การพัฒนาแผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาเทศบาลนครพิษณุโลก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์คือ 1) เพื่อวิเคราะห์แผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุผู้สูงอายุเทศบาลนครพิษณุโลก 2) เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาแผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุเทศบาลนครพิษณุโลก ด้วยการศึกษาแบบผสมผสาน (Mixed Methodology) โดย 1) การวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นภูมิลำเนาอยู่ในเขตเทศบาลพิษณุโลก จำนวน 371 คน เครื่องมือได้แก่ แบบสอบถามแบบปลายปิดและปลายเปิด 2) การวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์แบบเจาะลึกแหล่งข้อมูลคือ เจ้าหน้าที่หน่วยงานภาครัฐปฏิบัติงานเกี่ยวกับผู้สูงอายุ ผู้วิจัยได้ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive sampling) จำนวน 4 คน คือ ปลัดเทศบาลนครพิษณุโลก ผอ.กองสวัสดิการและสังคม ผอ.กองวิชาการและแผนงาน ผอ.สำนักการสาธารณะสุขและสิ่งแวดล้อม และผู้สูงอายุที่มีอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป 10 คน แล้วจึงนำข้อมูลมาประมวลเป็นข้อเสนอแนะสู่การพัฒนาสวัสดิการผู้สูงอายุ ผลการวิจัยพบว่า 1. แผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุได้มีการจัดทำแผนพัฒนายังตอบสนองความต้องการของผู้สูงอายุไม่ครอบคลุมโดยสาเหตุหลักของปัญหามาจากการเป็นสังคมเมืองของเทศบาลนครพิษณุโลก สังคมมีความหลากหลาย มีสภาพสังคมแบบตัวใครตัวมัน จึงส่งผลต่อการการรวมกลุ่มกันทำกิจกรรม เป็นภาระหน้าที่ของเทศบาลที่ต้องแก้ไข ความต้องการสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุ โดยรวมอยู่ในระดับมาก โดยมีความต้องการมากที่สุดคือ ด้านรายได้ รองลงมา คือ ความต้องการสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุด้านความมั่นคงทางสังคม และด้านสุขภาพและการรักษาพยาบาล และด้านนันทนาการ ในระดับมากตามลำดับ 2 ผู้วิจัยเสนอแนะข้อมูลเพื่อพัฒนายุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุของเทศบาลนครพิษณุโลก เพื่อให้ตรงต่อความต้องการสวัสดิการของผู้สูงอายุ และแก้ไขปัญหาสังคมผู้สูงอายุได้ครบถ้วนมากขึ้น ไว้ในแต่ละด้าน กล่าวโดยสรุป ผลการวิจัยครั้งนี้จะสามารถเติมเต็มความต้องการสวัสดิการผู้สูงอายุ แผนยุทธศาสตร์สวัสดิการผู้สูงอายุเทศบาลนครพิษณุโลก ภายใต้การเป็นสังคมเมืองทำให้ผู้สูงอายุมีคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีอยู่ร่วมกันในสังคมอย่างเท่าเทียม