Developing Blended Instruction to Enhance Logical Thinking Skills in Simple Program Design and Writing for Grade 6 Students

Main Article Content

Saovanit Meesin
Artnarong Manosuttirit
Weerapun Panich

Abstract

         The purposes of this research were: 1) to develop a blended instruction management model with online learning for designing and writing simple programs for grade 6 students to meet the E1/E2 criteria of 75/75, and 2) to assess the logical thinking skills of students after learning with the online program. The study population was 20 grade 6 students at Wat Pluakket School, Rayong Province, selected through purposive sampling. The research instruments included an online learning program, a blended instruction management model, a learning management plan, a learning achievement test, and a logical thinking skills assessment test. Data analysis used mean, standard deviation, and E1/E2 statistics. The results were: 1) the online learning program for designing and writing simple programs for grade 6 students achieved efficiencies of 81.88/83.17, and 2) the logical thinking skills of 7 students were at the expert level 3 (high or good level), and the skills of 13 students were at the expert level 2 showing intermediate or pass level.

Article Details

Section
Research Articles

References

ชนาธิป พรกุล. (2557). การสอนกระบวนการคิด ทฤษฎีและการนำไปใช้. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556). การทดสอบประสิทธิภาพของสื่อหรือชุดการสอน. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย 5(1): 1-20.

ปรัชญนันท์ นิลสุข และปณิตา วรรณพิรุณ. (2556). การจัดการเรียนรู้แบบผสมผสาน: สัดส่วนการผสมผสาน. วารสารทางการศึกษา 25(85): 34-45.

วาทิตย์ สมุทรศร. (2561). การพัฒนาสื่อมัลติมีเดียแบบปฏิสัมพันธ์เพื่อส่งเสริมความฉลาดทางอารมณ์ สำหรับนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 6. NRRU Community Research Journal. 12(2): 229-241.

วิจารณ์ พานิช. (2556). การเรียนรู้เกิดขึ้นได้อย่างไร. กรุงเทพมหานคร: บริษัท เอส อาร์.พริ้นติ้ง.

ศักดิ์ชัย พงษ์สุข. (2564). การพัฒนาทักษะการคิดเชิงตรรกะและการแก้ปัญหาในยุคดิจิทัล. วารสารวิจัยการศึกษา 16(1): 56-72.

สมาคมเทคโนโลยีการศึกษาไทย. (2563). การเรียนรู้แบบผสมผสานในบริบทของประเทศไทย. วารสารวิชาการเทคโนโลยีการศึกษา 11(2): 98-112.

สุจิรา มีทอง. (2563). การใช้สื่อปฏิสัมพันธ์ผสมผสานในการเรียนการสอน. วารสารการศึกษา 28(2): 45-60.

สุรสิทธิ์ วรรณไกรโรจน์. ความหมายของ e-Learning. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: http://www.thai2learn.com. (2456).

สุภัคชญา พรหมพร. (2563). การใช้การเรียนรู้แบบผสมผสานในการพัฒนาทักษะการคิดเชิงตรรกะของนักเรียนระดับประถมศึกษา. วารสารการศึกษา 28(2): 45-60.

โสธร เจริญพร. (2565). การพัฒนาสื่อปฏิสัมพันธ์ผสมผสานเพื่อพัฒนาทักษะการซ่อมแซมเสื้อผ้า วิชาการงานอาชีพและเทคโนโลยี สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยบูรพา.

อุดม พรหมจรรย์. (2556). การพัฒนาทักษะการแสดงโดยใช้บทเรียนวีดิทัศน์ เรื่อง การแสดงเถิดเทิงกลองยาวที่สระกระโจม จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มสาระการเรียนรู้ศิลปะ วิชาเพิ่มเติม ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วิทยานิพนธ์คุรุศาสตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

Bernath, U. (2012). Blended learning in higher education: Challenges and issues. International Journal of Research in Open and Distance Learning 5(2): 1-18.

Graham, C. R. (2012). Blended learning systems: Definition, current trends, and future Directions. San. Francisco, CA: Bonk & C. R.

Seel, B. B., & Grasgow, R. C. (1998). Instructional technology: The definition and domain of the field. Washington, DC.: Association for educations for communication and technology.