การเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ของผู้ป่วยในประเทศออสเตรเลียและสหรัฐอเมริกา

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตีพิมพ์เผยแพร่ส่วนหนึ่งของรายงานการวิจัยในโครงการ “การใช้กัญชาทางการแพทย์ตามนโยบาย กฎหมายต่างประเทศ และข้อเสนอแนะทางกฎหมาย” รายงานการวิจัยฉบับดังกล่าวเขียนขึ้นในช่วงที่กัญชายังคงเป็นยาเสพติดตามกฎหมายไทย และกฎหมายยาเสพติดถูกแก้ไขเพื่อให้กัญชาสามารถใช้เพื่อประโยชน์ทางการแพทย์ อย่างไรก็ตาม กฎเกณฑ์ที่ถูกแก้ไขยังขาดความชัดเจนและก่อให้เกิดข้อจำกัดในการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์บางประการ   การวิจัยดังกล่าวจึงทำขึ้นเพื่อศึกษานโยบาย กฎหมาย และกลไกที่ควบคุมการดำเนินการกับกัญชาสำหรับการแพทย์ในต่างประเทศ เพื่อรวบรวมข้อมูลทางวิชาการที่สามารถสนับสนุนการพัฒนากฎหมายไทยในเรื่องนี้ บทความฉบับนี้เขียนขึ้นเพื่อนำเสนอข้อมูลบางส่วนของงานวิจัยดังกล่าว โดยกล่าวถึงเฉพาะมาตรการที่ควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ของผู้ป่วยเท่านั้น เพราะมาตรการดังกล่าวของประเทศไทยยังไม่ชัดเจน ซึ่งเป็นผลจากนโยบายกัญชาเสรีที่กำหนดให้กัญชาไม่เป็นยาเสพติดและทำให้การเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ไม่ตกอยู่ภายใต้กลไกการควบคุมที่เหมาะสม การนำเสนอข้อมูลเหล่านี้จึงเป็นประโยชน์ต่อการกำหนดกฎเกณฑ์และกลไกที่เหมาะสมสำหรับผู้ป่วยที่ต้องการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ในประเทศไทย

บทความนี้แบ่งออกเป็นสี่ส่วน ส่วนแรกกล่าวถึงความจำเป็นของการมีมาตรการที่ควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ที่เหมาะสมในประเทศไทย ส่วนที่สองอธิบายกฎเกณฑ์และกลไกที่ควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ในสองประเทศ โดยกล่าวถึงกฎเกณฑ์และกลไกของมลรัฐแคลิฟอร์เนียและโคโลราโดในสหรัฐอเมริกาและมลรัฐควีนส์แลนด์และแคพิทอลเทร์ริทอรีในประเทศออสเตรเลีย ส่วนที่สามนำกฎเกณฑ์และกลไกที่ได้อธิบายในส่วนที่สองมาเปรียบเทียบเพื่อแสดงให้เห็นถึงความเหมือนและความแตกต่างระหว่างกัน และส่วนสุดท้ายสรุปสาระสำคัญของบทความ พร้อมเสนอแนะว่าประเทศไทยควรนำมาตรการที่ควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ของประเทศใดมาปรับใช้ เพื่อจำกัดการเข้าถึงกัญชาให้ทำได้เฉพาะเพื่อประโยชน์ทางการแพทย์

บทความนี้แสดงให้เห็นว่า ความแตกต่างในแนวคิดพื้นฐานของการควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ส่งผลให้ประเทศทั้งสองมีกฎเกณฑ์และกลไกที่แตกต่างกัน ทั้งในเรื่องของลักษณะของการควบคุม ลักษณะของกฎเกณฑ์ และผู้ที่มีบทบาทสำคัญในการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ของผู้ป่วย สิ่งที่เหมือนกัน คือ กฎเกณฑ์ของทั้งสองประเทศต่างกำหนดให้กัญชายังคงเป็นยาเสพติดและอยู่ภายใต้การควบคุมเพื่อมิให้กัญชาถูกนำไปใช้นอกเหนือจากเพื่อการรักษา แต่ก็พยายามช่วยให้ผู้ป่วยสามารถเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ได้โดยสะดวกด้วยเช่นกัน บทความนี้เสนอแนะในตอนท้ายว่าหากประเทศไทยต้องการจำกัดการเข้าถึงกัญชาให้ทำได้เฉพาะเพื่อประโยชน์ทางการแพทย์ ประเทศไทยควรกำหนดให้กัญชาเป็นยาเสพติดให้โทษในประเภท 5 และมีกฎเกณฑ์เพิ่มเติมเพื่อควบคุมการเข้าถึงกัญชาสำหรับการแพทย์ให้อยู่ภายในขอบเขตที่เหมาะสม พร้อมนำแนวทางการควบคุมในเรื่องนี้ของประเทศออสเตรเลียมาปรับใช้ และไม่อนุญาตให้ผู้ป่วยปลูกกัญชาด้วยตนเอง