ภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนาสถาน 2) ศึกษาเปรียบเทียบภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถานจำแนกตามข้อมูลส่วนบุคคล 3) ศึกษาข้อมูลส่วนบุคคลที่มีผลต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน กลุ่มตัวอย่าง คือ พระภิกษุสามเณร พุทธศาสนิกชน นักท่องเที่ยว บุคลากร/เจ้าหน้าที่ และประชาชนรอบพื้นที่ศาสนสถาน ในพื้นที่พระอารามหลวงกรุงเทพมหานคร จำนวน 400 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยายเพื่ออธิบายคุณลักษณะของตัวแปร และระดับของตัวแปร วิเคราะห์ เปรียบเทียบระหว่างตัวแปร และวิเคราะห์อิทธิพล ของตัวแปร โดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูป
ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้ตอบแบบสอบถามมีความคิดเห็นต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน โดยภาพรวมและรายด้านทุกด้านอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า ความคิดเห็นต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน ด้านกลยุทธ์องค์กร มีค่าเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ ด้านบริหารจัดการความปลอดภัย และด้านความพึงพอใจ มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด และเมื่อพิจารณาเป็นรายข้อพบว่า ความคิดเห็นต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน รายข้อ ทุกข้อของทุกด้านอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด 2) ข้อมูลส่วนบุคคลได้แก่ เพศ สถานภาพสมรส อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ รายได้เฉลี่ย ต่อเดือน ความเกี่ยวข้องกับศาสนสถาน และกิจกรรมการเข้าวัด (ที่ประกอบด้วย ความถี่ของการเข้าวัด ระยะเวลาที่ใช้ในวัด ช่วงเวลาที่เข้าวัด และการกลับเข้าวัดซ้ำ) ของผู้ตอบแบบสอบถาม ที่แตกต่างกันมีภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยแตกต่างกัน 3) ข้อมูลส่วนบุคคลมีผลต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน โดยมีค่า สัมประสิทธ์สหสัมพันธ์พหุคูณ (R) เท่ากับ .625 และตัวแปรทุกตัวของข้อมูลส่วนบุคคลสามารถร่วมกันส่งผลต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถานได้ร้อยละ 40.3 โดยข้อมูลส่วนบุคคล ด้านเพศ ความเกี่ยวข้องกับศาสนสถาน ความถี่ของการเข้าวัด ระยะเวลาที่ใช้ในวัด และ การกลับเข้าวัดซ้ำ มีผลต่อภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถาน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
ข้อเสนอแนะจากการวิจัย พบว่า ภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยในศาสนสถานทั้งโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับเห็นด้วยมากที่สุด โดยด้านกลยุทธ์ มีค่าเฉลี่ยสูงสุด และ ด้านความพึงพอใจ มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด สะท้อนให้สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติและมหาเถรสมาคม ที่มีหน้าที่กำกับดูแล พระภิกษุสงฆ์และบริหารจัดการศาสนสถานให้ตระหนักถึงความสำคัญ นโยบาย แผนงาน แนวทางการปฏิบัติภายในวัดและศาสนสถาน โดยเน้นให้ความสำคัญกับพุทธศาสนิกชน ประชาชนรอบพื้นที่วัดและนักท่องเที่ยว เข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการความปลอดภัย รวมถึงมีการสื่อสารประชาสัมพันธ์รับฟัง ข้อมูล เพื่อหาแนวทางร่วมกันให้พุทธศาสนิกชนความรู้สึกเป็นเจ้าของและพึงพอใจ เพื่อสร้างภาพลักษณ์การจัดการความปลอดภัยที่ดี
Article Details
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมายเป็
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
ที่ส่งผลต่อการกลับมาเที่ยวซ้าของนักท่องเที่ยวไทยในจังหวัดจันทบุรี. ค้นคว้าอิสระปริญญา
บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
จุฑามาส กันตพลธิติมา (2560). ภาพลักษณ์และทัศนคติต่อการท่องเที่ยวในเขตเมืองพัทยาจังหวัด
ชลบุรีของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่ส่งผลต่อการกลับมาเยือนซ้ำ. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหา
บัณฑิต. สาขาการจัดการการท่องเที่ยว. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต.
ชมชนม์ ทัสสะ (2560). ภาพลักษณ์ของตำรวจปัจจุบันในสายตาของประชาชนในเขตอำเภอเมือง
จังหวัดจันทบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น.
มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
ชลนที ราชรุจิทอง (2560). ภาพลักษณ์องค์กรคุณภาพบริการและส่วนประสมทางการตลาด 7P’sที่มีอิทธิพลต่อความ
จงรักภักดีของลูกค้าห้างสรรพสินค้าเซ็นทรัลชิดลมและดิเอ็มโพเรี่ยม. ค้นคว้าอิสระปริญญาบริหารธุรกิจมหา
บัณฑิต. สาขาการจัดการทั่วไป. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์.
ดวงฤดี อุทัยหอม และ สิทธิเสกข์ พิมพ์ธนะพูนพร (2558, 26 มิถุนายน). “ความสัมพันธ์ระหว่าง
ภาพลักษณ์ความเชื่อมั่นกับความภักดีต่อการใช้บริการตัวแทนจาหน่ายรถยนต์ที่นั่งส่วนบุคคลวอลโว่ของลูกค้า
ในเขตจังหวัดภาคใต้,” วารสารการประชุมหาดใหญ่วิชาการระดับชาติ.(ครั้งที่ 6) : หน้า 1031.
ธัญชนก คล้ายสังข์ (2554). ภาพลักษณ์ความภักดีของนักท่องเที่ยวต่อสามชุกตลาดร้อยปีจังหวัด
สุพรรณบุรี. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาการจัดการ. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นันทมน ไชยโคตร (2557). ภาพลักษณ์องค์กรและคุณภาพการให้บริการที่ส่งผลต่อความจงรักภักดี
ของลูกค้าธนาคารออมสินในเขตบางแค. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการจัดการ
ภาครัฐและภาคเอกชน. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ปรัชญาคม ล้วนรัตน์ (2554). ภาพลักษณ์ของบริษัท ทีโอที จำกัด (มหาชน) ที่มีผลต่อความไว้วางใจ
และพฤติกรรมของบริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต.
สาขาวิชาการตลาด. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปุริมพัฒน์ ธนาพันธ์สิริ (2559). การจัดการความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สินให้กับนักท่องเที่ยว
ของตำรวจท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต. ดุษฎีนิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรดุษฎีบัณฑิต. สาขาวิชา
รัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. [ออนไลน์] (2554). ผลการค้นหาภาพลักษณ์. เข้าถึงได้ จาก :
http://www.royin.go.th/dictionary/. (19 มกราคม 2562).
สัมฤทธิ์ จำนงค์ (2559). ภาพลักษณ์องค์กรและนวัตกรรมที่ส่งผลต่อความภักดีของผู้ใช้บริการ
ไปรษณีย์ด่วนพิเศษในประเทศในเขตกรุงเทพมหานคร. ค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัย
กรุงเทพ.
สิงหนาท เอียดจุ้ย (2558). ภาพลักษณ์การท่องเที่ยวของเขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าโตนงาช้างอำเภอหาดใหญ่จังหวัด
สงขลา. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาวิชาบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
สำนักงานกิจการยุติธรรม (2560). แผนแม่บทการบริหารงานยุติธรรมแห่งชาติ พ.ศ. 2558-2561.
กรุงเทพฯ : กรอบแนวทางในการป้องกันอาชญากรรมที่มีประสิทธิภาพ.
สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ (2559). “การพัฒนาและเสริมสร้างศักยภาพของศาสน
สถาน,” ใน ปริญญา ชูแก้ว.บรรณาธิการ. คู่มือการดูแลศาสนสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ :
บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่งจำกัด (มหาชน). หน้า 245.
อรนิษฐ์ แสงทองสุข (2559). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการเป็นสมาชิกที่ดีของพนักงานระดับปฏิบัติการที่ปฏิบัติงานใน
ธุรกิจโรงแรมในประเทศไทย. วิจัยทุนอุดหนุน. สาขาการจัดการ.มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
อิทธิพัทธ์ สุวทันพรกูล และคณะ (2561, พฤษภาคม - สิงหาคม). “ผลกระทบของการพนันในงานวัด
ที่มีต่อพฤติกรรมการเล่นพนันและแนวทางการส่งเสริมการรู้เท่าทันสถานการณ์การพนันสำหรับเยาวชนไทย,”
วารสารมุนษย์ศาสตร์สังคมศาสตร์และศิลปบัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยศิลปากร. ปีที่11 (ฉบับที่ 2) : หน้า 3.