Successful of Small and Micro Community Enterprise Model in Thailand
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of this research is to study a format of successful state enterprise in Thailand. The method of this research is a mixed method between Qualitative research and Quantitative research. The researcher use Purposive Sampling method for Qualitative research. The sample is the group of 5 people which are academicians, expert, leader or committee of community enterprise or key responsible person in community enterprise.The instrument used in this research is a questionnaire. The research method is content analysis. The sample group of quantitative research is member of community enterprise, 78,894 locations(Department of Agriculture, 2559: 2). Sample size is 1,000 people (Hair, et al, 2010) by using multi-state random sampling technique.Tool for gathering information is questionnaire.The researcher used Structural Equation Modeling: SEM. The result of this research has shown that a format of successful community enterprise related to Empirical data, chi-square is equal to 96.75, P-Value is equal to0.12, GFI is equal to0.99, AGFI is equal to 0.98 andRMSEA is equal to0.01.The successful community enterprise consists of transformational leadership, knowledge management and organizational culture.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
References
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2557). บทบาทและภารกิจของสำนักส่งเสริมและพัฒนาการเกษตรเขต. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการเกษตร.
กริช แรงสูงเนิน. (2554). การวิเคราะห์ปีจจัยด้วย SPSร และ AMOร เพื่อการวิจัย. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). สถิตสำหรับงานวิจัย(พิมพ์ครั้งที่ 6).กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Bass, Bernard M. (1985). Leadership and Performances Beyond Expectations. New York: Free Press.
Bass, Bernard M. & Avolio, Bruce J. (1994).lmproving Organization Effectiveness through Transformational Leadership. Thousand Oaks, CA: Sage.
Denison, D. (2002). Denison Consulting organization culture Retrieved. [Ontine].htpp://wwww.Denisonculture.com/Cuture/cuture. ink.htm. (Available: 27 May 2014).
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Hair, J. F., Jr., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multtivariate data analysis (7 ed.). New Jersey: Prentice Hal.
Kucza, Timo. (2001). Knowledge Management Process Model: Technical Research Centre of Finland. [Online]. https:/wwww.vt.fVinf/pdf/publications/2001/P455.pdf. (Available : 20 January 2001).
Kaplan, R.S. & Norton D.P. (1996). The balanced scorecard: Translating strategy in Action. Boston: Harvard Business Review.
Michael J. M. (2014). การพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้. (แปลจาก Building the Learning Organization โดย กานต์สุดา มาฆะศิรานนท์). กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
Rose Su-Jung L. & Hsiao Jui-Kuo. (2014). The Relationships between Transformational Leadership, Knowledge Sharing, Trust and Organizational Citizenship Behavior. Internationat Journal of Innovation, Management and Technology. 5(3), 171-174.
Sami, A. Al-bahussin & Wael, H. El-garaihy. (2013). The Impact of Huran Resource Management Practices, Organisational Culture, Organisationa. Innovation and Knowledge Management on Organisational Performance in Large Saudi Organisations: Structural Equation Modeling With Conceptual Framework. International Journal of Business and Management. 8(22), 1-19.
