เอกภาพบนความหลากหลาย : แนวคิดการพัฒนาสังคมไทยสมัยหลังนวยุค

บทคัดย่อ

ประเทศไทยเป็นประเทศที่มีลักษณะของความหลากหลายสูง กล่าวคือ มีความเป็นสังคมพหุวัฒนธรรมที่ประกอบด้วยประชาชนหลากหลายเชื้อชาติ ศาสนา ภาษา และวัฒนธรรม ซึ่งแต่เดิมมาคนไทยได้อยู่ร่วมกันในดินแดนขวานทองอันสงบสุขนี้มาอย่างช้านาน แต่ในสมัยหลังนวยุคนี้กลับพบว่ามีสถานการณ์ความขัดแย้งรุนแรงเกิดขึ้นในบ้านเมืองของเรามากมายที่มีสาเหตุปัจจัยหลักมาจากความขัดแย้งทางความคิดที่มีผลมาจากความแตกต่างหลากหลายของความเป็นพหุวัฒนธรรมที่ยากต่อการสร้างความเป็นเอกภาพแบบอันหนึ่งอันเดียวกันทางความคิดได้

รัฐบาลไทยภายใต้การนำของพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ได้เห็นความสำคัญของการลดความขัดแย้ง และสร้างแนวทางในการแก้ปัญหาเพื่อสร้างเอกภาพให้กับคนในชาติให้มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ภายใต้แนวคิดการสร้างเอกภาพบนความหลากหลาย เสริมสร้างความสามัคคี ปรองดอง สมานฉันท์ เพื่อหวังจะลดความขัดแย้งทางความคิดของคนในชาติลง เพื่อให้สอดคล้องกับกระบวนทัศน์สมัยหลังนวยุค เราจึงต้องเรียนรู้ที่จะเปลี่ยนแปลงและยอมรับกระบวนทัศน์ใหม่ ตลอดจนค้นหาวิธีใหม่ๆ ในการแก้ปัญหาความขัดแย้งนี้ขึ้น ซึ่งความคิดในการสร้างความเป็นเอกภาพโดยการเน้นความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันตามความหมายเดิม อาจต้องเปลี่ยนไปเป็นการสร้างความเป็นเอกภาพบนความหลากหลาย สร้างความสามัคคี ความปรองดอง สมานฉันท์ โดยใช้กระบวนการประชาธิปไตยในสมัยหลังนวยุคเป็นตัวขับเคลื่อน เพื่อลดความยึดมั่นถือมั่นในตนเอง ยอมรับความแตกต่าง เข้าใจความเปลี่ยนแปลง เคารพความเห็นที่หลากหลาย และมองความเป็นอื่นได้อย่างเข้าใจและสงบสุข เหล่านี้จะเป็นหนทางในการแก้ปัญหาความขัดแย้งในสังคมไทยได้อย่างยั่งยืน