การสร้างภูมิคุ้มกันในเด็กและเยาวชนต่อการป้องกัน จากการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมและเป็นผู้กระทำผิดในสังคม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายแนวคิดและแนวทางการสร้างภูมิคุ้มกันของเด็กและเยาวชน
ต่อการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมและเป็นผู้กระทำความผิดในสังคมทั้งในอดีตและ
ในปัจจุบัน เพื่อศึกษาถึงปัญหา หรือข้อจำกัดในการสร้างภูมิคุ้มกันของเด็กและเยาวชนในปัจจุบัน และเสนอแนะแนวทางเพื่อนำไปสู่ตัวอย่างรูปแบบและนโยบายที่เหมาะสมการสร้างภูมิคุ้มกันของเด็กและเยาวชนต่อโอกาสในการตกเป็นเหยื่อและการเป็นผู้กระทำความผิดในสังคมไทยที่เหมาะสมกับประเทศไทยและแต่ละบริบทสังคมต่อไป โดยแนวทางจะต้องสอดคล้องกับองค์ประกอบที่สำคัญ 4 ประการคือ 1) ปัจจัยส่วนบุคคล
2) ปัจจัยครอบครัว 3) ปัจจัยสถาบันการศึกษา และ 4) ปัจจัยทางด้านชุมชน/สังคม เพื่อให้สามารถขับเคลื่อนแนวทางการสร้างภูมิคุ้มกันของเด็กและเยาวชนต่อโอกาสในการตกเป็นเหยื่อและการเป็นผู้กระทำความผิด
ในสังคมไทยที่เหมาะสมกับประเทศไทยได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมายเป็
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
ชัยยุทธ ศิริสุทธิ์. (2546). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ และทรัพยากรการศึกษา. (การบริหารการศึกษามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
ชาญคณิต กฤตยา สุริยะมณี และ อุนิษา เลิศโตมรสกุล. (2552). การศึกษาหาแนวทางในการป้องกันอาชญากรรมแบบไม่เป็นทางการ: กรณีศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล โดยสำนักงานกิจการยุติธรรม กระทรวงยุติธรรม.
ปกรณ์ มณีปกรณ์. (2555). ทฤษฎีอาชญาวิทยา. กรุงเทพฯ: ห้างหุ่นส่วนจำกัด เวิลด์เทรด ประเทศไทย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊กส์ พับลิเคชั่นส์.
สัณหกฤษณ์ บุญช่วย และ จตุพร ธิราภรณ์. (2562). การป้องกันการกระทำผิดของเด็กและเยาวชน: กรณีศึกษาโครงการจิตอาสา “เราทำความดี ด้วยหัวใจ” ชุมชนรอบวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร. บทความวิชาการ. ค้นจาก https://www.ombudsman.go.th/ombstudies/download/Journals/2561/p27-55_11_1.pdf
สถาบันวิจัยประชาการและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. (2563). สองทศวรรษปฏิรูปการศึกษาไทย ความล้มเหลวและความสำเร็จ สุขภาพคนไทย 2563 (สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล ร่วมกับ สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) Ed.). กรุงเทพฯ อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง.
สำนักงานกิจการยุติธรรม. (2563). แนวทางการดำเนินโครงการโรงเรียนยุติธรรมอุปถัมภ์. ค้นจาก https:// www.oja.go.th/TH/justicesupport/
อรนุช มหฤทัยนนท์. (2545). ความหมายและประเภทของระบบ. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
Agnew, R., & Cullen, F. T. (2003). Criminological Theory, Past to Present. Los Angeles (CA): Roxbury Publishing Company.
Hirschi, Travis. (1969). Cause of Delinquency. Los Angles, California: University of California Press.
Khaoula Youssef. (2016). The factors defining the social bonding. Retrieved form researchgate: https://www.researchgate.net/figure/The-factors-defining-the-social-bonding-and-resulting-on-a-state-of-harmony-between-the_fig2_317624626
Scott William G. (1967). Organization Theory. Illinois: Richard D. Irwin, Inc.
