The Development of English Speaking Ability for Communication of the 4th Year Students of Lampang Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This Research aims to develop an English for Communication IPPCE instructional model instructional model to enhance listening-speaking abilities of Thai undergraduate students, English program, Faculty of Education, Lampang Rajabhat University. The objectives were 1) to develop an English for Communication IPPCE instructional model to meet the efficiency criteria of E1/E2 = 75/75, which compare the percentage averages of formative assessment scores with summative assessment scores, and 2) to investigate the effectiveness of the instructional model by to compare speaking abilities of the students before and after given the instruction and its effect size. The research instruments were 1) the speaking English coursebook 2) the speaking ability tests. The sample was 30 Thai fourth-year undergraduate students, majoring in English program, Faculty of Education, in class of 2020, by using simple random sampling. Data were collected and analyzed by fundamental statistics including mean, standard deviation, effect size, and dependent t-test.The findings were as follows. 1) The instructional model reached the efficiency by comparing the percentage of formative assessment scores (E1) = 77.51 with summative assessment scores (E2) = 79.40, which was higher than the established requirement of 75/75. 2) After implementation of the instructional model, the learning evaluation revealed the findings the average scores of speaking abilities in posttest were significantly higher than pretest scores at the 0.05 level, and its effect size was very large.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
199-210.
ณัฐชญา บุปผาชาติ. (2561). “การใช้กิจกรรมบทบาทสมมติเพื่อพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร
สำหรับนักเรียน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โรงเรียนยอแซฟอุปถัมภ์ อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม.”การค้นคว้าอิสระ ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ธูปทอง กว้างสวาสดิ์. 2545. สัมมนาหลักสูตรและการสอนภาษาอังกฤษ. มหาสารคาม : ภาควิชาหลักสูตรและการสอน
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นุชจรี ภู่เงิน. (2556). การพัฒนาทักษะการพูดภาษาอังกฤษ โดยใช้บทบาทสมมติของนักเรียนระดับประกาศนียบัตร
วิชาชีพ ชั้นปี ที่ 3 สาขางานคอมพิวเตอร์ธุรกิจ โรงเรียนกรุงเทพการบัญชี วิทยาลัย. เข้าถึงได้จาก http://pvcari.com/myfile/170913111002_1.pdf
ปิยมาภรณ์ นาสาทร และคณะ. (2556). การพัฒนารูปแบบการสอนด้านการฟังและพูดภาษาอังกฤษ เพื่อการสื่อสาร ตาม
แนวทฤษฎีพหุปัญญา สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปี ที่ 1. เข้าถึงได้จาก https://edu.msu.ac.th/ncer/fullpaper/paper/N25.pdf
เพ็ญแข วงศ์สุริยา. (2546). การพัฒนาความสามารถในการฟัง-พูดภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสาร โดยใช้สถานการณ์จริง
ของนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูงปีที่ 1 สถาบัน เทคโนโลยี ราชมงคลวิทยาเขตสกลนคร. ปริญญานิพนธ์ ศศ.ม. (การสอนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ). กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. ถ่ายเอกสาร.
รัตนา ศิริลักษณ์. 2540. การพัฒนาบทเรียนที่ใช้กิจกรรมการละคร เพื่อส่งเสริมทักษะการฟัง - พูด สำหรับนักเรียนชั้น
มัธยมศึกษาปีที่ 6. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการสอน ภาษาอังกฤษ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
วาสนา จ่างโพธิ์. (2557) การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารในการเตรียมความพร้อมสู่
ประชาคมอาเซียนสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุนีตา โฆษิตชัยวัฒน์. (2555). “การพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมค่ายภาษาอังกฤษเพื่อเสริมสร้างทักษะ การพูด
ภาษาอังกฤษ ความรู้ด้านกิจกรรมค่ายภาษาอังกฤษและทักษะสังคม สำหรับ นักศึกษาสาขาวิชาภาษาอังกฤษ คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.”วิทยานิพนธ์ ศึกษาศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัย ศิลปากร.
สำนักงานการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2549). การศึกษาสภาพปัญหาการจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพฯ :
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา.
อัจฉรา วงศ์โสธร (2544). การทดสอบและประเมินผลการสอนภาษาอังกฤษ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์แห่ง
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Bachman, L.F., and Palmer, A.S. (1996). Language Testing in Practice. Oxford: Oxford University Press.
Brown, H. D. (2001). Teaching by principles: An interactive approach to language pedagogy. White
Plains, NY: Longman.
__________. (2004). Language assessment: Principles and classroom practices. White Plains, NY:
Pearson Education.
Byrne. (1986). Teaching Oral English. London : Longman.
Cohen, A. D. (1994). Assessing language ability in the classroom. 2 nd ed. Boston: Heinle and Heinle.
Cunningham Florez, M. (1999). “The plot thicken: Beginning level English language learners as
strategists (Practitioner research Briefs, 1999-2000 report series).” Charlottesville, VA: Virginia Adult Education Research Network. ERIC Document Reproduction Service ED 444 391.
Finocchiaro, M. & Brumfit, C. (1983). The functional approach: From theory to practice. Oxford
University Press.
Grave, K. (2000). Designing language courses: A guide for teachers. Boston, MA: Heinle and Heinle.
Harmer, J. (1991). The practice of English language teaching. Essex: Longman.
__________. (2007). How to teach English. Essex: Pearson Longman.
Johnson, D. W., & Morrow, K. (1981). Communication in the classroom. Essex Longman Group.
Islam P. & Islam T. (2012). Effectiveness of role play in enhancing the speaking skills of the learners in a
large classroom. An investigation of tertiary level students Stamford Journal of English, 7, 218-233. Retrieved from https://doi.org/10.3329/sje.v7i0.14475.
Nunan, D. (1998). Language teaching methodology. London: Prentice Hall.
Oller, J. W. (1979). Language tests at school: A pragmatic approach. London: Longman Group
Limited.
O’Malley, J. M., Chamot, A.U., Stewner-Manzares, G., Kupper, L. and Russo, R. (1985). “Learning
strategy applications with students of English as a second language.” TESOL Quarterly 19, 3: 557-584.
Richards, J. C. (2001). Curriculum development in language teaching. Cambridge:
CUP.