แบบจำลองโครงสร้างของการพัฒนามาตรฐานอาชีพกลุ่มวิสาหกิจท่องเที่ยวโดยชุมชน แบบมีส่วนร่วมด้านสมรรถนะงานบริการ
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาแบบจำลองโครงสร้างของการพัฒนามาตรฐานอาชีพกลุ่มวิสาหกิจท่องเที่ยวโดยชุมชนแบบมีส่วนร่วมด้านสมรรถนะงานบริการ ผู้วิจัยได้เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถาม โดยมีกลุ่มตัวอย่างคือนักท่องเที่ยวที่มาท่องเที่ยวและเข้าพักแรมในอำเภอเมืองพัทลุง จังหวัดพัทลุง จำนวน 400 คน
ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง สถิติที่ใช้คือ ค่าจำนวน ค่าร้อยละ และการวิเคราะห์เส้นทาง (Path Analysis)
ผลการวิจัย ทัศนคตินักท่องเที่ยวต่อปัจจัยภายนอก ทัศนคตินักท่องเที่ยวต่อปัจจัยด้านการท่องเที่ยว และพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวต่อส่วนประสมทางการตลาด สามารถอธิบายความแปรปรวนของแบบจำลอง ได้ร้อยละ 34 โดยที่ทัศนคตินักท่องเที่ยวต่อปัจจัยภายนอก และ พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวต่อส่วนประสมทางการตลาด มีอิทธิพลทางบวก และทัศนคตินักท่องเที่ยวต่อปัจจัยด้านการท่องเที่ยว มีอิทธิพลทางลบ ต่อการพัฒนามาตรฐานอาชีพกลุ่มวิสาหกิจท่องเที่ยวโดยชุมชนแบบมีส่วนร่วมด้านสมรรถนะงานบริการ ในส่วนของแบบจำลองโครงสร้างจากปรับแบบจำลอง ผ่านการตรวจสอบความสอดคล้องกับเกณฑ์อ้างอิงข้อมูลเชิงประจักษ์ มีค่าดังนี้ Chi-square Probability Level: CMIN-p เท่ากับ 17.405 Relative Chi-square: CMIN/df เท่ากับ 0.725 Goodness of Fit Index: GFI เท่ากับ .914 Root Mean Square Error of Approximation: RMSEA เท่ากับ .002 การพัฒนามาตรฐานอาชีพด้านเศรษฐกิจควรกำหนดให้มีกิจกรรมทางการท่องเที่ยวทุกเดือน มีการประกอบอาชีพอื่นๆ ควบคู่ไปกับการดำเนินการด้านการท่องเที่ยว ด้านสิ่งแวดล้อมควรสร้างความเข้าใจเรื่องการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในชุมชน ด้านความดึงดูดใจควรวิเคราะห์จุดเด่นของชุมชนเพื่อสร้างโอกาสทางการแข่งขัน ด้านการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยวควรมีการพัฒนาองค์ประกอบที่เกี่ยวข้องเพื่ออำนวยความสะดวกแก่นักท่องเที่ยว ด้านการส่งเสริมการตลาดควรมีการวิเคราะห์นักท่องเที่ยวเพื่อทำการสื่อสารอย่างเหมาะสม ด้านกระบวนการควรมีการวางแผนการให้บริการร่วมกัน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
- บทความหรือข้อคิดเห็นใดๆ ในวารสารคุณภาพชีวิตกับกฎหมายเป็
- กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์
เอกสารอ้างอิง
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยว และกีฬา. (2562). สถิตินักท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2564, เข้าถึงได้จาก https://www.mots.go.th/more_news_new.php?cid=411
กรมสงเสริมการเกษตร. (2565). แผนปฏิบัติราชการประจำปี 2565 ของกรมส่งเสริมการเกษตร. สืบค้นเมื่อ 10 พฤศจิกายน 2564, เข้าถึงได้จาก http://www.nakhonphanom.doae.go.th/wp-content/uploads/2021/11/Plan65.pdf
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา (2560). สรุปรายได้ และค่าใช้จ่ายการท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางเข้าประเทศไทยปี 2559, สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2564, เข้าถึงได้จาก www.tourism.go.th/home/details/11/221/25306
กระทรวงการท่องเที่ยว และกีฬา. (2564). นโยบายด้านการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 26 สิงหาคม 2564. เข้าถึงได้จาก www.mots.go.th/ewtadmin/ewt/mots_web57/ewt_news.php?nid=5953
กัลยา วานิชย์บัญชา.(2559). การวิเคราะห์สถิติชั้นสูงด้วย SPSS for Window. (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจํากัด สามลดา.
