Analysis of the Concepts and the Arts of Language Usage in Thai Folk Songs Composed by Sala Khunnawudh
Main Article Content
Abstract
The study aimed to analyze the concepts and the arts of Languege usage in Thai folk songs composed by Sala Khunnawudhtotally 57 songs during 1998-2010 were studied
Result of the study suggested that the most-used concepts were about love, natureand beliefsrespectively. For the art of language usage, playing with words appeared to be mostly, used followed by message repeating , word nrepeatition and word variations. For thefigures of speech , analogywere found mostly used followed by simile metonymy, metaphor, personification, rhetoricalquestion and hyperbole respectively.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
References
กรมศิลปากร. (2530). อัครศิลปิน. กรุงเทพฯ: ป.สัมพันธ์พาณิชย์.
กาญจนา วิชญาปกรณ์. (2542). แนวทางการวิจักษณ์วรรณคดี. ภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร.__________. (2534). หลักเบื้องต้นในการศึกษาเรื่องสั้นและนวนิยาย. ภาควิชาภาษาไทยและภาษาตะวันออก คณะมนุษย์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
กำชัย ทองหล่อ. (2542). หลักภาษาไทย. กรุงเทพฯ : อมรการพิมพ์.
กุหลาบ มัลลิกะมาส. (2546). วรรณคดีวิจารณ์. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ: รามคำแหง.
เกษม ขนาบแก้ว. (2540). การใช้ภาษาไทย 2. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ขวัญยืน ศรีเถื่อนและคณะ. (2547). วิเคราะห์ภาพสะท้อนสังคมในบทเพลงที่ขับร้องโดยไมค์ ภิรมย์พร. ปริญญานิพนธ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
จำนง ทองประเสริฐ. (2546). ภาษาไทย 5 นาที เล่ม 1. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ดวงแก้ว.
ชวน เพชรแก้ว. (2544). การศึกษาวรรณคดีไทย. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ชัตสุณี สินธุสิงห์. (2532). วรรณคดีทัศนา. กรุงเทพฯ : โครงการตำราอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชูเกียรติ ฉาไธสงและคณะ. (2550). ศิลปินครูบ้านป่า สลา คุณวุฒิ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มิ่งนคร.
ธารทิพย์ สิทธิเชนทร์. (2539). วรรณกรรมเพลงของชาลี อินทรวิจิตร : การศึกษาวิเคราะห์. ปริญญานิพนธ์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ธรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัย. (2542). การใช้ภาษาไทย 1. พิมพ์ครั้งที่3. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุญยงค์ เกศเทศ. (2525). วรรณกรรมวิเคราะห์. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.__________. (2530). แลลอดวรรณกรรมไทย. กรุงเทพฯ : พริ้งติ้งเฮ้าส์.__________. (2534). ภาษาวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ : ต้นอ้อ.
เบญจวรรณ สุขวัฒน์. (2545). ร้อยกรองของแรคำ ประโดยคำ : การศึกษาเชิงวิเคราะห์. ปริญญานิพนธ์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
ปรมาภรณ์ ลิมป์เลิศเสถียร. (2539). ร้อยกรองของเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์:วัจนลีลากับความคิดของกวี. วิทยานิพนธ์, อม. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประภาศรี สีหอำไพ. (2531). การเขียนแบบสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
ปราณี พรมจรรย์. (2531). วิเคราะห์เรื่องสั้นของ ร. จันทะพิมทะ. วิทยานิพนธ์, ศศม. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปรานี วงษ์เทศ. (2525). พื้นบ้านพื้นเมือง. กรุงเทพฯ. เจ้าพระยา.
ปรารถนา บัวเชย. (2537). วิเคราะห์แนวคิดและศิลปะการใช้ภาษาในวรรณกรรมของประภัสสรเสวิกุล. วิทยานิพนธ์, ศศม. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
เปลื้อง ณ นคร. (2542). ภาษาวรรณา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่างจำกัด.__________. (2540). ศิลปะแห่งการประพันธ์. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่างจำกัด.
เพ็ญพักตร์ สูงสุมาลย์. (2544). การวิเคราะห์บทร้อยกรองของไพวรินทร์ ขาวงาม. ปริญญานิพนธ์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มหาสาคร ภักดีนอก,พระ. (2543). วิเคราะห์กวีนิพนธ์ของไพวรินทร์ ขาวงาม. วิทยานิพนธ์, ศศม. พิษณุโลก: มหาวิทยาลัยนเรศวร.
มัยลา ศรีโมรา. (2540). การวิเคราะห์บทเพลงของสง่า อารัมภีร. ปริญญานิพนธ์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ยุวพาส์ (ประทีปปะเสน) ชัยศิลป์วัฒนา. (2544). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับวรรณคดี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ราชธิดา พฤกษารัตน์. (2540). โวหารรักในเพลงกล่อมเด็กที่พบในจังหวัดนครศรีธรรมราช. วิทยานิพนธ์, กศ.ม. มหาวิทยาลัยทักษิณ. 2540.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : ศิริวัฒนาอินเตอร์ปริ๊น.
วชิราภรณ์ พฤกษ์สุกาญจน์. (2543). ลักษณะเด่นทางวรรณกรรมศิลป์ในร่ายยาวมหาเวสสันดร. วิทยานิพนธ์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ บำรุงกุล. (2537). ร้อยกรอง. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ต้นอ้อ.
วัชราภรณ์ อาจหาญ. (2535). การศึกษาวิเคราะห์บทเพลงไทยสากลของสุนทราภรณ์. วิทยานิพนธ์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วันเนาว์ ยูเด็น. (2530). วรรณคดีเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
วิทยา ดำรงเกียรติศักดิ์. (2531). การเขียนในงานส่งเสริม. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : สถาบันเทคโนโลยีเกษตรแม่โจ้ เชียงใหม่.
วิภา กงกะนันท์. (2533). วรรณคดีศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิชจำกัด.
วีรวรรณ คลังกรณ์. (2541). เพลงลูกทุ่งของชายเมืองสิงห์ : การศึกษาเชิงวิเคราะห์. ปริญญานิพนธ์, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร.
สมพร มันตะสูตร. (2534). การอ่านทั่วไป. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
สายทิพย์ นุกูลกิจ. (2537). วรรณกรรมไทยปัจจุบัน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุจริต เพียรชอบ. (2539). ศิลปะการใช้ภาษาไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
สุธิวงศ์ พงษ์ไพบูลย์. (2544). หลักภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 16. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิชจำกัด.
สุปาณี พัดทอง. (2544). ศิลปะการประพันธ์ภาษาไทย : ร้อยกรอง. โครงการตำรามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อนุมานราชธน,พระยา. (2544). การศึกษาวรรณคดีไทยในแง่วรรณศิลป์. กรุงเทพฯ : บรรณาคาร.
อรพินทร์ บำรุงเมือง. (2544). วิเคราะห์สุนทรียภาพในวรรณกรรมร้อยกรองของแรคำ ประโดยคำ. ปริญญานิพนธ์, กศ.ม. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อรรษธร ประยูรวงศ์. (2543). ลักษณะความสัมพันธ์ระหว่างเนื้อความกับการใช้โวหารจากบทร้อยกรองราชสดุดี สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี. ปริญญานิพนธ์, กศ.ม. สงขลา:มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อริณยา บุญยรัตน์พันธุ์. (2541). การวิเคราะห์เพลงประกอบโทรทัศน์. ปริญญานิพนธ์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อุปกิตศิลปสาร, พระยา. (2545). หลักภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 11. กรุงเทพฯ : วัฒนาพานิชจำกัด.