Perception of Thai Tone: A Case Study of Cambodia Students in Rambhai Barni Rajabhat University
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This objective of this research was to study the perception of Thai tones in Cambodian students at Rambhai Barni Rajabhat University. This research was the qualitative research. The research instruments were an interview form asking their experiences in using Thai and a listening test assessing Thai 5 different tones in 86 words. The samples were 10 Cambodia students from sophomore to senior years in Academic Year 2020.
The result revealed that Cambodian students at Rambhai Barni Rajabhat University had a greater level of perception in the contour tone than the static tone. In details, they highly perceived rising tone at 61.67%, falling tone at 50.38%, mid tone at 48.89%, low tone at 33.68%, and high tone at 31.50% respectively. Furthermore, the finding also indicated that experiences in using Thai played a significant role in perceiving Thai different tones. The samples with more experiences in using Thai had a greater level of perceiving Thai different tones than those with less experiences in using Thai.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กมลรัตน์ สืบเสาะ, สุธาสินี ปิยพสุนทรา และชมนาด อินทรจามรรักษ์. (2563). ปัญหา
การออกเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยในเด็กกัมพูชาจากผลการศึกษาเชิงกลสัทศาสตร์.
วรรณวิทัศน์, 20(2), 138 – 172.
กาญจนา นาคสกุล. (2545). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 1. กรุงเทพ : สถาบันภาษาไทย.
นภาพร พิทักษ์โสภณ. (2557). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการออกเสียงและการรับรู้
เสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษกลุ่มที่มีการกักลม (Plosives/Affricates) กรณีศึกษา:
นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาภาษาอังกฤษ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูล
สงคราม. [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
นันทนา รณเกียรติ. (2554). สัทศาสตร์ภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปิ่นแก้ว กังวานศุภพันธ์. (2550). การศึกษาเปรียบต่างเสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยระหว่าง
นักเรียนไทยเชื้อสายเขมรกับนักเรียนที่พูดภาษาไทยเป็นภาษาแม่ : นักเรียนชั้น
ประถมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนบ้านแกใหญ่ และมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนศรีไผท
สมันต์ จังหวัดสุรินทร์ กับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 และมัธยมศึกษาปีที่ 6
โรงเรียนสาธิตแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. [วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร
มหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ผณินทรา ธีรานนท์. (2545). การเปลี่ยนแปลงสัทลักษณะของเสียงตรีในภาษาไทย.
วารสารอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 24(1-2), 188-209.
ผณินทรา ธีรานนท์. (2559). กลสัทศาสตร์และโสตศาสตร์เสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยใน
ชาวเวียดนามและชาวกัมพูชา. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 35 (1), 81– 94.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554.
พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ราชบัณทิตยสถาน.
ฤทัยวรรณ ปานชาและสุวัฒนา เลี่ยมประวัติ. (2560). วรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่
พูดโดยคนกัมพูชาที่มีประสบการณ์ภาษาไทยแตกต่างกัน. Veridian E-
Journal,Silpakorn University ฉบับภาษาไทยสาขามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์,
(3), 2250 – 2268.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2560). พจนานุกรมศัพท์ภาษาศาสตร์ (ภาษาศาสตร์ทั่วไป)
ฉบับราบบัณฑิตยสภา. กรุงเทพ : สำนักงาน.
สุวิชา ถาวร. (2555). การตีความกำกวมทางวากยสัมพันธ์ในประโยคภาษาอังกฤษโดย
นักเรียนไทยที่มีประสบการณ์ทางภาษาอังกฤษสูงและต่ำ. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิชา ถาวร, ปิยะพรรณ มีสุข, ณรงค์ฤทธิ์ สุขสวัสดิ์, ธฤษวรรณ บัวศรีคำ, อุดมลักษณ์
ระพีแสง, พรโชค พิชญ อู๋สมบูรณ์, วุฒินันท์ สุพร, ถิรวรรณ ศรีรัตนโชติชัย,
กันติทัต การเจริญ และ กนกวรรณ วารีเขตต์. (2564). รายงานการวิจัยการศึกษาการรับรู้เสียงวรรณยุกต์ภาษาไทย กรณีศึกษานักศึกษาชาวกัมพูชาในมหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี. [เอกสารไม่ได้ตีพิมพ์]. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, มหาวิทยาลัยราชภัฏรำไพพรรณี.
Chomsky, N. (2006). Language and Mind. Third Edition. New York :
Cambridge University Press.