การจัดการเรียนรู้แบบเด็กนักวิจัย ที่มีผลต่อความมีวินัยในตนเองของเด็กปฐมวัย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาระดับและเปรียบเทียบการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบเด็กนักวิจัยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างนักเรียนชายหญิงอายุระหว่าง3-4ปี กำลังศึกษาอยู่ในชั้นอนุบาลปีที่ 1ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2554 โรงเรียนสาธิตพัฒนาซึ่งเลือกแบบเจาะจงมา1 ห้องเรียนจากทั้งหมด 5  ห้อง จำนวน 25 คน  ทำการทดลองสัปดาห์ละ 4วันๆ ละ 50 นาที ระยะเวลาในการทดลอง 8สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือแผนการจัดการเรียนรู้แบบเด็กนักวิจัยและแบบสังเกตความมีวินัยในตนเองของเด็กปฐมวัยซึ่งมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ.80 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ยค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ One-way Repeated-measures ANOVA ผลการวิจัยพบว่า  1) ระดับพฤติกรรมก่อนการทดลองโดยรวมและรายด้านทุกด้านเด็กแสดงพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองอยู่ในระดับปฏิบัติได้หรือปฏิบัติได้บ้างเล็กน้อยระหว่างการทดลองโดยรวมและรายด้านทุกด้านเด็กแสดงพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองอยู่ในระดับปฏิบัติได้ด้วยตนเองตามลำดับส่วนหลังการทดลองโดยรวมและรายด้านทุกด้านเด็กแสดงพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองอยู่ในระดับปฏิบัติได้ด้วยตนเองทุกครั้ง2) ผลการเปรียบเทียบพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองโดยรวม ก่อน ระหว่าง และหลังการทดลองมีค่าเฉลี่ยเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p < .01 การทดลองในครั้งนี้ส่งผลต่อพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองโดยรวมอยู่ในระดับร้อยละ99   ส่วนพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองรายด้านทุกด้านก่อน ระหว่างการทดลอง หลังการทดลองเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ p < .01ส่งผลต่อพฤติกรรมความมีวินัยในตนเองอยู่ในระดับร้อยละ 99, 98, 98 และ 98 ตามลำดับ