตัวแปรทั้ง 3 ตัว สามารถทำนายการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ได้ร้อยละ 78.10 (Adjusted R2 = 0.781) และพบว่า การยอมรับเทคโนโลยีสารสนเทศที่สามารถทำนายการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code คือ การรับรู้ความง่ายต่อการใช้งาน และการรับรู้ประโยชน์ ซึ่งตัวแปรทั้ง 2 ตัว สามารถทำนายการตัดสินใจใช้บริการชำระเงินผ่าน QR Code ของผู้ใช้บริการ Gen Baby Boomer ในจังหวัดนครพนมได้ร้อยละ 55.50 (Adjusted R2 = 0.555)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กันตา แสงศักดิ์. (2562). การยอมรับเทคโนโลยีและการรับรู้ความเสี่ยงที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจใช้บริการ QR Code ในการชำระค่าสินค้าผ่านสมาร์ทโฟนของผู้บริโภคในจังหวัดสมุทรปราการ. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เกวรินทร์ ละเอียดดีนันท์. (2557). การยอมรับเทคโนโลยี และพฤติกรรมผู้บริโภคทางออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
เกียรติสุดา ศรีสุข. (2552). ระเบียบวิธีวิจัย. เชียงใหม่: โรงพิมพ์คลองชั่ง.
จักรวาล อินทะปัญโญ และพนมสิทธิ์ สอนประจักษ์. (2563). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในการใช้บริการโมบายแบงก์กิ่งแอปพลิเคชันของกลุ่มผู้ใช้งานที่มีอายุตั้งแต่ 50 - 70 ปี ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพิจิตร. วารสารเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ, 12(1), 83-98.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2565). ภาพรวมการชำระเงินทางอิเล็กทรอนิกส์ (e - Payment) ของไทย. สืบค้นจาก https://www.bot.or.th/th/research-and-publications/reports/annual-report/AnnualReport2022.html
ปรารถนาอารี มูฮัมหมัดอัลโคลเลซ. (2563). การยอมรับเทคโนโลยีพฤติกรรมผู้บริโภคออนไลน์ และการรับรู้ความเสี่ยงที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจใช้สกุลเงินดิจิทัลของผู้บริโภคในเขตพื้นที่กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจเพื่อสังคม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พงศกร ปาลกะวงศ์. (2558). การรับรู้ถึงความเสี่ยง เครื่องหมายรับรองความน่าเชื่อถือและเครือข่ายสังคมออนไลน์ที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าผ่านสื่ออิเล็กทรอนิกส์ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
พัฒนิจ โกญจนาท. (2563). ปัจจัยการยอมรับเทคโนโลยีที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจใช้บริการ QR Code ผ่านสมาร์ทโฟน กรณีศึกษา ลูกค้าธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) ในเขตอำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
วิเชียร เกตุสิงห์. (2558). สถิติที่ใช้ในการวิจัย. กรุงเทพฯ: กองการวิจัย.
สำนักงานสถิติจังหวัดนครพนม. (2566). จำนวนผู้สูงอายุจังหวัดนครพนม. สืบค้นจาก https://nkphanom.nso.go.th/statistical-information-service/infographic-interactive/infographic/oldernkp-67.html
สุนันทา หลบภัย. (2558). การรับรู้ถึงความปลอดภัย ประโยชน์การใช้งาน และความง่ายในการใช้งานที่มีผลต่อการใช้บริการชำระเงินผ่านอุปกรณ์สื่อสารเคลื่อนที่ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
หนึ่งนุช ธีระรุจินนท์ และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2560). คุณภาพการให้บริการธุรกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ธนาคารกรุงไทยสาขาเอ็มไพร์ทาวเวอร์ กรุงเทพมหานคร. Veridian E-Journal, Silpakorn University, 10(1), 1523-1537.
อรวรรณ นิยมมั่งมี. (2562). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความตั้งใจใช้บริการรับชำระเงินด้วย QR Code ของผู้ค้ารายย่อย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
Chun-Lung Chen. (2023). Exploring the Impact of Perceived Risk on User’s Mobile Payment Adoption. Review of Integrative Business and Economics Research, 12(1), 1-20.
Davis, F. D., Bagozzi, R. P., & Warshaw, P. R. (1989). User acceptance of computer technology: A comparison of two theoretical models. Management Science, 35(8), 982-1003. https://doi.org/10.1287/mnsc.35.8.982
Demirdöğen, Ü. D. (2010). The roots of research in (political) persuasion: Ethos, pathos, logos and the Yale studies of persuasive communications. International Journal of Social Inquiry, 3(1), 189-201.
Eugene Bland. (2024). Investigating the Components of Perceived Risk Factors Affecting Mobile Payment Adoption. J. Risk Financial Manag. 2024, 17(6), 216. https://doi.org/10.3390/jrfm17060216
Ko, Jung, Kim, & Shim. (2004). Cross-Cultural Differences in Perceived Risk of Online Shopping. Journal of Interactive Advertising, 4(2), 20-29. https://doi.org/10.1080/15252019.2004.10722084
Kogan, N., & Wallach, M. A. (1964). Risk taking: A study in cognition and personality. Holt, Rinehart & Winston.
Likert, R. (1967). The Method of Constructing and Attitude Scale in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.
Mahmaod Alrawad. (2023). Examining the influence of trust and perceived risk on customers intention to use NFC mobile payment system. Journal of Open Innovation: Technology, Market, and Complexity, 9(2), 1-11. https://doi.org/10.1016/j.joitmc.2023.100070
Mitchell, S. A. (1998). The analyst's knowledge and authority. The Psychoanalytic Quarterly, 67(1), 1–31.
Nguyen, T. D., and Nguyen, T.C.H. (2017). The role of perceived risk on intention to online banking in Vietnam. Conference: International Conference on Advances in Computing, Communications and Informatics At: India.
Taro Yamane. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper & Row.
