การวิเคราะห์องค์ประกอบด้านเนื้อหาของสื่อออนไลน์ต่อการป้องกันการใช้ความรุนแรงของเด็กวัยรุ่น
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัญหาการป้องกันการใช้ความรุนแรงสำหรับเด็กวัยรุ่น 2) เพื่อวิเคราะห์องค์ประกอบด้านเนื้อหาของสื่อออนไลน์เพื่อป้องกันการใช้ความรุนแรงของเด็กวัยรุ่น เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ (Survey Research) ประชากรและกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ผู้วิจัยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) กลุ่มผู้ให้ข้อมูลประกอบด้วย นักเรียน ครู ผู้บริหารโรงเรียนและเจ้าหน้าที่หน่วยงานรณรงค์ป้องกันการใช้ความรุนแรง เครื่องมือที่ใช้คือแบบสัมภาษณ์แบบมีโครงสร้าง เรื่อง สภาพปัญหาและความต้องการใช้สื่อออนไลน์เพื่อป้องกันการใช้ความรุนแรงสำหรับเด็กวัยรุ่น การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการแตกข้อมูล (Segmenting) การให้รหัสข้อมูล (Coding) และจัดหมวดหมู่หาประเด็นหลัก ผลการวิจัยสรุปว่า 1) สภาพการณ์และปัจจัยใช้ความรุนแรงในสังคมปัจจุบันมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น เกี่ยวข้องกับวัยรุ่น ครอบครัวและโรงเรียน โดยปัญหาคือขาดความเข้าใจพัฒนาการ ขาดทักษะ ขาดการสื่อสารเชิงบวก ขาดความเข้าใจสาเหตุขาดทักษะของผู้ช่วยเหลือ รวมถึงโรคทางจิตเวช 2) วิเคราะห์องค์ประกอบด้านเนื้อหาของสื่อออนไลน์ สื่อที่เหมาะสมกับการป้องกันความรุ่นแรงเป็นสื่อออนไลน์ที่เข้าถึงง่ายมีเนื้อหาน่าสนใจ น่าติดตาม เหมาะสมกับเพศและวัย เป็นสื่อเพื่อให้ความรู้กับวัยรุ่น ครอบครัว ผู้บริหารและครูในโรงเรียน โดยมีองค์ประกอบด้านเนื้อหาเกี่ยวกับพัฒนาการวัยรุ่น ทักษะป้องกันความรุนแรง การสื่อสารเชิงบวก ความเข้าใจสาเหตุของความรุนแรงและทักษะของผู้ช่วยเหลือ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
Bangkokbiznews. (2018, July 29,). Family Violence Statistics Increased by 83%. Retrieved January 11, 2021, from https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/808864
Dhanasobhon, S., Pilanthananond, N., Chongchaikit, M., & Sangjun, W. (2008). Development of Electronic Learning Resources on Violence Prevention for the Adolescents: Final Research Report. Bangkok: Kasetsart University.
Gunmintra, C. (2019). Domestic Violence Problems and Prevention. Bangkok: Rangsit University.
Kaewsuksai, R., & Jussapalo, C. (2013). Online social network: Facebook usage for the learners’ development. Princess of Naradhiwas University Journal, 5(4), 195-205.
Kesa, S., & Jitpiromsri, S. (2017). Adolescent and Cultural Violent in Muang District, Satun Province. Parichart Journal, Thaksin University, 28(3), 154-166.
Lomchavakarn, P. (2021). The media aimed to reduce domestic violence. STOU Academic Journal of Research and Innovation, 1(1), 14-20.
Morris, J. R., Petrov, D. A., Lee, A. M., & Wu, C-T. (2004). Enhancer Choice in Cis and in Trans in Drosophila Melanogaster: Role of the Promoter. Genetics, 167(4), 1739-1747.
Prachatai. (2018, Nov 11). The One-Stop Crisis Center (OSCC) Reported that in 14 years, 247,480 Children and Women were Violently Attacked. Retrieved January 25, 2021, from https://prachatai.com/journal/2018/11/79659
Rattanajirapong, P. (2017). Factors Effecting the Violence Behavior of Male Students in Vocational College in Nakhon Pathom Province(Master of Arts). Silpakorn University.
Saengloetuthai, J. (2015). Research Instrument. Journal of Graduate School Sakon Nakhon Rajabhat University, 12(58), 13-24.
Sangchawee, P. (n.d.) Qualitative Research is Easier. Retrieved January 11, 2021, from https://slideplayer.in.th/slide/13635739/
Sata-anan, C. (1996). Peace Theory, Way of Culture. Bangkok: Komol Keemthong.
Social Development News Team. (2019, June 18). Unlocking Violent Behavior. Retrieved January 25, 2021, from https://www.thairath.co.th/news/local/1593806
Visanuyothin, T., & Aroonrung, P. (2013). Guidelines to Help Adolescents with Violent Behavior for Public Health Officer. Bangkok: Deenadoo Media Plus.
