การศึกษาผลการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ ด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ โดยใช้รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ให้มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังเรียนภาษาอังกฤษด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) ในแต่ละลีลาการเรียนรู้ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 4) เพื่อศึกษาระดับการใฝ่เรียนรู้ของผู้เรียนต่อการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 5) เพื่อศึกษาระดับความพึงพอใจของผู้เรียนต่อการเรียนรู้โดยใช้รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1

กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1/4 โรงเรียนเพชรละครวิทยา ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2560 สหวิทยาเขตไผ่สามพัน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 40 จังหวัดเพชรบูรณ์ จำนวน 1 ห้องเรียน จำนวน 31 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลมี 4 ฉบับ คือ แผนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน แบบประเมินระดับการใฝ่เรียนรู้ของผู้เรียน แบบประเมินระดับความพึงพอใจของผู้เรียน ผลการวิจัยพบว่า 1) รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 มีประสิทธิภาพ (E₁/ E₂) เท่ากับ 85.82/84.19 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด คือ 80/80 2) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนโดยใช้รูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 สูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 3) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังเรียนภาษาอังกฤษด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) ในแต่ละลีลาการเรียนรู้ ผู้เรียนที่มีลีลาการเรียนรู้ทางสายตามีคะแนนเฉลี่ยสูงสุด รองลงมาคือ ผู้เรียนที่มีลีลาการเรียนรู้ทางโสตประสาท และน้อยที่สุดคือผู้เรียนที่มีลีลาการเรียนรู้ทางเคลื่อนไหวร่างกาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 4) ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) มีระดับการใฝ่เรียนรู้ในการเรียนต่อรูปแบบการสอน SPICE Model ในภาพรวมระดับมาก 5) ผู้เรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ที่เรียนด้วยรูปแบบการสอนภาษาอังกฤษแบบสไปซ์ (SPICE Model) มีระดับความพึงพอใจในการเรียนต่อรูปแบบการสอน SPICE Model ในภาพรวมระดับมาก