ร่างพระราชบัญญัติการประกันภัยทางทะเล พ.ศ. .... ควรมีบทบัญญัติเกี่ยวกับการชำระค่าสินไหมทดแทนล่าช้าหรือไม่?

บทคัดย่อ

เมื่อต้นปี พ.ศ. 2562 คณะรัฐมนตรีได้ให้ความเห็นชอบต่อร่างพระราชบัญญัติการประกันภัยทางทะเล พ.ศ. .... ในการร่างกฎหมาย หน่วยงานที่รับผิดชอบได้เลือกนำเอากฎหมายประกันภัยทางทะเลของประเทศอังกฤษมาเป็นต้นแบบ อย่างไรก็ตามในขณะที่มีการดำเนินการร่างและพิจารณาร่างพระราชบัญญัติ ฯ นั้น ในปี พ.ศ. 2559 Enterprise Act 2016 ของประเทศอังกฤษได้เพิ่มเติมบทบัญญัติเกี่ยวกับจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าลงใน Insurance Act 2015 จึงเป็นที่มาของปัญหาหลักในบทความฉบับนี้ว่าประเทศไทยควรจะแทรกบทบัญญัติเรื่องดังกล่าวลงในร่างพระราชบัญญัติ ฯ เช่นเดียวกับกฎหมายอังกฤษด้วยหรือไม่ จากการศึกษาพบว่าการเพิ่มเติมบทบัญญัติว่าด้วยการจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าในประเทศอังกฤษมีที่มาจากเหตุผลเฉพาะ กล่าวคือ กฎหมายอังกฤษถือว่าหน้าที่ในการใช้ค่าสินไหมทดแทนของผู้รับประกันภัยเป็นค่าเสียหายอย่างหนึ่งทำให้ผู้เอาประกันภัยไม่สามารถเรียกร้องค่าเสียหายจากการจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าได้ตามหลักการไม่สามารถเรียกค่าเสียหายจากค่าเสียหายได้ Enterprise Act 2016 ได้แก้ปัญหานี้ด้วยการกำหนดให้ในสัญญาประกันภัยทุกฉบับมีข้อสัญญาโดยปริยายว่าผู้รับประกันภัยมีหน้าที่จ่ายค่าสินไหมทดแทนภายในระยะเวลาอันสมควร และด้วยข้อสัญญาโดยปริยายนี้ หากผู้รับประกันภัยจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าย่อมถือเป็นการผิดข้อสัญญาโดยปริยาย อันจะทำให้ผู้เอาประกันภัยมีสิทธิได้รับค่าเสียหายจากการจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าได้ในฐานะค่าเสียหายเช่นเดียวกับการผิดสัญญาทั่วไป เมื่อเปรียบเทียบกับระบบกฎหมายไทยแล้ว หน้าที่ในการจ่ายค่าสินไหมทดแทนเป็นหนี้อย่างหนึ่ง หากมีการชำระหนี้ล่าช้าแล้วทำให้เกิดความเสียหายขึ้นแก่ผู้เอาประกันภัย ผู้รับประกันภัยจะต้องรับผิดเพื่อความเสียหายนั้น ดังนั้น ประเทศไทยจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องเพิ่มเติมบทบัญญัติเกี่ยวกับการจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าในร่างพระราชบัญญัติ ฯ เช่นเดียวกับกฎหมายอังกฤษ เพราะผู้เอาประกันภัยสามารถเรียกค่าเสียหายจากการจ่ายค่าสินไหมทดแทนล่าช้าได้อยู่แล้วตามระบบกฎหมายไทย