ชูศักดิ์ อินทมนต์. (2562). รูปแบบและกระบวนการในการบริหารจัดการนวัตกรรมโฮมสเตย์เพื่อการท่องเที่ยว. ดุษฎีนิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสาธารณะ วิทยาลัยพาณิชยศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงทพฯ: สุวีริยาสาส์น
มิ่งสรรพ์ ขาวสะอาด และ อัครพงศ์อั้นทอง. (2558). โครงการปริทัศน์สถานภาพความรู้เรื่องเศรษฐกิจท่องเที่ยวของประเทศไทย. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ
ดรรชนี เอมพันธุ์. (2550). การพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนและการจัดกิจกรรมโฮมสเตย์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ประพล จิตคติ. (2558). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กำแพงเพชร : มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 2558
พจนา สวนศรี และสมภพ ยี่จอหอ. (2556). คู่มือมาตรฐานการท่องเที่ยวโดยชุมชน. เชียงใหม่: สถาบันการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วนิดาการพิมพ์.
พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป์. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาบ้านโคกไคร จังหวัดพังงา. ฉบับมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ วารสารวิชาการ Veridian E- Journal. 7(3), 650-665.
มงคล ชนินทรสงขลา, พันธเทพ มารังกูร และวีราวรรณ มารังกูร. (2560). แนวทางในการออกแบบภูมิทัศน์เมืองเก่าชัยบุรี เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ที่เป็นอัตลักษณ์ ของจังหวัดพัทลุง. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลศรีวิชัย, นครศรีธรรมราช.
สำนักงานท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดพัทลุง. (2563). การท่องเที่ยวจังหวัดพัทลุง. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564, เข้าถึงได้จาก https://province.mots.go.th/ewtadmin/ewt/phatthalung/index.php.
สำนักงานจังหวัดพัทลุง. (2561). แผนพัฒนาจังหวัดพัทลุง 5 ปี. สืบค้นเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2564, เข้าถึงได้จาก http://www.phatthalung.go.th/develop_plan
สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดพัทลุง. (2560) แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมจังหวัดพัทลุง ปี พ.ศ. 2560 – 2564. กระทรวงอุตสาหกรรม. สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2564 เข้าถึงได้จาก http://www.oic.go.th/FILEWEB/CABINFOCENTER20/DRAWER036/GENERAL/DATA0000/00000548.PDF
อรลัชชา ศิวรักษ์, พจนา สวนศรี, ชนินทร์ อยู่เพชร, แก้วตา ม่วงเกษม, มาลินวิษา ศักดิยากร, วิริยะ เตชะรุ่งโรจน์, วิมลสิริ เหมทานนท์ และอาภาพร เอี่ยมอุบล. (2559). คู่มือสำหรับฝึกอบรมชุมชนท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กรมท่องเที่ยว. วนิดาการพิมพ์.
McCall George J., Simmons J. L. (1996). Identities and Interactions. American Journal of Sociology (74,1)
Nitivattananon, V., & Srinonil, S. (2019). Enhancing coastal areas governance for sustainable tourism in the context of urbanization and climate change in eastern Thailand. Advances in Climate Change Research,10(1),47-58. doi:10.1016/j.accre.2019.03.003