แนวทางการเพิ่มประสิทธิผลการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติ ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร

Main Article Content

มนพัทธ์ จันทโย
พิษณุ บุญนิยม
รัษฎากร วินิจกุล

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับประสิทธิผลการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร สำรวจปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร และรวบรวม      แนวทางการเพิ่มประสิทธิผลการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติที่สามารถนำไปใช้ในการส่งเสริมการขับเคลื่อนนโยบายให้มีประสิทธิผลยิ่งขึ้น กลุ่มตัวอย่างคือบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในพื้นที่เป้าหมาย จำนวน      175 คน โดยใช้แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 12 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณในระดับกลุ่มตัวอย่าง เพื่อแสดงแนวโน้มเชิงความสัมพันธ์ของตัวแปร


          ผลการศึกษาพบว่า ระดับการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอไทรงาม จังหวัดกำแพงเพชร อยู่ในระดับสูง โดยเฉพาะด้านความพึงพอใจและการปรับเปลี่ยน/การปรับตัว ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติ ได้แก่ ด้านเทคโนโลยี ด้านบุคลากร ด้านโครงสร้างองค์กร และแนวทางการเพิ่มประสิทธิผลการนำนโยบายเทคโนโลยีดิจิทัลไปปฏิบัติ พบว่า (1) ควรมีการวิเคราะห์สภาพแวดล้อมขององค์กรเพื่อพัฒนาเทคโนโลยีที่ตอบโจทย์การบริการ (2) การพัฒนาศักยภาพบุคลากรด้านดิจิทัลก่อนนำเทคโนโลยีดิจิทัลมาใช้ (3) มีการประชุมแลกเปลี่ยนความคิดและรับฟังปัญหาการทำงานร่วมกันอย่างสม่ำเสมอ รวมถึงมีคำสั่งและบันทึกข้อตกลงด้านดิจิทัลเป็นเกณฑ์ประเมินผลการปฏิบัติงาน โดยให้รางวัลตอบแทนอย่างเหมาะสม และ (4) การสร้างวัฒนธรรมดิจิทัลภายในองค์กร โดยมีผู้บริหารเป็นแบบอย่างในการใช้เทคโนโลยี ซึ่งสามารถนำมาใช้เป็นแนวทางเบื้องต้นเพื่อพัฒนาและส่งเสริมการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในบริบทขององค์กรท้องถิ่นอย่างเหมาะสม

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

โชคสุข กรกิตติชัย. (2561). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยพุทธศักราช 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.

ดวงสมร สุทธิวงศ์กูล. (2563). การพัฒนาทักษะดิจิทัลของบุคลากรภาครัฐไทยสู่การเป็นรัฐบาลดิจิทัล. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วิโรจน์ สุวรรณประไพ. (2565). ทัศนคติที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของบุคลากรภาครัฐในหน่วยงานเทศบาลเมืองกระบี่. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

สิทธิชัย ทรัพย์แสนดี และดารณี เอื้อชนะจิต. (2564). การบริหารสํานักงานบัญชีดิจิทัลที่ส่งผลต่อประสิทธิผลในการปฏิบัติงานของสํานักงานบัญชีดิจิทัลในประเทศไทย. Journal of Roi Kaensarn Academi. 6 (10): 125-140.

สุจิตรา บุณยรัตน์พันธุ์. (2554). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: เสมาธรรม.

สุภาภรณ์ วงศ์กรเชาวลิต. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการปฏิบัติงานของจิตอาสาในองค์การไม่แสวงหาผลกำไร กรณีศึกษา : มูลนิธิแสงธรรมส่องหล้า กรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระรัฐศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). รายงานสรุปผลการดำเนินการตามยุทธศาสตร์ชาติประจำปี 2566. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.

อนุรัตน์ อนันทนาธร. (2566). การพัฒนานวัตกรรมท้องถิ่นดิจิทัลขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. รายงานการวิจัยคณะรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

อภิชัย กุญชรชัย. (2564). การเปลี่ยนผ่านทางดิจิทัลขององค์กรภาครัฐ (Digital Government Transformation) กรณีศึกษา สำนักงานการต่างประเทศ กรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Thai PBS. ปัญหารัฐบาลดิจิทัลภาครัฐแยกกันทำ e-Service. [Online]. Available: https://www.youtube.com/watch?v=qZvWoUdtK0M&t=93s. 2567.