การพัฒนาทักษะดิจิทัลสำหรับครูในโรงเรียนมัธยม จังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบัน สภาพปัญหา และความต้องการในด้านการพัฒนาทักษะดิจิทัลสำหรับครูในโรงเรียนมัธยม จังหวัดนนทบุรี 2) เพื่อพัฒนาทักษะดิจิทัลให้แก่ครูในโรงเรียนมัธยมในจังหวัดนนทบุรี 3) เพื่อประเมินผลการพัฒนาทักษะดิจิทัลของครูโรงเรียนมัธยมในจังหวัดนนทบุรี การศึกษานี้เป็นการวิจัยและพัฒนา โดยกลุ่มเป้าหมายเป็นครูในสัมภาษณ์เชิงลึกใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้างกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 18 คน กลุ่มประเมินใช้แบบสอบถามสภาพปัจจุบัน สภาพปัญหาและความต้องการด้านการพัฒนาทักษะทักษะดิจิทัลจำนวน 473 คน กลุ่มสนทนากลุ่มเฉพาะ จำนวน 10 คน กลุ่มพัฒนาทักษะดิจิทัลสมัยใหม่ จำนวน 30 คน และกลุ่มประเมินผลการพัฒนาทักษะดิจิทัลสมัยใหม่ จำนวน 33 คนโดยใช้แบบสอบถามในการเก็บข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติทดสอบ t-test ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบัน สภาพปัญหา และความต้องการ ครูส่วนใหญ่มีทักษะดิจิทัลขั้นพื้นฐาน แต่ยังขาดทักษะดิจิทัลสมัยใหม่ เช่น ทักษะการใช้แอปพลิเคชันปัญญาประดิษฐ์ออนไลน์ โรงเรียนยังขาดแคลนคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ที่ทันสมัย สัญญาณอินเทอร์เน็ตที่ไม่เสถียร ครูต้องการพัฒนาทักษะดิจิทัลสมัยใหม่ที่มีเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ 2) การพัฒนาทักษะดิจิทัลสมัยใหม่ผ่านการจัดอบรมสามหลักสูตรในห้องปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ พร้อมคู่มือ โดยเน้น 4 องค์ประกอบหลักของทักษะดิจิทัล ได้แก่ (1) ความเข้าใจ (2) การเข้าถึง (3) การใช้ และ (4) การสร้างสรรค์ ผ่านการจัดทำหลักสูตรทักษะดิจิทัล 3 หลักสูตร 3) ผลประเมินทักษะดิจิทัลทั้งก่อนและหลังเรียนรวมถึงผลการใช้ทักษะดิจิทัลในการสร้างสื่ออินโฟกราฟฟิกผ่านแอปพลิเคชันปัญญาประดิษฐ์ออนไลน์เป็นที่น่าพอใจในระดับมากที่สุด และผู้บริหารโรงเรียนและหัวหน้าวิชาการมีความพึงพอใจต่อครูในด้านการนำทักษะดิจิทัลมาใช้ในโรงเรียนในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรณัฎฐ์ ฐิตากรพงศ์สถิต และคณะ. (2565). สภาพความต้องการจำเป็นและแนวทางพัฒนาทักษะดิจิทัลของครูเพื่อส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษามุกดาหาร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนครพนม.
กิตติพงศ์ สมชอบ และคณะ. (2563). การศึกษาองค์ประกอบของการเรียนรู้ดิจิทัลสำหรับบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยขอนแก่น วิทยาเขตหนองคาย (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ณัฐิกานต์ ปังศรีวงศ์. (2563). การพัฒนาทักษะด้านการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.
นวพัฒน์ เก็มกาแมน. (2563). แนวทางการพัฒนาการรู้ดิจิทัลสำหรับครู สังกัดสำนักงานเขต พื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 7 (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
นันทนัช สุขแก้ว, พร้อมพิไล บัวสุวรรณ และวรรณวิศา สืบนุสรณ์คล้ายจำแลง. (2562). ทักษะครูในยุคดิจิทัลของโรงเรียนสุรศักดิ์มนตรีสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2. ใน การประชุมวิชาการนำเสนอผลงานวิจัย (Symposium) ระดับบัณฑิตศึกษา ครั้งที่ 12 (น. 70-78). มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.
มนตรี สหชัยรุ่งเรือง และสุรพล สุยะพรหม. (2564). การสร้างทุนมนุษย์ทางปัญญากับการพัฒนา AI ในยุคไทยแลนด์ 5.0. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 8(7), 251-267.
วรลักษณ์ คำหว่าง & นงลักษณ์ ใจฉลาด. (2560). แนวทางการพัฒนาทักษะครูในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา ในจังหวัดพิษณุโลก. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 6(1), 29-138.
วราพินทร์ ชาววิวัฒน์. (2565). แนวทางการส่งเสริมทักษะดิจิทัลของครู สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 2. (การค้นคว้าอิสระปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษานนทบุรี. (2566). ข้อมูลครูและบุคลากรทางการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 13 มกราคม 2568, จาก https://main.spmnonthaburi.go.th/
สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. (2561). กรอบแนวทางการพัฒนาทักษะด้านดิจิทัลสำหรับข้าราชการครูและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการข้าราชการครู และบุคลากรทางการศึกษา.
เอลวิส โคตรชมภู และ จุฬาพรรณภรณ์ ธนะแพทย์. (2565). การบริหารทุนมนุษย์ในยุคศตวรรษที่ 21. วารสาร มจร. อุบลปริทรรศน์, 7(1), 1017-1028.
Krejcie, R.V. & Morgan, D.W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30, 607-610.
