The Development of Selective Course on Knowledge Integration of Local Culture in order to Live together in a Quality Society for Prathom 2 Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research was to 1) study the needs of the curriculum 2) create and pilot a curriculum 3) compare academic achievement before and after studying and 4) evaluate the curriculum for selective course knowledge of integrating local culture to live together in society for Prathom 2 students by using research and development, divided into 4 phases: 1) studying needs and necessities By synthesizing documents interviewed 30 experts in curriculum and culture 2) created and piloted a curriculum using 2 activities: 2.1) created a curriculum and examined it with group discussions with 10 experts. 2.2) find the effectiveness of the curriculum by testing it with students 2 times. 3) pilot the curriculum and compare the academic achievement before and after the lesson with 30 students in a One Group Pre-Posttest Design. 4) evaluate the curriculum with teachers, 100 parents and students. The data were analyzed using averages, standard deviation and independent t-tests. The results of the research found that 1) the curriculum was the most necessary. 2) the curriculum had 4 learning units: 1) family and my role, 2) caring for family members, 3) helping with duties, 4) behavior on appropriately emphasis on actual practice using measurement and evaluation according to actual conditions. 3) the curriculum had E1/E2 efficiency equal to 94.20/96.44. 4). The students had higher academic achievement after studying than before, with statistical significance at the 0.01 level and 5) the course evaluation results were at the most at good level. ( = 4.77, S.D. = 0.15)
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสาร ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2546). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2545. กรุงเทพฯ: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์ (ร.ส.พ.).
กระทรวงศึกษาธิการ. (2552). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแหงประเทศไทย.
จิราภา กุลชาติ. (2557). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม เรื่อง งานประดิษฐ์จากวัสดุรีไซเคิล เพื่อส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (ปริญญา กศ.ม.). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2551). แบบแผนการวิจัยเชิงทดลองและสถิติวิเคราะห์: แนวคิดพื้นฐานและวิธีการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ทิพวรรณ สังขศิลา. (2559). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติมกลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพ และเทคโนโลยีเพื่อเสริมสร้างความสามารถในการคิดแก้ปัญหาอย่างสร้างสรรค์ สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (ปริญญา ปร.ด.). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, สาขาวิชานวัตกรรมหลักสูตรและการเรียนรู้.
ปัทมา มาริปุนภพ. (2547). การจัดการเรียนรู้วัฒนธรรมท้องถิ่นในวิชาภาษาอังกฤษสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ปีที่ 1 ที่มีพื้นฐานทางวัฒนธรรมต่างกัน. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, บัณฑิตวิทยาลัย.
พระราชบัญญัติวัฒนธรรมแห่งชาติ พุทธศักราช 2553. (2553, 4 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 127 ตอนที่ 69 ก หน้า 29-39.
สมพร สุทัศนีย์. (2554). มนุษยสัมพันธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สายฝน หล้าสุดตา. (2558). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี เรื่องการประดิษฐ์ผลิตภัณฑ์จากผ้าพื้นเมือง ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. (ปริญญา กศ.ม.). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.
สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2553). สำรวจข้อมูลการละเมิดสิทธิสตรีในประเทศไทย. รวมงานวิจัย พ.ม. ระหว่างปี พ.ศ. 2553 – 2556. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://www.m-society.go.th/ewtadmin/ewt/mso_web/article_attach/ 12781/ 17037.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน 2551. [ออนไลน์]. เข้าถึงได้จาก: https://drive.google.com/file/d/ 1sT2vOQeRinY--F24YfWYEU3FrzsBQVPa/view.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2561). พฤติกรรมการดูแลสุขภาพของประชากรไทยขึ้น โดยใช้ข้อมูลจาก การสำรวจอนามัยและสวัสดิการ. กรุงเทพฯ: สำนักงานสถิติแห่งชาติ.
อารีวรรณ แก้วดอนหัน. (2562). การพัฒนาหลักสูตรรายวิชาเพิ่มเติม มหัศจรรย์หนอนไหม กลุ่มสาระการเรียนรู้้คณิตศาสตร์ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 โดยการจัดการเรียนรู้้ตามแนวคิดสะเต็มศึกษา. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, บัณฑิตวิทยาลัย, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.
อุดม เชยกีวงศ์. (2545). หลักสูตรท้องถิ่น: ยุทธศาสตร์ปฏิรูปการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: บรรณกิจ.
Bennelt, R. (2003). “Communication in Service Marking”, in R.M.Janet (Eds) Services Marketing: A Managerial Appoach. Milton, Old John Willey & Sons Australia.
Oestreich. (2003). Socail Studies Curriculum Development in BeliZe. Jo Beth Babcoek.
Stufflebeam, D. L. (2003). The CIPP model for evaluation. In T. Kellaghan, & D. L. Stufflebeam (Eds.), the international handbook of educational evaluation. (pp. 31–62). Dordrecht, Holland: Kluwer.
