รูปแบบการมีส่วนร่วมในการจัดการความปลอดภัยของประชาชนเพื่อป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับการมีส่วนร่วมและรูปแบบการจัดการความปลอดภัยในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรม และ 2) เพื่อเปรียบเทียบปัจจัยส่วนบุคคลกับระดับการมีส่วนร่วมและรูปแบบการจัดการความปลอดภัยในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี โดยใช้แบบสอบถามการวิจัย ซึ่งกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นประชากรในอำเภอคลองหลวง อำเภอลำลูกกา และอำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี จำนวน 400 คน สถิติที่ใช้ในการทดสอบสมมติฐานงานวิจัยได้แก่ สถิติเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับการมีส่วนร่วมในการจัดการความปลอดภัย แบ่งเป็น 5 ขั้น ได้แก่ ให้ข้อมูลข่าวสาร ปรึกษาหารือ ให้อำนาจผ่านตัวแทน เป็นหุ้นส่วน และควบคุมโดยประชาชน รูปแบบการจัดการความปลอดภัย แบ่งเป็น 5 ด้าน ได้แก่ นโยบาย การจัดองค์กร การวางแผนและดำเนินการ การวัดผลการดำเนินการ และการติดตามการทบทวน 2) ปัจจัยส่วนบุคคล ได้แก่ เพศ อายุ สถานภาพสมรส ระดับการศึกษา และอาชีพ ที่แตกต่างกันจะมีระดับการมีส่วนร่วมและรูปแบบการจัดการความปลอดภัยในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรมไม่แตกต่างกัน ซึ่งการมีส่วนร่วมอยู่ในระดับ มาก
ข้อเสนอแนะ เพื่อให้เกิดการมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการความปลอดภัยในการป้องกันและปราบปรามอาชญากรรม หน่วยงานตำรวจควรให้ความสำคัญในการสร้างเครือข่ายสมาชิก และพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมให้กับประชนชนในพื้นที่เพิ่มมากขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมายเป็
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
กฤษฎา นาคประสิทธิ์. (2557). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด ในเขตเทศบาลเมืองลพบุรี จังหวัดลพบุรี. ค้นคว้าอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยรังสิต.
จอมพงศ์ มงคลวนิช. (2554). การศึกษาสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน : การบริหารองค์การและบุคลากรทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : สถาบันเทคโนโลยีสยาม.
นพโรจน์ พัชราจิระศักดิ์. (2560). การมีส่วนร่วมของผู้ขับขี่จักรยานยนต์รับจ้างในการป้องกันอาชญากรรมในเขตพื้นที่รับผิดชอบของสถานีตำรวจนครบาลพญาไท. ค้นคว้าอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
พัฒน์วิทย์ แสงมุกดา. (2560). การมีส่วนร่วมในการป้องกันอาชญากรรมผ่านสื่อวิทยุจราจรเพื่อสังคม กรณีศึกษา: กลุ่มผู้ขับรถแท็กซี่ในกรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี. 11(24) : 20-31.
ระบบสารสนเทศสถานีตำรวจ สำนักงานตำรวจแห่งชาติ. [ออนไลน์]. (2563). สถิติฐานความผิดคดีอาญาหน่วยงาน กองบัญชาการตำรวจนครบาล ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม ถึง 31 ธันวาคม 2562. เข้าถึงได้จาก file:///C:/Users/User/AppData/Local/Temp/สถิติฐานความผิดคดีอาญา(คดี%204%20
สถาพร เธียรสรรชัย. (2564). แนวทางจัดการความปลอดภัยด้ายอาชญากรรมที่เกิดขึ้นกับผู้โดยสาร การรถไฟแห่งประเทศไทยกรณีศึกษา พื้นที่รับผิดชอบของกองกำกับการ 1 กองบังคับการตำรวจรถไฟ. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย. 17(1) : 17-32.
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. [ออนไลน์]. (2560). ปัญหาอาชญากรรมของสังคมไทยในปัจจุบัน. เข้าถึงได้จาก http://nidapoll.nida.ac.th/index.php. (3 สิงหาคม 2563).
สุพัตรา ขอมกระโทก. (2563). การจัดการความปลอดภัยปัญหาอาชญากรรมของสถานีตำรวจภูธรเมืองพัทยา กรณีศึกษา ในเชิงการป้องกัน. วารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมาย. 16(2) : 50-64.
อุทิศ สุภาพ. (2560). [Online]. การป้องกันอาชญากรรม โดยการลดช่องโอกาสในการตกเป็นเหยื่อ : เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th/article/news_739425. (10 มิถุนายน 2562).
